Sneb
Een sneb is een de bek van een voegel. Dieren mit een sneb gebruken 't neet allinnig um te eten mar oek veur verzörging, 't verplaosen van spul, 't verscheuren van 't eten en 't voeren van der jong.
De vorm van de sneb leit an 't soort voedsel dat ie eet, as een voegel vis eet is zien sneb weer aarst as bie een voegel die zaojen eet, mit are woorden zien sneb is an-epast an 't soort eten dat ie binnenkriegt.
De sneb van een voegel bestaot uut een hoornachtig lage keretine dat rhamphotheca eneumd wort en is in de evelusie van voegels de vervanger eworren van kaken en tanden. Tanden bin aorig zwaor en a-j vliegen moen ku-j dat niet goed gebruken, voegels bin daorum oek zo licht meugelijk ebouwd. In de sneb zitten twee gaotjes, dit bin as 't waore de neusgatten.
Oek dieren zoas pinguïns en voegelbekdieren hen een sneb.
Vorm
[bewark | bronkode bewarken]
|
Een vergelieking van verschillende voegelsnebben, |
't Nedersaksische woord sneb(be) of neb(be) liekt aarg op 't Deense woord næb dat oek verwiest naor de bek van een voegel.
- Grunnegs: nèb, nebbe (VEK)
- Stellingwarfs: snaevel
- Tweants:
- bek
- snavel
- nebbe, nebn (vereulderd)
- Veluws:
- sna(o)vel
- sneb(be)
- neb(be)
- bek
Anhaling
[bewark | bronkode bewarken]- Ja, tante Fenna bellen op,
- mien juffrouw met un platte bos
- en met un spitse heksenkop.
- Mär in die kop zat zon verstand.
- [...]
- Ze zei: "Ie heb bie mien ezèten.
- Ik bin der duuzenden vergèten,
- mär enkle goeien, un paar kwoajen
- onthiel ik en noe mag ie roajen
- of ie der goed of kwoad op stoat.
- Blind bin'k, mäar zonder flauwe kul
- reur ik nog goed op tied de nebbe.
- [...]
Uut 't gedich Tante Fenna van de Veluwse dichter Hermen Bomhof (1919-1988)
Bron: Van weerskanten vremp, een keuze uit de gedichten van Hermen Bomhof, Iesselakkedemie, Kampen, 1987
|
Commons: Sneb - plaatjes, filmkes en/of gelüüdsbestanden. |
|
Dit stuk is eschreven in 't Putters |