Dreetöhnmöwe
| Dreetöhnmöwe, Drieteenmeeuw, Miisk | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Systematik | ||||||||||
| ||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||
| (Linnaeus, 1758) |
De Dreetöhnmöwe (Rissa tridactyla), in Oostfreesland un up Helgoland ok Miisk nömmt, is en Vagel ut de Familie vun de Möwen. Bröden deit se an de Felsküsten un up de Klippen in de See in de Holarktis, tomeist bannig hooch up lüttje Bossems un Utluchten. Dor kann se sik good up den Platz instellen, den se hett. In Middeleuropa brott düsse Aart bloß man up Helgoland un an’n Bulbjerg an Dänemark siene Noordspitz. Se hollt sik meist up de See up un kummt bloß man to'n Bröden an'e Küst. Na dat Binnenland warrt düsse Möwe meist bloß dör bannigen Storm hendreben un is dor en roren Gast, sunnerlich in'n Winter. Freten deit se Seefisch, Weekdeerter un Kreeften, de se griepen deit, wenn se sik in't Water störten un dükern deit. In de lesten Johre speelt for dat Freten ok de Bifang vun de Fischeree jummers en gröttere Rull.
De Dreetehnmöwen ehren Bestand hett tominnst in West- un Noordeuropa in de Johre siet 1900 unbannig tonahmen. Vundeswegen sünd se nich in Gefohr, ut to starven.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]Dreetehnmöwen sünd 37-42 cm lang. De Flunken könnt se 93 - 105 cm ut'neen spannen. Dor sünd se nich veel grötter mit, as en Swattkoppmöwe. In't Hochtiedskleed sünd de Ruggen un de Uppersiete vun de Flunken grau, de Ennen vun de ütersten dree groten Feddern sünd swatt ohne witte Toppen. Kopp, Buuk, Unnerflunken un Steert sünd schier witt. De Steert hett man bloß en lüttje Gavel oder he is liek afsneden. De Been sünd bannig kort un dunker grau bit swatt. De achtersten Töhn sünd meist nich mehr dor, vundeswegen de wetenschoppliche Tonaam tridactyla un de plattdüütsche Naam. De Snavel is grööngeel. Strott un Ogenring lücht rood, de Iris is dunker.
Heken un Seken hefft desülvige Farv, man in'n Döörsnitt sünd de Heken en beten grötter, as de Seken.
In'n Slichtkleed sünd de achterste Upperkopp un de Achterhals blassgrau. De Strott ist blass roodgeel, de Ogenring is dunkerrood oder swatt. Mit dree Johren hefft de Jungvagels de Farven vun de Olen annahmen.
Dreetöhnmöwen könnt leifig flegen un strengt sik dor nich bloß bi an, man laat sik ok vun'n Wind hoochböhren un drieven. Just, as de Stormvagels bruukt se dor ok den Upwind over de Wellen for. An Land röögt se sik nich groot un loopt man hööchstens en poor Träe.
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Einhard Bezzel: Kompendium der Vögel Mitteleuropas. Nonpasseriformes – Nichtsingvögel. Aula, Wiesbaden 1985, S. 553–556, ISBN 3-89104-424-0.
- Urs N. Glutz von Blotzheim und Kurt M. Bauer: Handbuch der Vögel Mitteleuropas. Band 8/I, Charadriiformes (3. Deel) Schnepfen-, Möwen- und Alkenvögel. Aula, Wiesbaden 1999, ISBN 3-923527-00-4.
- Lars Svensson, Peter J. Grant, Killian Mullarney und Dan Zetterström: Der neue Kosmos Vogelführer. Kosmos, Stuttgart 1999, ISBN 3-440-07720-9.