Naar inhoud springen

Crisis- en herstelwet: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 40950416 van 84.39.11.238 (overleg) ongedaan gemaakt. Bronloze paragraaf met vooral veel eigen kritiek
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
De '''Crisis- en herstelwet''' is een [[Nederland]]se [[wet]], gericht op de versnelling van [[infrastructuur|infrastructurele]] projecten. Hier onder vallen grote bouwprojecten en projecten op het gebied van [[Duurzame ontwikkeling|duurzaamheid]], [[energie]] en [[innovatie]]. Tevens beoogt de wet een [[economie|economische]] impuls te geven aan de [[bouwsector]] ten tijde van de [[kredietcrisis]]. De wet is op 31 maart [[2010]] in werking getreden.
De '''Crisis- en herstelwet''' is een [[Nederland]]se [[wet]], gericht op de versnelling van [[infrastructuur|infrastructurele]] projecten. Hier onder vallen grote bouwprojecten en projecten op het gebied van [[Duurzame ontwikkeling|duurzaamheid]], [[energie]] en [[innovatie]]. Tevens beoogt de wet een [[economie|economische]] impuls te geven aan de [[bouwsector]] ten tijde van de [[kredietcrisis]]. De wet is op 31 maart [[2010]] in werking getreden.


De Crisis- en herstelwet versnelt enerzijds de procedures voor deze grote projecten, maar handhaaft anderzijds de noodzakelijke waarborgen voor zorgvuldige besluitvorming. De wet bevat een groot aantal wetswijzigingen, waarmee procedures worden ingekort, het aantal benodigde [[vergunning]]en terugdringt en meer duidelijkheid schept in bestuurlijke verantwoordelijkheden waarbij Europese en internationale regelgeving wel volledig van kracht blijft. Bij de introductie zijn in totaal 58 projecten aangewezen waarvoor de wet geldt, maar op voordracht van de [[minister-president]] kunnen bij [[Algemene Maatregel van Bestuur (Nederland)|algemene maatregel van bestuur]] nieuwe projecten of categorieën worden toegevoegd. Voor de projecten gelden tijdelijke maatregelen, onder andere voor beroepsprocedures en milieueffectrapportages.
De Crisis- en herstelwet versnelt enerzijds de procedures voor deze grote projecten, maar handhaaft anderzijds de noodzakelijke waarborgen voor zorgvuldige besluitvorming. De wet bevat een groot aantal wetswijzigingen, waarmee procedures worden ingekort, het aantal benodigde [[vergunning]]en worden teruggedrongen en meer duidelijkheid wordt geschapen in bestuurlijke verantwoordelijkheden waarbij Europese en internationale regelgeving wel volledig van kracht blijven. Bij de introductie zijn in totaal 58 projecten aangewezen waarvoor de wet geldt, maar op voordracht van de [[minister-president]] kunnen bij [[Algemene Maatregel van Bestuur (Nederland)|algemene maatregel van bestuur]] nieuwe projecten of categorieën worden toegevoegd. Voor de projecten gelden tijdelijke maatregelen, onder andere voor beroepsprocedures en milieueffectrapportages.


In december 2011 heeft de ministerraad ingestemd met een voorstel van minister [[Melanie Schultz van Haegen|Schultz van Haegen]] van [[Ministerie van Infrastructuur en Milieu|Infrastructuur en Milieu]] de wet voor onbepaalde tijd te verlengen<ref>{{cite web|url= http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/crisis-en-herstelwet/nieuws/2011/12/23/crisis-en-herstelwet-permanent.html|title=Nieuwsbericht overheid: Wet voor onbepaalde tijd verlengd, 23 december 2011|Accessdate=2012-05-06}}</ref>. In mei 2012 stuurde het (inmiddels demissionaire) [[kabinet-Rutte I]] een voortgangsrapport en evaluatie over de Crisis- en herstelwet naar het parlement. Hierin werd gesteld dat de wet leidt tot vernieuwing en versnelling van ruimtelijke ontwikkelingsprocessen. Naast de 44 als experiment aangewezen projecten wordt bij 12 projecten gebruikgemaakt van het projectuitvoeringsbesluit dat volgens de regering zorgt voor een aanzienlijke versnelling van projecten en een impuls geeft aan ruimtelijke vernieuwing.<ref>[http://www.infrasite.nl/news/news_article.php?ID_nieuwsberichten=16268&language=nl Crisis- en herstelwet brengt ruimtelijke ontwikkeling weer in beweging], ''Infrasite'', 22 mei 2012</ref> Hoewel de wet aanvankelijk als tijdelijke maatregel was beoogd, is zij permanent geworden op 28 maart 2013.
In december 2011 heeft de ministerraad ingestemd met een voorstel van minister [[Melanie Schultz van Haegen|Schultz van Haegen]] van [[Ministerie van Infrastructuur en Milieu|Infrastructuur en Milieu]] de wet voor onbepaalde tijd te verlengen<ref>{{cite web|url= http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/crisis-en-herstelwet/nieuws/2011/12/23/crisis-en-herstelwet-permanent.html|title=Nieuwsbericht overheid: Wet voor onbepaalde tijd verlengd, 23 december 2011|Accessdate=2012-05-06}}</ref>. In mei 2012 stuurde het (inmiddels demissionaire) [[kabinet-Rutte I]] een voortgangsrapport en evaluatie over de Crisis- en herstelwet naar het parlement. Hierin werd gesteld dat de wet leidt tot vernieuwing en versnelling van ruimtelijke ontwikkelingsprocessen. Naast de 44 als experiment aangewezen projecten wordt bij 12 projecten gebruikgemaakt van het projectuitvoeringsbesluit dat volgens de regering zorgt voor een aanzienlijke versnelling van projecten en een impuls geeft aan ruimtelijke vernieuwing.<ref>[http://www.infrasite.nl/news/news_article.php?ID_nieuwsberichten=16268&language=nl Crisis- en herstelwet brengt ruimtelijke ontwikkeling weer in beweging], ''Infrasite'', 22 mei 2012</ref> Hoewel de wet aanvankelijk als tijdelijke maatregel was beoogd, is zij permanent geworden op 28 maart 2013.

Versie van 30 sep 2014 08:34

De Crisis- en herstelwet is een Nederlandse wet, gericht op de versnelling van infrastructurele projecten. Hier onder vallen grote bouwprojecten en projecten op het gebied van duurzaamheid, energie en innovatie. Tevens beoogt de wet een economische impuls te geven aan de bouwsector ten tijde van de kredietcrisis. De wet is op 31 maart 2010 in werking getreden.

De Crisis- en herstelwet versnelt enerzijds de procedures voor deze grote projecten, maar handhaaft anderzijds de noodzakelijke waarborgen voor zorgvuldige besluitvorming. De wet bevat een groot aantal wetswijzigingen, waarmee procedures worden ingekort, het aantal benodigde vergunningen worden teruggedrongen en meer duidelijkheid wordt geschapen in bestuurlijke verantwoordelijkheden waarbij Europese en internationale regelgeving wel volledig van kracht blijven. Bij de introductie zijn in totaal 58 projecten aangewezen waarvoor de wet geldt, maar op voordracht van de minister-president kunnen bij algemene maatregel van bestuur nieuwe projecten of categorieën worden toegevoegd. Voor de projecten gelden tijdelijke maatregelen, onder andere voor beroepsprocedures en milieueffectrapportages.

In december 2011 heeft de ministerraad ingestemd met een voorstel van minister Schultz van Haegen van Infrastructuur en Milieu de wet voor onbepaalde tijd te verlengen[1]. In mei 2012 stuurde het (inmiddels demissionaire) kabinet-Rutte I een voortgangsrapport en evaluatie over de Crisis- en herstelwet naar het parlement. Hierin werd gesteld dat de wet leidt tot vernieuwing en versnelling van ruimtelijke ontwikkelingsprocessen. Naast de 44 als experiment aangewezen projecten wordt bij 12 projecten gebruikgemaakt van het projectuitvoeringsbesluit dat volgens de regering zorgt voor een aanzienlijke versnelling van projecten en een impuls geeft aan ruimtelijke vernieuwing.[2] Hoewel de wet aanvankelijk als tijdelijke maatregel was beoogd, is zij permanent geworden op 28 maart 2013.

Projecten

Een selectie van projecten die onder deze wet vallen: