Murder on the Orient Express (1974): verschil tussen versies

Murder on the Orient Express; Moord in de Oriënt-Express
Regie	Sidney Lumet
Scenario	Agatha Christie
Hoofdrollen	Albert Finney; Lauren Bacall; Sean Connery; Ingrid Bergman; Michael York; Vanessa Redgrave; Jacqueline Bisset; Richard Widmark; John Gielgud; Anthony Perkins; Martin Balsam; Rachel Roberts; Wendy Hiller; Denis Quilley; Colin Blakely; Jean-Pierre Cassel; George Coulouris
Muziek	Richard Bennett
Première	24 november 1974
Land	Verenigd Koninkrijk
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
	(en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 9 feb 2018 23:41

Murder on the Orient Express is een Britse film uit 1974, geregisseerd door Sidney Lumet. Het is een verfilming van de detectiveroman Moord in de Oriënt-expres van Agatha Christie.

Ingrid Bergman won een Oscar voor haar rol van miss Ohlsson.

Rolverdeling

Albert Finney als Hercule Poirot
Richard Widmark als Samuel Ratchett / Lanfranco Casetti
Lauren Bacall als de Amerikaanse Mrs. Harriet Belinda Hubbard
Ingrid Bergman als de Zweedse Miss Ohlson
Sean Connery als de Brits-Indische kolonel Arbuthnot
John Gielgud als de Britse butler Beddoes
Michael York als de Hongaarse graaf Andreyani
Jacqueline Bisset als gravin Andreyani
Vanessa Redgrave als Miss Debenham
Rachel Roberts als Duitse dienstmeid Hildegarde Schmidt
Anthony Perkins als de secretaris van het slachtoffer Hector Willard MacQueen
Wendy Hiller als de Russische prinses Dragomirov
Jean-Pierre Cassell als de conducteur Pierre Paul Michel
Denis Quilley als de Italiaanse autoverkoper annex chauffeur Antonio Foscarelli
Colin Blakely als de Amerikaanse bodyguard Cyrus B. Hardman
Martin Balsam als de Italiaanse directeur van de trein Signore Bianchi
George Coulouris als de Griekse Dr. Constantine

In 2001 werd er opnieuw een film van het boek gemaakt met Alfred Molina in de hoofdrol. In 2010 volgde een bewerking voor de televisie, met David Suchet als Poirot. En ook in 2017 kwam er een verfilming, deze keer van en met Kenneth Branagh.

Trivia

Onjuistheden

Er zit een aantal foutjes in de film:

In Istanboel wordt het reisschema omgeroepen: Sofia - Belgrado - Zagreb - Brod - Ljubljana - Triëst. In werkelijkheid ligt Brod tussen Belgrado en Zagreb.
Poirot vraagt uiteindelijk hoeveel passagiers er in de wagon zaten, behalve hijzelf en het slachtoffer. Het antwoord (dat hij accepteert) is twaalf, er waren echter dertien mensen aanwezig, namelijk ook conducteur Pierre Paul Michel. Daarbij moet gezegd worden: Graaf Andreyani bracht samen met zijn vrouw één steekwond toe, en had - buiten het verdriet dat zijn vrouw droeg - geen persoonlijke wrok jegens het slachtoffer.
Als butler Beddoes het mes terugtrekt, is duidelijk te zien dat het mes niet bebloed is, maar schoon.
Op het station in Istanboel zijn er affiches te zien van Kemal Atatürk. In 1935, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, leefde Atatürk nog; affiches met zijn beeltenis werden pas na zijn dood verspreid.
Op het station is ook "Allah Akbar" vanuit een luidspreker te horen, deze uitspraak was toen verboden, er was een Turkse variant voor in de plaats gekomen: "Tanri Uludur". "Allah Akbar" werd pas weer toegestaan in 1938.
In de beginscène wordt Poirot door een man die hem vergezelt tijdens het oversteken van de Bosporus bedankt voor het redden van het Koninkrijk Jordanië. Dat bestond toen nog niet, Jordanië was in die tijd een emiraat en werd veel later pas een koninkrijk.
Tijdens de scène waarin Poirot een glaasje crème de menthe drinkt, is er door het raam een passerende trein te zien, deze is van een veel moderner type, dat nog niet bestond in 1935.

Overige trivia

Een aantal personen spreekt soms in de eigen taal, zo wordt er kort Duits, Frans, Hongaars, Italiaans en Zweeds gesproken in de film.
Actrice Rachel Roberts die de rol van Hildegard Schmidt speelde, was tijdens de opnames al ernstig depressief en verslaafd aan slaapmiddelen en alcohol. Ze pleegde een paar jaar later zelfmoord.

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 {{Infobox film
-| titel = Murder on the Orient Express<br /><small>Moord in de Oriënt-Express<small>
+| titel = Murder on the Orient Express<br /><small>Moord in de Oriënt-Express</small>
 | regie = [[Sidney Lumet]]
 | schrijver = [[Agatha Christie]]
@@ Regel 7: / Regel 7: @@
 | première = [[24 november]] [[1974]]
 | duur= 128 minuten
-| land = {{UK}}
+| land = {{GB}}
 | imdb = 0071877
 | moviemeter= 770
 }}
 '''Murder on the Orient Express''' is een Britse film uit [[1974]], geregisseerd door [[Sidney Lumet]]. Het is een verfilming van de detectiveroman [[Moord in de Oriënt-expres]] van [[Agatha Christie]].
 [[Ingrid Bergman]] won een [[Academy Award|Oscar]] voor haar rol van miss Ohlsson.
@@ Regel 40: / Regel 40: @@
 Er zit een aantal foutjes in de film:
 * In [[Istanboel]] wordt het reisschema omgeroepen: [[Sofia (stad)|Sofia]] - [[Belgrado]] - [[Zagreb]] - [[Slavonski Brod|Brod]] - [[Ljubljana]] - [[Triëst (stad)|Triëst]]. In werkelijkheid ligt Brod tussen Belgrado en Zagreb.
-* Poirot vraagt uiteindelijk hoeveel ''passagiers'' er in de wagon zaten, behalve hijzelf en het slachtoffer. Het antwoord (dat hij accepteert) is twaalf, er waren echter dertien mensen aanwezig, nl. ook conducteur Pierre Paul Michel. Daarbij moet gezegd worden: Graaf Andreyani bracht samen met zijn vrouw één steekwond toe, en had - buiten het verdriet dat zijn vrouw droeg - geen persoonlijke wrok jegens het slachtoffer.
+* Poirot vraagt uiteindelijk hoeveel ''passagiers'' er in de wagon zaten, behalve hijzelf en het slachtoffer. Het antwoord (dat hij accepteert) is twaalf, er waren echter dertien mensen aanwezig, namelijk ook conducteur Pierre Paul Michel. Daarbij moet gezegd worden: Graaf Andreyani bracht samen met zijn vrouw één steekwond toe, en had - buiten het verdriet dat zijn vrouw droeg - geen persoonlijke wrok jegens het slachtoffer.
 * Als butler Beddoes het mes terugtrekt, is duidelijk te zien dat het mes niet bebloed is, maar schoon.
 * Op het station in Istanboel zijn er affiches te zien van [[Kemal Atatürk]]. In 1935, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, leefde Atatürk nog; affiches met zijn beeltenis werden pas na zijn dood verspreid.
@@ Regel 51: / Regel 51: @@
 * Actrice [[Rachel Roberts]] die de rol van Hildegard Schmidt speelde, was tijdens de opnames al ernstig depressief en verslaafd aan [[slaapmiddel]]en en [[Alcoholische drank|alcohol]]. Ze pleegde een paar jaar later zelfmoord.
 {{Navigatie films Sidney Lumet}}
 [[Categorie:Film naar een werk van Agatha Christie]]
 [[Categorie:Britse film]]