Andes
De Andes (voluit: La Cordillera de los Andes) zijn een grote, langgerekte bergketen langs de westkust van Zuid-Amerika. Het berggebied is ongeveer 7000 km lang, op sommige plaatsen 160 km breed en heeft een gemiddelde hoogte van circa 4000 m. De bergketen loopt voor het grootste gedeelte parallel aan de kust van de Grote Oceaan.
Andes | ||||
---|---|---|---|---|
De Andes aan de westkust van Zuid-Amerika
| ||||
Hoogste punt | Aconcagua (6959 m) | |||
Lengte | 7000 km | |||
Breedte | 160 km | |||
Locatie | Argentinië, Chili, Bolivia, Peru, Ecuador, Colombia, Venezuela | |||
Foto's | ||||
De Andes tussen Chili en Argentinië
| ||||
De zuidelijke Andes vanuit de ruimte in NASA WorldWind
| ||||
|
De Andesketen situeert zich in zeven Zuid-Amerikaanse landen: Argentinië, Chili, Bolivia, Peru, Ecuador, Colombia en Venezuela. De Andes kruist de evenaar en loopt zuidwaarts tot Vuurland. De Scotiarug, met onder andere Zuid-Georgia en de Zuidelijke Sandwicheilanden is een grotendeels onderzeese voortzetting van het gebergte. Deze verbindt de Andes met een grote boog met het Antarctisch Schiereiland in Antarctica.
Geologie
bewerkenDe Andes zijn geologisch gezien een jong systeem. Het gebergte ontstond tijdens het Krijt en de Tertiaire periode. Het ontstaan van de bergketen in Zuid-Amerika is het gevolg van de platentektoniek. De oceanische Nazcaplaat duikt weg onder de continentale Zuid-Amerikaanse plaat (subductie), met een snelheid van ongeveer 8 cm per jaar. Hierdoor nemen de bergen steeds meer in hoogte toe. Vulkanen en aardbevingen komen er dikwijls voor. Als geheel vormen de Andes een van de belangrijkste bergmassa's van de wereld. Het bergsysteem is hoger dan elk ander gebied, op de Himalaya na. Er zijn veel besneeuwde pieken met hoogtes boven de 6700 m.
In het verre zuiden lopen de bergen van oost naar west. De richting wordt anders in Argentinië en Chili. Ten westen van de bergen ligt de zee. Er zijn door gletsjers gevoede meren in zowel Argentinië als Chili.
De hoogste bergen van de Andes liggen op de centrale en noordelijke Argentijns-Chileense grens: Aconcagua (6960 m), de hoogste berg van het westelijk halfrond, en de Tupungato (6570 meter). Andere belangrijke pieken zoals Llullaillaco flankeren de belangrijkste bergwaaier.
De centrale Andes breidt zich in Bolivia en Peru uit in veelvoudige waaiers (circa 640 km breed) met hoog plateauland (het Hoogland van Bolivia) en vele hoge intermontane valleien. Hier bloeide vroeger de Incabeschaving. Op de grens van Peru en Bolivia ligt het Titicacameer. In Bolivia zijn er opmerkelijke vulkanen, zoals Nevado Sajama. De hoogste spoorweg van de Andes loopt van La Oroya naar Lima.
Mensen en economie
bewerkenPeru, Ecuador en Colombia zijn bevolkt sinds oude tijden. Vroeger waren er rijke beschavingen gevestigd, zoals de Inca's en Chibcha's. De Quichua en de Aymarastammen vormen de belangrijkste inheemse inwoners van de Andes. Wegens een schaarste aan water is landbouw moeilijk. Tabak, katoen en koffie worden gekweekt en uitgevoerd. Koper, zilver, tin, ijzer en goud worden ontgonnen en er wordt aardolie gevonden. Hoewel er een spoorpassage door de bergen is, zijn de inwoners van de Andes niet van treinen afhankelijk voor het behoud van hun economie. In bepaalde Andesgebieden is het toerisme sterk in ontwikkeling.
El Tatio
bewerkenIn het Andesgebergte ligt onder andere ook het geiserveld El Tatio.
Hoogste bergen van de Andes
bewerkenEen overzicht van bergen hoger dan 6.500 meter in de Andes.
Zie ook
bewerken- Lijst van bergen in de Andes
- Andesgemeenschap
- Unie van Zuid-Amerikaanse Naties
- Mercosur
- Andesbeschavingen