Sotsji: verschil tussen versies

**Sotsji**
Сочи
Stad in Rusland
	gezicht op Sotsji vanaf de Zwarte Zee
Locatie
	;
Situering
Land	Rusland
Federaal district	Zuid
Deelgebied	Kraj Krasnodar
Coördinaten	43° 35′ NB, 39° 43′ OL
Algemeen
Oppervlakte	3.502 km²
Inwoners ; (volkstelling 2002)	328.809 ; (93,9 inw./km²)
Hoogte	30 m
Gebeurtenissen
Gesticht	1838
Stadstatus sinds	1917
Bestuur
Onder jurisdictie van	kraj
Gemeentevorm	Stedelijk district
Officiële website	sochiadm.ru
Overig
Postcode(s)	354000-84
Netnummer(s)	(+7) 8622
Tijdzone	MSK (UTC+3)
OKATO-code	03426
Website	sochiadm.ru
Portaal	Rusland

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 16 jul 2011 10:04

Sotsji (Russisch: Сочи) is een Russische stad in het zuiden van kraj Krasnodar iets ten noorden van de grens met de Georgische regio Abchazië^[1] aan de Zwarte Zee in de Noordelijke Kaukasus. Het is de belangrijkste Russische badplaats en wordt ook wel de "Russische rivièra" genoemd. De agglomeratie Groot-Sotsji omspant een lengte van 147 kilometer en wordt ook wel de 'op een na langste stad ter wereld' genoemd, al bestaat Groot-Sotsji uit meerdere plaatsen. De agglomeratie loopt van de rivier de Sjepsi tot de rivier de Psou, wat tevens de grens is met Abchazië.

Het Internationaal Olympisch Comité heeft in juli 2007 de Olympische Winterspelen van februari 2014 toegewezen aan Sotsji.

Vermoedelijk zal vanaf het Formule 1 seizoen van 2014 in de buurt van Sotsji de Grand Prix van Rusland worden verreden. Dit werd eerder al genoemd tijdens de grand prix van Korea, in oktober 2010

Geschiedenis

Voorgeschiedenis

De plaats waar nu Sotsji ligt werd al duizenden jaren daarvoor bewoond door verschillende volkeren. Dit valt te zien aan de vele ruïnes, grafmonumenten, koerganen, hunebedden en grotten die er zijn gevonden. Aangenomen wordt dat de eerste mensachtigen (neanderthalers) in het gebied kwamen tussen 400.000 en 350.000 jaar geleden. Ook zijn er aanwijzingen gevonden dat er later cro-magnonmensen moeten hebben geleefd. Tussen de 6e en 1e eeuw v.Chr. leefden er ook in dit gebied de stammen Achejev, Geniochov en Zigov.

De oorsprong van de naam 'sotsji' komt van de Byzantijnse historicus Procopius van Cesarea, die in de 4e eeuw een Cirkassische stam beschreef genaamd 'Sanini' of 'satsjami' (Latijns: sachi), die later onderdeel werd van de Oeboechi. Satsjami werd langzamerhand veranderd naar 'soatsje' (sotsji). Nog steeds wonen grote groepen Tsjerkessen in Sotsji. De Sotsjirivier is ook naar hen vernoemd.

Van de 6e tot de 10e eeuw was het gebied eigendom van de koningen van Abchazië. Deze bouwden er een aantal kerken in plaatsen binnen de agglomeratie zoals Adler en Loo. In Loo zijn nog steeds ruïnes te vinden van een basiliek uit de 11e eeuw. In het gebied woonden toen stammen uit de linguïstische groep van de Abchazo-Adygeïsche talen. In de 15e eeuw werd het veroverd door het Ottomaanse Rijk.

In het begin van de 19e eeuw woonden er vooral Adygeërs (Zwarte Zee Sjapsoegi), Oebychen en Abazanen (Sadzy-dzjigety). Nadat het Ottomaanse Rijk tussen 1828-1829 een aantal malen werd verslagen door het Russische Rijk tijdens de Russisch-Turkse Oorlog, werd het gebied vanaf de rivier de Koeban tot aan het fort Nikolaj (ten zuiden van Poti in Abchazië) onderdeel van het Russische Rijk bij het verdrag van Hadrianopolis.

Stichting, eerste decennia en naamswijzigingen

De Russen bouwden in de jaren '30 van de 19e eeuw de Zwarte Zeekustlinie, een aantal forten langs de Zwarte Zee om het gebied te kunnen verdedigen tegen buitenlandse hulp (Britten en Turken) aan de inheemse bergbevolkingen in de Kaukasus, die 'heilige' oorlogen voerden tegen de Russen, zoals Fort Lazarev, Fort Golovinski en Fort Adler. Sotsji werd gesticht in 1838 als Fort Aleksandrië (форт Александрии), om in 1839 al te worden hernoemd tot Navaginskoje Oekreplenië (Навагинское укрепление; Navaginskoje versterking). Het fort werd regelmatig aangevallen door de verschillende Cirkassische stammen, zoals de Abazijnen, Adyghe en Oebychi die zich uiteindelijk verenigden en de Russische forten in de Kaukasus regelmatig aanvielen. Tijdens de Krimoorlog werd de plaats daarom ontruimd en vernietigd, om in 1864 opnieuw te worden gesticht als Post Dachovski (Пост Даховский; voorpost Dachovski), waarbij de Oebychen zich overgaven en door de Russen uit hun leefgebieden werden verdreven met de andere stammen (Adyghe en Abazijnen). Ruim 600.000 van hen werden naar het Ottomaanse Rijk verbannen (de mujahir).

De stad was zeer populair bij migranten. Verhalen over de mogelijkheden van het 'subtropische klimaat' zorgden voor een grote toestroom van nieuwe bewoners zoals kozakken, Oekraïeners, Georgiërs, Armenen, Grieken, Esten, Duitsers, Moldaviërs, Tsjechen en Polen. Aan het einde van de jaren '60 van de 19e eeuw kwamen ook de Abazijnen, Adyghe en de Chakoechi terug, die zich na de deportaties hadden verscholen in de bergen, en hervestigden zich in de plaats.

De plaats werd in 1874 opnieuw hernoemd tot Dachovski Posad (Даховский Посад; nederzetting Dachovski). In 1896 kreeg de plaats tenslotte haar huidige naam Sotsji, naar de Oeboechi-'soatsji'-stam, die vandaar was verdreven in 1864.

Vanaf 1864 begonnen Russische wetenschappers onderzoek te doen naar de genezende factoren van de Zwarte Zee. In 1898 kwamen ze met een positief rapport over de mogelijkheden van de vestiging van balneologische en klimatologische gezondheidsinstituten. In het begin van de 20e eeuw ontstonden de eerste kuuroorden in Sotsji en haar omgeving, waaronder het bekende balneologisch instituut Matsesta (1902). Ook werden er in die tijd de eerste datsja's, hotels, ziekenhuizen en sanatoria gebouwd waaromheen grote parken en tuinen werden aangelegd. In die tijd kwam ook de hoofdweg van Novorossiejsk naar Soechoemi gereed, waardoor het gebied beter werd ontsloten. Door deze weg en de positieve resultaten die de wetenschappers brachten in Moskou kwam een verdere instroom van kapitaal op gang voor de bouw van nog meer gezondheidsoorden. Het gebied was toen al sterk in trek bij de rijken van Rusland. Veel prinsen, industrie magnaten en andere vooraanstaande personen bezaten er huizen. De Zwarte Zeekust trok hoe langer hoe meer migranten. In 1896 werd de goebernija Zwarte Zee daarop geformeerd (toen de kleinste provincie van het Russische Rijk). Deze provincie had haar inwoners voornamelijk geconcentreerd in een klein aantal plaatsen en was verder zeer dunbevolkt.

Van 28 december 1905 tot 5 januari 1906 vonden in Sotsji opstanden plaats tegen het tsaristische regime van Nicolaas II.

Sotsji als stad

In 1917 kreeg Sotsji de stadstatus. In de Russische Burgeroorlog waren Sotsji en de omliggende regio het onderwerp van het Sotsji-conflict tussen de witten, het Rode Leger en de kortstondige Democratische Republiek Georgië, waarbij de huidige grenzen werden vastgelegd tussen Rusland en Georgië. Na deze oorlog ontstonden de eerste Sovjetsanatoria, met namen als "Kaukasische riviera", "Moskou" en "Rood Moskou". In 1921 trokken deze sanatoria 4500 mensen. In de jaren daarop werden vele gezondheidsinstituten genationaliseerd door de sovjets.

In de Sovjettijd ontwikkelde Sotsji zich tot een belangrijke badplaats voor hogere functionarissen van de communistische partij, nadat Stalin er in 1931 zijn (zwaar beveiligde) lievelings-datsja had gevestigd in 1931. In 1934 werd Sotsji sterk geherstructureerd, nadat het eerste stadsplan was opgesteld. Er werden 19 nieuwe sanatoria gebouwd tussen 1934 en 1939 en het kuuroord Matsesta onderging een gigantische vernieuwing, met een budget van 400 miljoen Roebel.

Vanaf 1937 werd Sotsji onderdeel van kraj Krasnodar. In 1940 waren er al 100.000 toeristen per jaar. Van juli 1942 tot oktober 1943 woedde de Grote Vaderlandse Oorlog ook in de Kaukasus en waren in Sotsji grote legereenheden geplaatst. De stad werd echter zelf niet veroverd, door de Duitsers, maar raakte wel beschadigd. De stad werd het grootste ziekenhuis van Zuid-Rusland, waar in de oorlogsjaren meer dan 300.000 mensen werden verpleegd. In februari 1945 werd begonnen met de wederopbouw van Sotsji. De stad werd sindsdien verder uitgebreid met vele hotels, resorts en andere gebouwen.

De geneeskrachtige bronnen en het milde klimaat maakten Sotsji erg populair onder de Russische bevolking. De communistische overheid betaalde namelijk het onderhoud van alle gebouwen en investeerde in nieuwe complexen en ministeries, vakbonden en staatsondernemingen betaalden 70% van de vakantiekosten. Hierdoor kwam de bevolking massaal naar Sotsji en andere kuuroorden als het Ysyk Kölmeer. Dit soort plaatsen werd (en wordt) in de volksmond ook wel aangeduid als 'spa's. De plaats trok op haar hoogtepunt 2 miljoen bezoekers per jaar (aan het einde van de jaren '80 zelfs 5 miljoen). De gezondheidsinstituten waren het gehele jaar volgeboekt en het kwam daardoor regelmatig voor dat 'niet-georganiseerde' reizigers kamers moesten huren bij bewoners van de stad. Het management van de plaats werd in de sovjettijd gekenmerkt door artsen, verpleegsters en ex-sportmensen.^[2]

De perestrojka was een ramp voor Sotsji. Na 1990 nam het aantal bezoekers af tot ongeveer 300.000 jaarlijks in het midden van de jaren '90. Veel gebouwen vervielen langzamerhand en veel gebouwen verwisselden van eigenaar, doordat de ondernemers vanaf toen zelf ineens het onderhoud moesten gaan betalen en bovendien ineens vermogensbelasting moesten gaan betalen over hun eigendommen. Bij zeer uitgestrekte kuuroorden zoals Matsesta, kon dit aardig oplopen. In 2000 bedroeg het jaarlijkse aantal bezoekers echter al weer 1,46 miljoen.

Sotsji werd na de val van de Sovjet-Unie ook populair als buitenverblijf voor vele rijke oligarchen uit onder andere Moskou. Vladimir Poetin heeft hier zijn belangrijkste (en naar verluidt meest geliefde) buitenverblijf.

Sotsji heeft zich in 2005 aangemeld voor de Olympische Winterspelen 2014 en in Guatemala in 2007 gewonnen. Hier zullen de Olympische winterspelen worden gehouden in 2014 ondanks dat de bewoners veelal niet achter deze nominatie stonden. Allereerst heeft Sotsji geen enkele geschikte faciliteit voor wintersporten en ook geen enkele plannen om deze te bouwen. Bovendien zijn de kosten voor het houden van deze spelen zeer hoog (vaak miljarden dollars). Twee eerdere mislukte pogingen (winterspelen van 2002 en 2006) werden achteraf door de stadsautoriteiten erkend als publiciteitsstunten voor Sotsji.^[3]

Sotsji is vanaf 2014 voor 7 jaar gastheer F1 Grand Prix Rusland. Formule 1-baas Bernie Ecclestone en premier Vladimir Poetin van Rusland hebben op donderdag 14-10-2010 hun handtekening onder een zevenjarige deal gezet.

Bezienswaardigheden en omgeving

Het klimaat in de plaats is gematigd subtropisch met korte zachte winters en lange zomers. De gemiddelde jaarlijkse temperatuur bedraagt 14 °C. De genezende mineraalbronnen en strand- en zwemmogelijkheden zorgen momenteel voor 4 miljoen bezoekers per jaar. Andere gezichtsbepalende elementen zijn de toppen van het Kaukasusgebergte die vanuit de stad te zien zijn, de subtropische vegetatie, de vele parken en monumenten van de stad en de extravagante stalinistische architectuur.

Bij de plaats (met name bij Dagomys) liggen de noordelijkste theeplantages van Europa.

Sotsji is bekend om haar sportfaciliteiten. De tennisschool van Sotsji heeft bekendheden als Maria Sjarapova en Jevgeni Kafelnikov voortgebracht. In 2005 kondigde de Russische voetbalbond plannen aan om een trainingscentrum te openen in Sotsji voor de nationale teams van Rusland, dat het hele jaar door open zal zijn. Sotsji is ook bekend als conferentiestad en voor het jaarlijkse filmfestival Kinotavr.

Ten noorden van de stad ligt het UNESCO Werelderfgoedmonument Westelijke Kaukasus.

De stad is het middelpunt van een aantal badplaatsen aan de Zwarte Zee: Toeapse, Anapa en Dagomys liggen ten noorden van Sotsji en Gagra en Pitsoenda ten zuiden (in Abchazië). Op ongeveer 50 kilometer ten oosten van de stad ligt de wintersportplaats Krasnaja Poljana.

Bestuurlijke indeling

In 1961 werd de agglomeratie Groot-Sotsji opgericht bestaande uit 4 bestuurlijke districten (rayons). Van Noord naar Zuid:

Transport

De stad heeft spoorverbindingen met de meeste Russische steden en veerboot-verbindingen met onder andere Trabzon en Istanboel in Turkije, Batoemi en Poti in Georgië en Odessa in de Oekraïne.

Sotsji heeft een luchthaven genaamd Adler-Sotsji. De stad heeft vliegverbindingen met vele steden in Rusland, alsook met steden in Europa. Vanuit Moskou vertrekt normaliter elk uur een vliegtuig richting Sotsji.

Demografie

Bevolkingsontwikkeling
1897	1926	1939	1959	1967	1979	1989	2002
1.300	13.000	71.000	127.000	188.000	287.300	336.514	328.809

Maffia

Ook in Sotsji is de russische maffia aanwezig. Dat bleek in 2002 toen de toenmalige miss Sotsji voor haar leven werd verminkt en blind werd doordat iemand op straat een bijtend zuur in haar gezicht gooide, nadat ze een avance van een lokale maffialeider had genegeerd. Journalist Sergej Zolovkin van de Russische krant Novaja Gazeta deed daarop onderzoek en wist de dader (gangster Adgoer Gotsjoea) persoonlijk op te pakken in Abchazië. Toen deze daarop van de rechtbank in Sotsji een straf beneden het strafminimum kreeg, voerde Zolovkin een onderzoek hiernaar uit en kwam erachter dat de president van de lokale rechtbank onder andere in een BMW uit de 7-serie reed en een huis liet bouwen van omgerekend meer dan 1 miljoen euro, terwijl deze slechts een salaris had van minder dan 300 euro per maand. Toen hij hierover publiceerde, werd hij echter aangeklaagd voor belediging van deze rechter en hij en zijn krant werden door een rechtbank in Moskou veroordeeld tot het betalen van 1,5 miljoen euro wat gelijk stond aan de jaaromzet van de krant (vóór deze veroordeling bedroeg de hoogste boete die ooit werd toegekend voor belediging in Rusland, 1900 euro). Twee weken na de rechtszaak werd bovendien een - mislukte - moordaanslag op Zolovkin gepleegd.^[4]

Zustersteden

Cheltenham (sinds 1959)
Espoo (1989)
Long Beach (1990)
Menton (1966)
Pärnu (1994)
Rimini (1977)
Trabzon (1991)
Weihai (1996)

Geboren in Sotsji

Andre Geim - natuurkundige
Jevgeni Kafelnikov - tennisser

^{<span title="Voor deze uitspraak is een bronvermelding gewenst. Motivering:}

↑ de jure onderdeel van Georgië, maar de facto onafhankelijk
↑ R. Husken, J. Pertoune. Russische badplaats ontbeert ontwikkelingsstrategie, geografie nr. 4-1998.
↑ I. Glanin Sochi Will Follow in Moscow's Footsteps , 27 juli 2005, blz. 1.
↑ D. Sauer Rechtspraak , 23 maart 2002 blz. 7.

">[bron?]

Externe links

(ru) www.sochi.ru Website van de stad
(ru) Portaal van de stad
(ru) Sjabloon:Kaartsite Sovjetkaart van Sotsji en omgeving

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Сочи op Wikimedia Commons.

[1] ure onderdeel van Georgië, maar de facto onafhankelijk

[2] R. Husken, J. Pertoune. Russische badplaats ontbeert ontwikkelingsstrategie, geografie nr. 4-1998.

[3] I. Glanin Sochi Will Follow in Moscow's Footsteps , 27 juli 2005, blz. 1.

[4] D. Sauer Rechtspraak , 23 maart 2002 blz. 7.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Regel 27: / Regel 27: @@
 De oorsprong van de naam 'sotsji' komt van de [[Byzantijnse Keizerrijk|Byzantijnse]] historicus [[Procopius]] van Cesarea, die in de 4e eeuw een [[Circassiërs|Cirkassische]] stam beschreef genaamd '[[Sanini]]' of 'satsjami' (Latijns: sachi), die later onderdeel werd van de Oeboechi. Satsjami werd langzamerhand veranderd naar 'soatsje' (sotsji). Nog steeds wonen grote groepen [[Tsjerkessen]] in Sotsji. De [[Sotsji (rivier)|Sotsjirivier]] is ook naar hen vernoemd.
-Van de [[6e eeuw|6e]] tot de [[15e eeuw]] was het gebied eigendom van de koningen van Abchazië. Deze bouwden er een aantal kerken in plaatsen binnen de agglomeratie zoals [[Adler (plaats)|Adler]] en [[Loo (kraj Krasnodar)|Loo]]. In Loo zijn nog steeds ruïnes te vinden van een [[basiliek]] uit de 11e eeuw. In het gebied woonden toen stammen uit de linguïstische groep van de [[Abchazo-Adygeïsche talen]]. In de 15e eeuw werd het veroverd door het [[Ottomaanse Rijk]].
+Van de [[6e eeuw|6e]] tot de [[10e eeuw]] was het gebied eigendom van de koningen van Abchazië. Deze bouwden er een aantal kerken in plaatsen binnen de agglomeratie zoals [[Adler (plaats)|Adler]] en [[Loo (kraj Krasnodar)|Loo]]. In Loo zijn nog steeds ruïnes te vinden van een [[basiliek]] uit de 11e eeuw. In het gebied woonden toen stammen uit de linguïstische groep van de [[Abchazo-Adygeïsche talen]]. In de 15e eeuw werd het veroverd door het [[Ottomaanse Rijk]].
 In het begin van de 19e eeuw woonden er vooral [[Adygeërs]] (Zwarte Zee Sjapsoegi), [[Oebychen]] en [[Abazanen]] (Sadzy-dzjigety). Nadat het Ottomaanse Rijk tussen 1828-1829 een aantal malen werd verslagen door het [[Keizerrijk Rusland|Russische Rijk]] tijdens de [[Russisch-Turkse Oorlog (1828-1829)|Russisch-Turkse Oorlog]], werd het gebied vanaf de rivier de [[Koeban (rivier)|Koeban]] tot aan het fort Nikolaj (ten zuiden van [[Poti]] in Abchazië) onderdeel van het Russische Rijk bij het [[verdrag van Hadrianopolis]].