Tiang dan menara radio

Tiang dan menara radio biasanya struktur tinggi yang direka untuk menyokong antena untuk telekomunikasi dan penyiaran, termasuk televisyen. Terdapat dua jenis utama: struktur gayat dan mandiri. Mereka ialah salah satu struktur buatan manusia tertinggi. Tiang sering dinamakan sesuai dengan pertubuhan penyiaran yang awalnya membangunnya atau saat ini menggunakannya.

Dalam hal radiator tiang atau menara pemancar, seluruh tiang atau menara itu sendiri ialah antena pemancar.

Percubaan pertama dalam komunikasi radio dilakukan oleh Guglielmo Marconi bermula pada tahun 1894. Pada tahun 1895–1896 beliau menemui antena monopole tegak atau Marconi, yang pada mulanya merupakan dawai yang digantung dari tiang kayu tinggi. Beliau mendapati bahawa semakin tinggi antena digantung, semakin jauh ia dapat menyebarkan, pengakuan pertama mengenai perlunya ketinggian antena. Radio mula digunakan secara komersial untuk komunikasi radiotelegraf sekitar tahun 1900. Selama 20 tahun pertama radio, stesen radio jarak jauh menggunakan panjang gelombang panjang dalam jalur frekuensi yang sangat rendah, sehingga antena tertinggi juga pendek elektrik dan mempunyai rintangan radiasi yang sangat rendah 5 - 25 Ohm, menyebabkan kehilangan kuasa yang berlebihan dalam sistem pembumian. Stesen radiotelegraf menggunakan antena bahagian atas rata besar dengan muatan kapasiti yang terdiri daripada kabel mendatar yang diikat antara beberapa menara keluli 100–300 meter (330–980 kaki) untuk meningkatkan kecekapan.^[1]

Rujukan

^ Laport, Edmund A. (1952). Radio Antenna Engineering. McGraw-Hill Book Co. m/s. 77–78.

Pautan luar

Rencana tentang bangunan dan struktur ini ialah rencana tunas. Anda boleh membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.

[Laport1-1] Laport, Edmund A. (1952). Radio Antenna Engineering. McGraw-Hill Book Co. m/s. 77–78.

[1]