Paus Stefanus II (III): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (7 tussenliggende versies door 5 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
}} |
}} |
||
'''Stefanus II (III)'''<ref>Voorheen Stefanus III genoemd. Hij geldt sinds het schrappen van [[Paus Stefanus (II)|Stefanus (II)]] in 1961 als Stefanus II, met soms als wetenschappelijke aanduiding ''Stefanus II (III).</ref> (gestorven [[26 april]] [[757]]<ref name="gestorven"/>) was een [[Rome (stad)|Romeinse]] aristocraat<ref>{{ |
'''Stefanus II (III)'''<ref>Voorheen Stefanus III genoemd. Hij geldt sinds het schrappen van [[Paus Stefanus (II)|Stefanus (II)]] in 1961 als Stefanus II, met soms als wetenschappelijke aanduiding ''Stefanus II (III).</ref> (gestorven op [[26 april]] [[757]]<ref name="gestorven"/>) was een [[Rome (stad)|Romeinse]] [[aristocraat]]<ref>{{aut|[[John Julius Norwich]]}} (2011): ''De Pausen, een geschiedenis'', [[Uitgeverij Bert Bakker]], [[Amsterdam (hoofdbetekenis)|Amsterdam]], blz. 68.</ref> die tussen 752 en zijn dood in 757 [[paus]] was van de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. |
||
==Biografie== |
==Biografie== |
||
Tijdens zijn [[pontificaat]], dat begon in 752, hadden de [[Longobarden|Lombarden]] [[Ravenna (stad)|Ravenna]] (de hoofdstad van het Westerse [[Byzantijnse Rijk]]) heroverd en begonnen ze |
Tijdens zijn [[pontificaat]], dat begon in 752, hadden de [[Longobarden|Lombarden]] [[Ravenna (stad)|Ravenna]] (de hoofdstad van het Westerse [[Byzantijnse Rijk]]) heroverd en nu begonnen ze druk uit te oefenen op [[Rome (stad)|Rome]]. Vermits de relatie tussen de pausen en het Byzantijnse Keizerrijk sinds het pontificaat van [[Paus Gregorius III|Gregorius III]] erg slecht was, kon van die zijde geen hulp verwacht worden. Het Byzantijnse Keizerrijk was bovendien zelf ook in [[conflict (onenigheid)|conflict]] met onder anderen de [[Eerste Bulgaarse Rijk|Bulgaren]]. |
||
Stefanus zocht uiteindelijk in 754 hulp bij [[Pepijn de Korte]], die toen net koning was geworden van de [[Frankische Rijk|Franken]]. Hij ontmoette hem dicht bij het huidige [[Vitry-le-François]], aan de rivier de [[Marne (rivier)|Marne]] en vroeg of hij wilde bemiddelen namens hem. Op 6 januari zalfde |
Stefanus zocht uiteindelijk in 754 hulp bij [[Pepijn de Korte]], die toen net koning was geworden van de [[Frankische Rijk|Franken]]. Hij ontmoette hem dicht bij het huidige [[Vitry-le-François]], aan de rivier de [[Marne (rivier)|Marne]] en vroeg of hij wilde bemiddelen namens hem. Op 6 januari zalfde Stefanus de koning en zijn twee zonen, [[Karloman I]] en [[Karel de Grote|Karel]]. Pepijn besloot dat hij zich zou opwerpen als de beschermheer van de Pauselijke Stoel en beloofde de paus om alle verloren steden en gebieden van de Longobarden te heroveren die zij afhandig hadden gemaakt van de Byzantijnse keizer. Hij versloeg de Longobarden en verwierf de controle over [[Noord-Italië|het noorden van Italië]].<ref>{{aut|[[John Julius Norwich]]}} (2011), blz. 69.</ref> Pepijn de Korte liet het Lombardenrijk wel bestaan. |
||
Hij schonk echter de gebieden van het vroegere Byzantijnse [[exarchaat |
Hij schonk echter de gebieden van het vroegere Byzantijnse [[exarchaat Ravenna]] aan de paus, wat later zou leiden tot het ontstaan van de [[Kerkelijke Staat|Pauselijke Staat]]. Dit wordt de ''[[Pepijnse Schenking|Schenking van Pepijn]]'' (Latijn: ''Donatio Pippini'') genoemd. |
||
{{Navigatie pausen}} |
{{Navigatie pausen}} |
||
Huidige versie van 22 jan 2020 om 18:23
| Stefanus II (III) | ||||
|---|---|---|---|---|
| ? ? – 26 april 757 | ||||
| ||||
Het geschenk van Pepijn of Pippijn (de Korte) aan paus Stefanus II (III) in 754, waarmee de Kerkelijke Staat ontstond
| ||||
| Paus | ||||
| Periode | 752 - 26 april 757[1] | |||
| Voorganger | Zacharias | |||
| Opvolger | Paulus I | |||
| Lijst van pausen | ||||
| ||||
Stefanus II (III)[2] (gestorven op 26 april 757[1]) was een Romeinse aristocraat[3] die tussen 752 en zijn dood in 757 paus was van de Rooms-Katholieke Kerk.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens zijn pontificaat, dat begon in 752, hadden de Lombarden Ravenna (de hoofdstad van het Westerse Byzantijnse Rijk) heroverd en nu begonnen ze druk uit te oefenen op Rome. Vermits de relatie tussen de pausen en het Byzantijnse Keizerrijk sinds het pontificaat van Gregorius III erg slecht was, kon van die zijde geen hulp verwacht worden. Het Byzantijnse Keizerrijk was bovendien zelf ook in conflict met onder anderen de Bulgaren.
Stefanus zocht uiteindelijk in 754 hulp bij Pepijn de Korte, die toen net koning was geworden van de Franken. Hij ontmoette hem dicht bij het huidige Vitry-le-François, aan de rivier de Marne en vroeg of hij wilde bemiddelen namens hem. Op 6 januari zalfde Stefanus de koning en zijn twee zonen, Karloman I en Karel. Pepijn besloot dat hij zich zou opwerpen als de beschermheer van de Pauselijke Stoel en beloofde de paus om alle verloren steden en gebieden van de Longobarden te heroveren die zij afhandig hadden gemaakt van de Byzantijnse keizer. Hij versloeg de Longobarden en verwierf de controle over het noorden van Italië.[4] Pepijn de Korte liet het Lombardenrijk wel bestaan.
Hij schonk echter de gebieden van het vroegere Byzantijnse exarchaat Ravenna aan de paus, wat later zou leiden tot het ontstaan van de Pauselijke Staat. Dit wordt de Schenking van Pepijn (Latijn: Donatio Pippini) genoemd.
· 
· 
- ↑ a b (en) H. Mann, Pope Stephen (II) III, in Catholic Encyclopedia 14 (1912).
- ↑ Voorheen Stefanus III genoemd. Hij geldt sinds het schrappen van Stefanus (II) in 1961 als Stefanus II, met soms als wetenschappelijke aanduiding Stefanus II (III).
- ↑ John Julius Norwich (2011): De Pausen, een geschiedenis, Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam, blz. 68.
- ↑ John Julius Norwich (2011), blz. 69.