Christen-Democratisch en Vlaams: verschil tussen versies
k - cat ( onderliggende hiearchie) |
vlaamse minister-presidenten |
||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
*[[Mark Eyskens]] |
*[[Mark Eyskens]] |
||
*[[Jean-Luc Dehaene]] |
*[[Jean-Luc Dehaene]] |
||
CD&V (en CVP) Vlaamse minister-presidenten: |
|||
*[[Gaston Geens]] |
|||
*[[Luc vVan Den Brande]] |
|||
*[[Yves Leterme]] (sinds 2004) |
|||
In [[1999]] speelde onder meer de Belgische [[dioxinecrisis]] en leed de regeringscoalitie onder leiding van Jean-Luc Dehaene een groot electoraal verlies. Voor het eerst in veertig jaar werd de CVP zowel op federaal als op gewestelijk bestuursniveau in de oppositie gedrongen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van [[2000]] zette enig herstel in. |
In [[1999]] speelde onder meer de Belgische [[dioxinecrisis]] en leed de regeringscoalitie onder leiding van Jean-Luc Dehaene een groot electoraal verlies. Voor het eerst in veertig jaar werd de CVP zowel op federaal als op gewestelijk bestuursniveau in de oppositie gedrongen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van [[2000]] zette enig herstel in. |
||
Versie van 10 dec 2004 23:02
De CD&V is een afkorting van Christen-Democratisch en Vlaams, vanouds de CVP, de Christelijke Volkspartij (Vlaanderen).
De CVP werd opgericht op 18-19 augustus 1945 en was bij de verkiezingen van 1946 meteen de grootste. Vanaf maart 1947 tot aan de verkiezingen van 13 juni 1999 nam de CVP vrijwel onafgebroken deel aan de regering.
CVP-premiers:
CD&V (en CVP) Vlaamse minister-presidenten:
- Gaston Geens
- Luc vVan Den Brande
- Yves Leterme (sinds 2004)
In 1999 speelde onder meer de Belgische dioxinecrisis en leed de regeringscoalitie onder leiding van Jean-Luc Dehaene een groot electoraal verlies. Voor het eerst in veertig jaar werd de CVP zowel op federaal als op gewestelijk bestuursniveau in de oppositie gedrongen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 zette enig herstel in.
Bij de verkiezingen van 18 mei 2003 hanteerde de CD&V de slogan "Voor mensen en waarden".
Bestuur
Op 9 oktober 1999 werd Stefaan De Clerck gekozen tot algemeen partijvoorzitter. Na de slechte resultaten van de federale verkiezingen van 2003 werd De Clerck vervangen als voorzitter door de kamerfractievoorzitter Yves Leterme.
Deze stuurde aan op een kartel met de Nieuw-Vlaamse Alliantie van Geert Bourgeois. Deze laatste eiste dat de CD&V als voorwaarde tot een kartel de Vlaamse resoluties van 1999 (die voorzien in een grotere autonomie voor Vlaanderen) zou uitvoeren bij regeringsdeelname. Bourgeois ving bot want de CD&V weigerde, waarop de N-VA zich terug trok. Uiteindelijk werden de gesprekken hervat en op 14 februari 2004 werd uiteindelijk een akkoord tot kartel ondertekend, het zogenaamde Valentijnskartel of Vlaams Kartel.
Bij de verkiezingen van 13 juni 2004 voor het Vlaamse Parlement haalde dit kartel een overwinning met zo'n 26% van de stemmen. Na moeilijke onderhandelingen werd "Leterme I" een feit. De oppositie werd gevormd door het Vlaams Blok, dat sterk vooruitging, en Groen!, dat sterk daalde. De plaats van Leterme als partijvoorzitter werd ingenomen door Jo Vandeurzen.