Yves Leterme
Yves Camille Désiré Leterme (Wervik, 6 oktober 1960) is een Belgisch politicus. Hij was onder meer Vlaams minister-president en federaal eerste minister.
Levensloop
Jeugd
Hij werd geboren in Wervik, op de grens tussen Frankrijk en België als zoon van een Franstalige vader en een Vlaamse moeder. Hij bracht zijn jeugd door in het nabijgelegen dorp Zillebeke, een deelgemeente van Ieper.
Leterme volgde tussen 1973 en 1979 Latijn-Griekse humaniora aan het Sint-Vincentiuscollege in Ieper. Vervolgens studeerde hij eerst aan de KULAK, waar hij in 1981 het diploma behaalde van kandidaat in de rechten. In 1983 studeerde hij verder aan de toenmalige Rijksuniversiteit Gent (nu Universiteit Gent), waar hij twee diploma's behaalde, in 1983 dat van kandidaat in de politieke wetenschappen en in 1984 dat van licentiaat in de rechten. In hetzelfde jaar behaalde hij in Nice het diploma van het Internationaal Studiecentrum voor het Federalisme.[bron?] Ten slotte behaalde hij aan de RUG in 1985 het diploma van licentiaat in de bestuurswetenschappen (Master Bestuurskunde en Publiek management).
Politieke loopbaan
In 1983 werd Leterme gekozen tot voorzitter van de CVP-jongeren van Ieper. Daarna werd hij in 1985 parlementair medewerker van toenmalig CVP-volksvertegenwoordiger en stadsgenoot Paul Breyne en kort daarop politiek medewerker van Paul Deprez, Vlaams gemeenschapsminister van Externe Betrekkingen.
Leterme werd vervolgens van 1987 tot 1989 auditeur bij het Rekenhof en bleef actief in de politiek als nationaal ondervoorzitter van de CVP-jongeren. Ten slotte werd hij in 1988 afdelingsvoorzitter van de Ieperse CVP, wat hij bleef tot in 1991. In februari 1989 werd hij adjunct-nationaal-secretaris in het nationaal CVP-secretariaat in de Tweekerkenstraat in Brussel. In december 1991 werd hij tot nationaal CVP-secretaris gekozen en bleef dit. tot in december 1992.
Vervolgens werd hij van 1992 tot 1997 administrateur bij het Europees Parlement, terwijl hij tegelijkertijd in de plaatselijke politiek van Ieper actief bleef. In januari 1995 werd hij schepen in Ieper, wat hij bleef tot in januari 2001.
Op 4 juni 1997 volgde hij Paul Breyne op als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers, toen die laatste aangesteld werd als West-Vlaams provinciegouverneur. Leterme werd op 13 juni 1999 rechtstreeks gekozen als CVP-volksvertegenwoordiger in het Federaal Parlement. Op 11 januari 2001 werd hij gekozen tot voorzitter van de Kamerfractie van de CD&V. (De CVP had zich in 2001 geprofileerd onder de nieuwe naam CD&V.) Hij bleef dat tot mei 2003. Bij de daaropvolgende verkiezingen werd hij opnieuw gekozen tot federaal volksvertegenwoordiger en bleef dit tot aan zijn ontslag op 5 juni 2004.
Op 27 juni 2003 werd hij gekozen tot voorzitter van CD&V, nadat zijn voorganger, Stefaan De Clerck, was opgestapt na de teleurstellende uitslag bij de federale verkiezingen van 18 mei 2003. Hij profileerde CD&V als een "positief alternatief" en vatte zijn programma samen onder de noemer "u verdient meer respect". Hij bleef voorzitter tot 20 juli 2004.
Begin 2004 ging hij een kartel aan met de N-VA. Op 14 februari 2004 werd het desbetreffende akkoord getekend, het zogenaamde Valentijnskartel of Vlaams Kartel. Het kartel won de gewestelijke en Europese verkiezingen van 13 juni 2004 en was een persoonlijk succes voor Leterme. Bij de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 werd hij verkozen in de kieskring West-Vlaanderen en stapte hij van de Kamer van volksvertegenwoordigers over naar het Vlaams Parlement. Ruim een maand later legde hij de eed af als minister-president van de Vlaamse regering en werd hij als Vlaams volksvertegenwoordiger opgevolgd door Johan Verstreken.
Vlaams minister-president
Na een korte informatieronde vormde hij een nieuwe Vlaamse regering. Van 22 juli 2004 tot 26 juli 2007 was Leterme minister-president van Vlaanderen. Jo Vandeurzen volgde hem op als nieuwe voorzitter van de CD&V. Hij werd populair als minister-president met de slogan 'goed bestuur'. Op zondag 6 mei 2007 maakte hij bekend dat hij als lijsttrekker de senaatslijst van zijn partij voor de federale verkiezingen zou trekken. Op 10 juni 2007 behaalde hij als CD&V-lijsttrekker voor de Senaat een overwinning met 796.521 voorkeurstemmen.[10]
Op 26 juni 2007 nam Leterme ontslag als minister-president van de Vlaamse regering ondanks vroegere beloften dat hij zijn termijn als minister-president zou uitzitten. Hij bleef senator in afwachting van de formatie van een nieuwe federale regering. Kris Peeters, die niet gekozen was tijdens de recente Vlaamse verkiezingen, volgde hem op als Vlaams minister-president.
Formateur en eerste minister
Zie Regeringsformatie België 2007 voor het hoofdartikel over dit onderwerp..jpg)
De formatie die op de verkiezingen volgde, verliep erg moeizaam. Nadat vicepremier Didier Reynders eerst als informateur en ex-premier Jean-Luc Dehaene daarna als koninklijk bemiddelaar het pad geëffend hadden voor Leterme, mocht hij voor de eerste maal het veld in als formateur. Op 15 juli 2007 werd Leterme door de koning tot formateur benoemd. Op 16 juli startte Leterme met zijn opdracht in de historisch beladen locatie van het Kasteel Hertoginnedal.[11]
Op vrijdagochtend 20 juli 2007 bracht de formateur een eerste tussentijds verslag uit aan de koning en deelde mee dat hij verder werkte aan de formatienota tegen 25 juli. De kandidaat-coalitiepartijen kregen de nota bezorgd, waarna de eigenlijke regeringsonderhandelingen startten.[12]
De formatiegesprekken met de verschillende partners verliepen moeizaam, mede door de haast onverzoenbare eisen van de onderhandelende partijen. Leterme bracht op vrijdag 17 augustus 2007 opnieuw verslag uit aan de koning. In een publieke verklaring wees hij op een belangrijk knelpunt tijdens de formatiegesprekken: het ontbreken van een consensus over de rol, de betekenis en de positie van de federale staat in verhouding tot de gemeenschappen en gewesten. Daarna vielen de onderhandelingen stil en ontving koning Albert II de partijvoorzitters van de onderhandelende partijen in het weekend van 18 en 19 augustus.[13]
Bij gebrek aan consensus vroeg Leterme op 23 augustus aan de koning zijn ontslag als formateur. Na de één maand durende verkennersopdracht van Herman Van Rompuy, die erin slaagde de oranje-blauwe onderhandelingen opnieuw op gang te trekken, heeft de koning op het kasteel van Ciergnon op 29 september 2007 Leterme opnieuw belast met het vormen van een federale regering. De CD&V-senator aanvaardde deze opdracht.[14] In deze opdracht werd hij bijgestaan door de koninklijke verkenner Van Rompuy.[15] Op zaterdag 1 december, nadat hij er niet in geslaagd was een akkoord te bereiken over een ultiem onderhandelingsvoorstel over de staatshervorming, bood Leterme opnieuw zijn ontslag aan bij de koning. Albert II aanvaardde het ontslag.[16]
Op 21 december 2007 werd de interim-regering Verhofstadt III beëdigd. Leterme werd hierin minister van Begroting en Institutionele Hervormingen. Als voorzitter van de Octopus-werkgroep slaagde hij er in maart 2008 in een eerste, beperkte hoofdstuk in de staatshervorming door te voeren. Vanaf de tweede helft van maart startten onder zijn leiding onderhandelingen voor de vorming van de definitieve regering Leterme I, een coalitie van CD&V, Open Vld, cdH, MR en PS. Deze regering legde de eed af op 20 maart 2008, vlak na het ontslag van premier Verhofstadt
Op 23 maart 2008 werd het regeerakkoord voorgelegd aan de Kamer en kreeg het vertrouwen. Omdat in het regeerakkoord niet gerept werd over een mogelijke toekomstige staatshervorming, stelde Leterme 15 juli in het vooruitzicht als einddatum voor een akkoord binnen de regering over een staatshervorming.
Zonder akkoord over de toedracht en concrete timing van een staatshervorming op zak te hebben, en in de afwezigheid van rugdekking vanwege zijn kartel, bood Leterme op 14 juli 2008 zijn ontslag aan bij de koning. De regering hield zich vanaf dan enkel nog bezig met de lopende zaken. Omdat de koning op 18 juli 2008 het ontslag weigerde, kon Leterme, ook zonder enige garantie op een staatshervorming, verder als premier.
Halverwege december 2008 raakte Leterme en een paar dagen later ook andere leden van zijn regering (Jo Vandeurzen en Didier Reynders) in opspraak in verband met mogelijke beïnvloeding van het gerecht bij een rechtszaak waarbij de opdelingstransacties van Fortis van 3, 5 en 6 oktober werden aangevochten. De positie van Leterme leek op 18 december onhoudbaar, nadat een brief van de voorzitter van het Hof van Cassatie aan Kamervoorzitter Herman Van Rompuy openbaar gemaakt was. Leterme bood enkele uren later aan de koning het ontslag van zijn kabinet aan[17] nadat de 6 bladzijden lange nota[18] van de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain Londers bekend werd gemaakt. Het ontslag van de regering Leterme werd dan op 22 december 2008 door de koning aanvaard en ex-vicepremier en minister van staat Herman Van Rompuy werd de nieuwe regeringsleider. Leterme zetelde vervolgens van december 2008 tot juli 2009 terug in de Senaat.
Minister van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel
Op 17 juli 2009 legde Leterme de eed af als minister van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel, nadat zijn voorganger, Karel De Gucht, Europees commissaris geworden was.
Regering-Leterme II
Op 25 november 2009 legde Leterme voor de tweede keer de eed af als eerste minister, nadat Herman Van Rompuy was benoemd tot permanente voorzitter van de Europese Raad. Op 22 april 2010 bood Leterme het ontslag aan van de regering-Leterme II, nadat Open Vld-voorzitter Alexander De Croo bekend had gemaakt dat zijn partij uit de regering wilde stappen. Reden hiervoor was dat op de afgesproken datum geen akkoord bereikt was over het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde.[19] Het ontslag werd door de koning aanvaard op 26 april 2010.
Op 13 juni 2010 vonden de federale verkiezingen plaats. Leterme stond op de eerste plaats van de West-Vlaamse Kamerlijst. De kieslijst van CD&V voor de Senaat werd aangevoerd door CD&V-voorzitster Marianne Thyssen. De CD&V behaalde het slechtste resultaat ooit: 17,6 % van de stemmen op de Nederlandstalige lijsten voor de Kamer en 16,5 % van de stemmen op de Nederlandstalige lijsten voor de Senaat.[20]
Op 5 oktober 2010 vroeg koning Albert II aan Leterme als premier van lopende zaken om in nauwe samenwerking met het parlement, het maximum te doen om het economische en sociale welzijn van de burgers te vrijwaren in deze zeer lange periode van lopende zaken.
Op 6 december 2011 kwam uiteindelijk de regering-di Rupo tot stand na de langstdurende formatie ooit in de geschiedenis van België (541 dagen). Na de totstandkoming van deze regering nam Leterme ontslag uit de Kamer.
Na de Wetstraat
OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling)
Leterme ontvluchtte de politiek[21] en werd medio september 2011 aangesteld als adjunct-secretaris-generaal van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) in opvolging van de Nederlander Aart Jan de Geus. Hij begon in deze functie op 1 januari 2012. Hij was verantwoordelijk voor sociaal beleid, onderwijs, gezondheid, werkgelegenheid, kmo's en regionale ontwikkeling. Zijn mandaat liep initieel twee jaar en werd daarna verlengd.[22] Het afscheid van de politiek was hiermee niet noodzakelijk definitief.[23]
Bij de lokale verkiezingen in 2012 voerde Leterme in Ieper een kartellijst CD&V/N-VA aan en was aldus kandidaat-burgemeester. Hij gaf aan dat als hij de verkiezingen won, hij de eed zou afleggen als burgemeester, maar de functie zou laten uitoefenen door Jan Durnez tot op het ogenblik dat hij het zelf kon doen.[24] Leterme werd na de verkiezingen effectief benoemd tot burgemeester en Durnez werd aangesteld als zijn plaatsvervanger. Leterme nam de functie niet meer op.
IDEA (Internationale Intergouvernementele organisatie voor Democratische en Electorale Assistentie)
In 2014 werd hij secretaris-generaal van de Internationale Intergouvernementele organisatie voor Democratische en Electorale Assistentie (IDEA), een expertisecentrum voor democratie, waarvan Zweden de hoofdgeldschieter is. Hij werd benoemd voor vijf jaar.[25][26] Binnen deze functie kreeg hij kritiek omdat hij zijn belastingen door de organisatie liet terugbetalen.[27] Volgens Leterme kwam dat omdat hem een nettoloon toegezegd werd. Zweden, thuisbasis van IDEA, bevroor zijn bijdrage en er volgde een externe doorlichting door KPMG. Het leiderschap van Leterme werd daarin autoritair benoemd, al erkende de audit ook de budgettaire inspanningen.[28]
In 2015 zag hij af van het voornemen om het effectieve burgemeesterschap van Ieper op te nemen, zoals oorspronkelijk was voorzien. Hij bleef echter wel voorzitter van de Ieperse gemeenteraad.[29][30] Op 7 maart 2016 nam hij definitief afscheid van het politieke leven met een korte toespraak voor de gemeenteraad in de raadzaal van de Lakenhalle in Ieper. Als reden gaf hij aan dat de combinatie met zijn internationale carrière onmogelijk was geworden.[31]
In 2016 werd hij bij Volkswagen lid van een adviesraad rond duurzame mobiliteit, milieubescherming en sociale verantwoordelijkheid, die na dieselgate in het leven werd geroepen.[32]
ToJoy
In 2019 werd hij aangesteld als covoorzitter van de raad van bestuur van het Chinese kapitaalfonds ToJoy. Hij werd eveneens voorzitter voor West-Europa voor dit fonds en staat mee in voor de internationale uitbreiding ervan.[33]
Controverses
Interview in Libération
Apparemment, les francophones ne sont pas en état intellectuel d'apprendre le néerlandais.
(Blijkbaar zijn de Franstaligen intellectueel niet in staat Nederlands te leren.)— Yves Leterme, in de Franse krant Libération
Op 17 augustus 2006 verscheen in het Franse dagblad Libération een interview met Yves Leterme[34] waarin hij, in verband met de taalfaciliteiten in de Vlaamse rand rond Brussel, opperde dat de Franstaligen kennelijk intellectueel niet in staat waren om Nederlands te leren. Hij wees er ook op dat de faciliteiten voor de Franstaligen in de Brusselse randgemeenten slechts bedoeld waren voor vijfentwintig jaar. In de wetgeving is dit tijdelijke karakter echter nooit opgenomen.
Deze uitspraak deed veel stof opwaaien bij de Franstalige Belgen.[35] Olivier Maingain, voorzitter van het FDF, diende een klacht in wegens het overtreden van de antiracismewet.[36] Leterme is zelf tweetalig van huize uit. In een latere reactie in De Standaard van 28 augustus 2006 lichtte hij zijn uitspraak toe met de woorden: "Ik mag me toch afvragen of het gebrek aan kennis van het Nederlands een kwestie is van niet willen of niet kunnen."[37] Eind augustus 2007 werd Maingains klacht geseponeerd door de procureur-generaal.
Marseillaise-incident
Op 21 juli 2007, de Belgische nationale feestdag, vroeg Christophe Deborsu, een journalist van de Franstalige publieke omroep RTBF aan Leterme wat er die dag werd herdacht. Het juiste antwoord was de eedaflegging van Leopold I van België, maar Leterme antwoordde dat het om de afkondiging van de grondwet ging. Op de vraag een stukje van het Belgische volkslied, de Brabançonne, te zingen, hief hij het Franse volkslied, de Marseillaise, aan.[38] De Franstalige Belgische openbare tv-omroep RTBF opende haar journaal met deze blunder, die door media over de hele wereld werd overgenomen.[39] Overigens toonde de RTBF in de rest van de reportage dat ook andere vooraanstaande politici, zowel Nederlandstalige als Franstalige, niet op de hoogte waren van wat er precies wordt herdacht op 21 juli. Ook Guy Verhofstadt kende de betekenis van de feestdag niet. Achteraf verontschuldigde Leterme zich op een conferentie voor zijn flater, maar enkel in het Nederlands.[40] Hij weigerde zijn excuses in het Frans te herhalen, wat de spanning met de Franstalige Belgen nog vergrootte.
RTBF en Radio Milles Collines
In een interview met de Vlaamse kranten De Gazet Van Antwerpen en Het Belang van Limburg op 9 december 2007, naar aanleiding van de RTBF reportage "Questions à la Une" over de regeringsformatie, bekritiseerde Leterme de rol van de RTBF tijdens de onderhandelingen. Hij beschreef de Franstalige openbare omroep RTBF als "een zender met een eigen politieke agenda", "een relict uit het verleden" en "een propagandazender van Joëlle Milquet". Eveneens vermeldde hij een vergelijking met Radio Mille Collines, de radiozender verantwoordelijk voor de start van de Rwandese Genocide. Later verklaarde zijn woordvoerder Peter Poulussen dat enerzijds Leterme zelf de vergelijking niet in de mond nam en anderzijds de programmamakers de effecten in politieke kringen niet mogen onderschatten. Toch ontstond een nieuwe communautaire controverse, na de mockumentary Bye Bye Belgium en het Marseillaise-incident. Al snel liepen de verontwaardigde reacties binnen: de vereniging van journalisten (SDJ) bij de RTBF en de private zenders RTL-TVi en Bel RTL, gedelegeerd bestuurder van de RTBF Jean-Paul Philippot, de Franstalige journalistenbond (AJP), Waals minister van Media Fadila Faanan. Steun kwam er uit Letermes eigen politieke partij na verklaringen van senator Etienne Schouppe (in De Zevende Dag) en Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (op Mise au Point (RTBF)).
De uitspraak van Leterme viel net samen met de Europees-Afrikaanse top in Lissabon. Bij zijn terugkeer uit Portugal schatte minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht de gevolgen in: "Stel dat Leterme momenteel eerste minister zou zijn, zou zulke uitspraak een boel problemen veroorzaken. Voor de Rwandese president Paul Kagame zou het allicht een reden zijn om elk contact met de Belgische premier te verbreken. Wellicht had Leterme niet de bedoeling de Rwandese Genocide te banaliseren." Europees Commissaris voor Ontwikkelingssamenwerking Louis Michel sprak van geschokte reacties bij Afrikaanse delegaties.[41]
De verkoop van Fortis
Halverwege december 2008 raakte Leterme en een paar dagen later ook andere leden van zijn regering (Jo Vandeurzen en Didier Reynders) in opspraak in verband met mogelijke beïnvloeding van het gerecht bij een rechtszaak waarbij de opdelingstransacties van Fortis van 3, 5 en 6 oktober werden aangevochten. De positie van Leterme leek op 18 december onhoudbaar, nadat een brief van de voorzitter van het Hof van Cassatie aan Kamervoorzitter Herman Van Rompuy openbaar gemaakt was. Na een urenlange vergadering van het kernkabinet meldde de regering, vroeg in de ochtend van 19 december, dat geen enkele minister ontslag nam.[42] Later op de dag nam minister van Justitie Vandeurzen toch ontslag. Leterme bood enkele uren later aan de koning het ontslag van zijn kabinet aan,[17] nadat de 6 bladzijden lange nota[18] van de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain Londers bekend werd gemaakt. In dit rapport werd de stelling van de voorzitter van het Hof van Cassatie onderbouwd met vermoedens en aanwijzingen (maar geen juridisch bewijs) dat er een poging tot schending tegen de scheiding der machten werd gepleegd.[43] Het ontslag van de regering Leterme werd dan op 22 december 2008 door de koning aanvaard en ex-premier en minister van staat Wilfried Martens werd als verkenner op pad gestuurd.[44]
In een boek over het Fortisarrest van de journalist Wim Van den Eynde, verschenen in 2016 bij de uitgeverij Van Halewyck, geeft Ghislain Londers toe dat hij te voortvarend is geweest in deze affaire, want een groot deel van het probleem zat bij Cassatie zelf. Hierdoor heeft Leterme volgens de auteur onterecht ontslag moeten nemen.[45][46]
Personalia
Yves Leterme was lange tijd getrouwd[47] en kreeg uit die relatie drie kinderen[48]. Zijn ex-vrouw was slechts heel zeldzaam te zien naast haar man in de tijd dat hij premier van België was[49]. Zijn huidige vriendin is een Française die hij leerde kennen toen hij adjunct-secretaris-generaal van de OESO was.[50][51]
Hij is sinds zijn jeugdjaren supporter van voetbalclub Standard Luik.
Onderscheidingen
België: Minister van staat (7 december 2011) door koning Albert II- België: Grootofficier in de Leopoldsorde (6 juni 2010)
Overzicht deelname politieke verkiezingen
- Gemeenteraad en schepencollege Ieper - verkiezingen 1994
- Kamer van volksvertegenwoordigers 1997 - eerste opvolger - neemt zitting in juni 1997 in opvolging van Paul Breyne
- Kamer van volksvertegenwoordigers - verkiezingen 1999 - verkozen
- Kamer van volksvertegenwoordigers 18 mei 2003 - 2e plaats kieskring West-Vlaanderen - CD&V - verkozen - stopt mandaat na de verkiezing van 13 juni 2004
- Vlaams Parlement 13 juni 2004 - 1e plaats kieskring West-Vlaanderen - CD&V-N-VA - verkozen - stopt mandaat na de verkiezing van 10 juni 2007
- Gemeenteraad 8 oktober 2006 - Ieper - 31e plaats - CD&V-N-VA - verkozen
- Provincieraad West-Vlaanderen 8 oktober 2006 - 6e plaats district Ieper - CD&V-N-VA - verkozen - beslist niet te zetelen
- Senaat 10 juni 2007 - kieskring Vlaanderen - CD&V-N-VA - verkozen
- Europees Parlement 7 juni 2009 - 1e opvolger kieskring Vlaanderen - CD&V -
- Vlaams Parlement 7 juni 2009 - 1e plaats kieskring West-Vlaanderen - CD&V - verkozen - beslist niet te zetelen
- Kamer van volksvertegenwoordigers 13 juni 2010 - 1e plaats kieskring West-Vlaanderen - CD&V - verkozen
- Gemeenteraad Ieper - verkiezingen 14 oktober 2012 - verkozen
- Gemeenteraad Ieper - voorzitterschap gemeenteraad 2013-2016
Externe link
- ↑ Leterme II heeft eed afgelegd; Het Laatste Nieuws; 25 noverber 2009
- ↑ Fiche Yves Leterme[dode link]; Kamer van volksvertegenwoordigers
- ↑ Biografische fiche Yves Leterme; Vlaams Parlement
- ↑ Vlaamse Regering Leterme I; Vlaanderen.be
- ↑ Fiche Yves Leterme; Senaat.be
- ↑ Biografische schets Yves Leterme; Kanselarij.belgium.be
- ↑ List of OECD Secretaries-General and Deputies since 1961; OESO
- ↑ Yves Leterme appointed new Secretary-General of International IDEA; IDEA; 3 april 2014
- ↑ Yves Leterme gaat de financiële fairplay van Europese clubs bewaken; Sporza; 18 september 2015
- ↑ 2007 - Senaat - Voorkeurstemmen - Nederlands Kiescollege[dode link]; belgium.be
- ↑ Terugkeer naar de toekomst; De Standaard; 19 juli 2007
- ↑ Leterme brengt tussentijds verslag aan koning; De Standaard; 20 juli 2007
- ↑ Verklaring Leterme; De Standaard; 17 augustus 2007
- ↑ Leterme opnieuw formateur; De Standaard; 29 september 2007
- ↑ Leterme krijgt hulp van Van Rompuy; De Standaard; 30 september 2007
- ↑ Belgische formateur dient ontslag in; de Volkskrant; 1 december 2007
- ↑ a b Leterme dient ontslag kabinet in. nu.nl (19 december 2008).
- ↑ a b LETTERLIJK: De nota van het Hof van Cassatie (pdf). deredactie.be (19 december 2008). Gearchiveerd op 27 maart 2009. Geraadpleegd op 20 december 2008.
- ↑ Koning houdt zijn antwoord in beraad; De Standaard; 24 april 2010
- ↑ Verkiezingen 13 juni 2010, www.elections2010.belgium.be
- ↑ Leterme ontvlucht politiek, De Morgen, 14 september 2011
- ↑ Yves Leterme twee jaar langer bij OESO. Het Nieuwsblad (12 november 2013). Geraadpleegd op 12 november 2013.
- ↑ Leterme wil geen ontslagvergoeding; Het Nieuwsblad; 13 september 2011
- ↑ Yves Leterme lijsttrekker kartellijst CD&V-N-VA. Het Nieuwsblad (30 januari 2012). Geraadpleegd op 8 februari 2012.
- ↑ Yves Leterme verlaat OESO voor topjob bij IDEA. deredactie.be (2 april 2014). Geraadpleegd op 2 april 2014.
- ↑ Leterme verlaat de Oeso voor nieuwe uitdaging. De Standaard (2 april 2014). Geraadpleegd op 2 april 2014.
- ↑ Leterme liet belastingen door Idea terugbetalen. De Standaard (9 mei 2018). Geraadpleegd op 16 september 2018.
- ↑ Leterme onder vuur wegens ‘autoritair’ leiderschap Idea. De Standaard (22 augustus 2018). Geraadpleegd op 16 september 2018.
- ↑ Leterme wil topfunctie bij IDEA niet opgeven voor burgemeesterschap; deredactie.be; 6 april 2015
- ↑ Yves Leterme ziet af van burgemeesterssjerp Ieper. De Standaard (28 november 2015). Geraadpleegd op 29 november 2015.
- ↑ Leterme neemt definitief afscheid van de nationale politiek
- ↑ Leterme en oud-Eurocommissaris adviseren Volkswagen. De Standaard (29 september 2016). Geraadpleegd op 29 september 2016.
- ↑ Een nieuwe job voor Yves Leterme. De Standaard (15 mei 2019). Geraadpleegd op 16 mei 2019.
- ↑ «D'un État unitaire à un État fédéral»; Libération; 17 augustus 2006
- ↑ Franstalige pers kraakt uitspraken Leterme unaniem af; Het Nieuwsblad; 18 augustus 2006
- ↑ Opnieuw klacht tegen Leterme voor uitspraken in Libération; Het Nieuwsblad; 22 augustus 2006
- ↑ ANALYSE. Waarom Yves Leterme harde communautaire uitspraken niet schuwt; De Standaard; 29 augustus 2006
- ↑ Brabançonne ou Marseillaise?; RTBF; 22 juli 2007 (via Wayback Machine).
- ↑ Yves leterme & RTBF. YouTube (23 juli 2007).
- ↑ Leterme kop van Jut in RTBF-journaal; Het Nieuwsblad; 22 juli 2007
- ↑ Leterme en de Franstaligen, komt dat ooit nog goed?; De Standaard; 10 december 2007
- ↑ Premier én kabinet regeren voort ondanks Fortis-affaire; De Morgen; 19 december 2008
- ↑ 2. Political & judicial reactions immediately after the Judgment; Fortisgate; December 2008
- ↑ Wilfried Martens benoemd tot verkenner; De Tijd; 22 december 2008
- ↑ De Standaard:(12.04.2016) Leterme slachtoffer van voortvarende Cassatievoorzitter
- ↑ Het Nieuwsblad: Het Nieuwsblad (12.04.2016) Man die regering-Leterme deed vallen: “Ik werd erin geluisd”
- ↑ Leterme: 'Mijn vrouw had gelijk: het was fout federaal te gaan', Het Nieuwsblad, 28 juni 2010
- ↑ Leterme achtervolgd door vermeende minnares, Het Belang Van Limburg, 30 november 2010
- ↑ Vrouw premier Van Rompuy steunt man in rouwend Dendermonde ‘Ik ben ook een moeder‘, Het Nieuwsblad, 28 januari 2009
- ↑ “Dankbaar voor kansen die we kregen door jouw harde werken” Yves Leterme neemt afscheid van vader Georges (87), Het Laatste Nieuws, 18 januari 2018
- ↑ Yves Leterme verrast iedereen op de begrafenis van zijn vader: Ex-premier heeft zeer drastisch besluit genomen, www.showbizz24.be, januari 2018
| Voorganger: Stefaan De Clerck |
Partijvoorzitter van de CD&V 2003 - 2004 |
Opvolger: Jo Vandeurzen |
|
| ||
| Voorganger: Jef Tavernier |
Vlaams minister van Landbouw en Zeevisserij 2004 - 2007 |
Opvolger: Kris Peeters |
|
| ||
| Voorganger: Bart Somers |
Minister-president van Vlaanderen 2004 - 2007 |
Opvolger: Kris Peeters |
|
| ||
| Minister van Institutionele Hervormingen 2007 - 2008 |
Opvolger: Jo Vandeurzen | |
|
| ||
| Voorganger: Freya Van den Bossche |
Minister van Begroting 2007 - 2008 |
Opvolger: Guy Vanhengel |
|
| ||
| Voorganger: Renaat Landuyt |
Minister van Mobiliteit 2007 - 2008 |
Opvolger: Etienne Schouppe |
|
| ||
| Voorganger: Renaat Landuyt |
Minister van de Noordzee 2007 - 2008 |
Opvolger: Etienne Schouppe |
|
| ||
| Voorganger: Guy Verhofstadt |
Premier van België 2008 |
Opvolger: Herman Van Rompuy |
|
| ||
| Voorganger: Karel De Gucht |
Minister van Buitenlandse Zaken 2009 |
Opvolger: Steven Vanackere |
|
| ||
| Voorganger: Herman Van Rompuy |
Premier van België 2009 - 2011 |
Opvolger: Elio Di Rupo |
.svg){kind=small}
