Pergi ke kandungan

Grindcore

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Grindcore adalah sebuah genre muzik yang melampau yang berasal dari awal-hingga pertengahan 1980-an. Ia menarik inspirasi dari beberapa genre muzik yang paling kasar yang berbunyi - termasuk thrash metal, muzik industri, muzik bising dan beberapa jenis genre hardcore punk yang lebih ekstrim seperti crust punk. Grindcore dicirikan oleh bunyi bising yang penuh dengan menggunakan banyak herotan, gitar down-tune, pengisaran bes yang terpacu, tempo kelajuan tinggi, blast-beat, dan vokal yang terdiri daripada growls dan jeritan nyaring. Kumpulan terawal seperti Napalm Death dikreditkan dengan meletakkan asas untuk gaya. Ia adalah yang paling lazim hari ini di Amerika Utara dan Eropah, dengan penyumbang popular seperti Brutal Truth dan Nasum. Tema lirik antara fokus utama kepada sosial dan politik, dengan perkara ngeri dan kelucuan hitam.

A sifat grindcore adalah "microsong". Beberapa kumpulan telah menghasilkan lagu-lagu dengan hanya sesaat panjang.[1] band British Napalm Death memegang Rekod Dunia Guinness untuk lagu paling pendek pernah direkodkan dengan satu-kedua "You Suffer" (1987). Banyak band merakam frasa mudah yang boleh berirama bergelimpangan di seluruh satu instrumental berpanjangan hanya beberapa panjangan bar.

Pelbagai "microgenres" seterusnya telah muncul, sering melabelkan kumpulan mengikut ciri-ciri yang menyimpang daripada grindcore biasa, termasuk goregrind, memberi tumpuan kepada tema keganasan, dan pornogrind, terpaku pada tema lirik yang lucah. Cabang-cabang lain termasuk noisegrind (terutamanya mentah dan huru-hara) dan electrogrind (menggabungkan unsur-unsur elektronik seperti pensampelan dan gendang diprogramkan). Walaupun fenomena berpengaruh pada hardcore punk dan genre popular lain, grindcore sendiri kekal sebagai bentuk muzik bawah tanah.

Ciri-ciri

[sunting | sunting sumber]

Grindcore berkembang sebagai campuran thrash metal dan hardcore punk. Nama ini berasal daripada fakta bahawa grind (mengisar) ialah istilah British untuk thrash; istilah yang dilampirkan -core dari hardcore[2] Grindcore bergantung kepada standard hardcore punk dan heavy metal instrumentasi:. gitar elektrik, bes dan dram.[3] Walau bagaimanapun, mengubah grindcore amalan biasa muzik metal atau rock berkenaan dengan struktur lagu dan nada.[3] Gaya vokal adalah "antara jeritan nyaring rendah, tekak-mencarik growls dan menganjing".[3] Dalam beberapa kes, tiada lirik yang jelas. Vokal boleh digunakan sebagai semata-mata kesan bunyi ditambah, satu amalan yang sama dengan band-band seperti band eksperimen Naked City.

Satu ciri dalam beberapa lagu grindcore adalah "microsong", yang berkekalan hanya beberapa saat. Pada tahun 2001, Rekod Dunia Guinness dianugerahkan Brutal Truth rekod "Muzik Video Paling Singkat" untuk album 1994 "Collateral Damage" (lagu berlangsung empat saat ). Pada tahun 2007, video untuk lagu Napalm Death "You Suffer" set baru "Muzik Video Paling Singkat" rekod: 1.3 saat[4] Di luar microsong, adalah ciri grindcore mempunyai lagu-lagu pendek secara umum; sebagai contoh, band Carcass album debut mereka Reek of Putrefaction(1988) terdiri daripada 22 trek dengan panjang purata 1 minit dan 48 saat. Ia juga bukan sesuatu yang luar biasa untuk album grindcore sangat pendek jika dibandingkan dengan genre lain, biasanya terdiri daripada senarai trek yang besar tetapi mempunyai jumlah panjang hanya 15 hingga 20 minit.

Banyak kumpulan grindcore percubaan dengan gitar down-tuned. Walaupun vinil sebelah-A debut Napalm Death album 1987 Scum, diatur kepada tuning standard, di sebelah-B, gitar telah talakan ke bawah 2 ½ langkah. Album kedua mereka From Enslavement to Obliteration dan EP Mentally Murdered telah ditala kepada C . Ketiga album penuh panjang mereka, Harmony Corruption telah ditala sehingga D. Bolt Thrower melangkah lebih jauh, jatuh 3 ½ langkah ke bawah (A).[5] Bass ditala rendah juga dan sering diputarbelitkan.

Blast beat

[sunting | sunting sumber]

Blast beat adalah ciri rentak dram grindcore dalam semua bentuk,[6] walaupun penggunaannya mendahului genre itu sendiri. Dalam definisi Adam MacGregor ini, "blast beat umumnya terdiri daripada yang berulang, angka keenam belas not bermain di tempo yang sangat cepat, dan dibahagikan secara seragam di kalangan gendang sepakan, jerat dan menunggang, nahas, atau hi-hat simbal."[6] Blast beat telah digambarkan sebagai "letupan perkusif gila, kurang tentang irama per se daripada keganasan sonik semata-mata." [7] Napalm Death mencipta istilah tersebut,[7] walaupun gaya gendang sebelum ini telah diamalkan oleh orang lain. Daniel Ekeroth berhujah bahawa blast beat itu mula-mula dilakukan oleh kumpulan D-beat dari Sweden, Asocial dalam demo 1982 mereka.[8] D.R.I. ("No Sense"),[6]S.O.D. ("Milk"),[9] Sarcófago ("Satanas"),[10] Sepultura ("Antichrist"),[11] dan Repulsion[12] juga termasuk teknik tersebut sebelum kemunculan Napalm Death itu.

Tema lirik

[sunting | sunting sumber]

Lirik-lirik grindcore biasanya provokatif. Beberapa ahli muzik grindcore komited kepada sebab-sebab politik dan beretika, umumnya bersandar kepada jauh-kiri. Ia berkaitan dengan akar punk grindcore.[13] Sebagai contoh, lagu Napalm Death itu menangani pelbagai anarkis kebimbangan, dalam tradisi anarko-punk. Tema-tema ini termasuk anti-perkauman, feminisme, anti-ketenteraan, dan anti-kapitalisme. Kumpulan grindcore lain, seperti Cattle Decapitation dan Carcass, telah menyatakan dengan tingkah laku manusia, penderaan haiwan, dan, dalam beberapa kes, vegetarian atau vegan. [14] Karya Carcass khususnya sering dikenal pasti sebagai asal-usul gaya goregrind, yang menumpukan kepada "badan" tema.[15]Kumpulan yang mengalih tumpuan kepada badan mereka dengan perkara-perkara seksual, seperti Gut dan Meat Shits, yang kadang-kadang dirujuk sebagai pornogrind.[16] Lirik Seth Putnam pula terkenal dengan komedi hitam,[17] ketika The Locust cenderung ke arah kolaj satiria, yang terhutang budi kepada kaedah cut-up William S. Burroughs.[18]

Prekursor

[sunting | sunting sumber]

Adegan grindcore awal bergantung kepada rangkaian pengeluaran antarabangsa seperti perdagangan pita dan DIY.[19] Yang paling diakui prekursor bunyi grindcore adalah Siege,[20] kumpulan hardcore punk, dan Repulsion, kumpulan death metal yang terawal.[12] Kumpulan Siege, dari Weymouth, Massachusetts, dipengaruhi oleh muzik klasik hardcore punk dari Amerika (Minor Threat, Black Flag, Void) dan kumpulan-kumpulan dari Britain seperti Discharge, Venom dan Motörhead.[21] Matlamat Siege adalah halaju maksimum: "Kami akan mendengar punk yang paling cepat dan kumpulan hardcore kita dapat mencari dan berkata, 'Baiklah, kami perlu sengaja menulis sesuatu yang lebih cepat daripada mereka", pemain dram Robert Williams dipanggil semula.[21]

Repulsion, dari Flint, Michigan, dinamakan kumpulan-kumpulan street punk seperti Discharge dan Charged GBH, crossover thrash seperti Dirty Rotten Imbeciles dan Corrosion of Conformity, thrash metal seperti Slayer, Metallica, Celtic Frost, Sodom dan Venom, death metal (Possessed), hardcore punk, seperti Black Flag, dan hard rock yang terdahulu, sebagai inspirasi.[12] Kumpulan itu sering dikreditkan dengan mencipta blast beeat grind yang klasik (dimainkan di 190 bpm), serta nada bes yang tersendiri.[12] Shane Embury, khususnya, menyokong band ini sebagai asal-usul inovasi kemudian Napalm Death ini.[12] Kevin Sharp dari Brutal Truth mengisytiharkan bahawa "Horrified adalah dan masih merupakan core yang menentukan apa yang menjadi kepada grind; campuran hardcore punk yang agak sempurna dengan logam keganasan, kelajuan dan herotan."[22]

Kumpulan-kumpulan lain dalam arena grindcore British, seperti Heresy dan Unseen Terror, telah menekankan pengaruh Amerika hardcore punk, termasuk Septic Death, begitu juga D-beat di Sweden.[23] Sore Throat menyebut Discharge, Disorder, dan pelbagai D-beat dari Eropah dan kumpulan-kumpulan thrash metal, termasuk Hellhammer,[24] dan -kumpulan kumpulan hardcore dari Amerika, seperti Poison Idea dan DRI.[24] Hardcore dari Jepun, terutamanya GISM, juga disebut oleh beberapa gaya asal.[25] Kumpulan utama lain yang diberikan oleh ahli-ahli semasa dan bekas Napalm Death sebagai pengaruh formatif termasuk Discharge,[26] Amebix,[27] Throbbing Gristle,[28] dan yang dinyatakan di atas Dirty Rotten Imbeciles.[28] Post-punk, seperti Killing Joke[26] dan Joy Division,[29] juga dinamakan mempengaruhi awal Napalm Death.

Grindcore di British

[sunting | sunting sumber]
Otai grindcore Napalm Death di dalam sebuah pertunjukan pada tahun 2007.
Video luar
Ikon video Napalm Death live di Jerman, 1987, dari YouTube, diberi kuasa oleh Earache Records.

Grindcore, oleh itu, telah dibangunkan pada pertengahan 1980-an di United Kingdom oleh Napalm Death, kumpulan yang muncul dari adegan anarko-punk di Birmingham, England.[30] Walaupun rakaman pertama mereka adalah pada satu uratnya Crass,[30] mereka akhirnya menjadi yang berkaitan dengan crust punk.[31] Band itu mula mengambil kepada meningkatkan unsur-unsur thrashcore, post-punk, dan power electronics.[32] Kumpulan itu juga telah melalui banyak perubahan dalam kakitangan.[33] Satu perubahan besar dalam gaya berlaku selepas Mick Harris menjadi pemain drum kumpulan itu.[33] Sejarawan punk Ian Glasper menunjukkan bahawa "Untuk beberapa bulan gob-smacked penonton tidak pasti sama ada Napalm Death sebenarnya band serius lagi, itu adalah sesuatu yang baru yang tidak dapat dinafikan daripada pemain dram kelajuan hyper baru mereka."[33] penyelidikan Albert Mudrian mencadangkan bahawa nama "grindcore" dicipta oleh Harris. Apabila ditanya mengenai datang dengan istilah, Harris berkata:

Grindcore datang daripada "mengisar" (grind), yang merupakan satu-satunya perkataan yang saya boleh gunakan untuk menerangkan Swans selepas membeli rekod pertama mereka dalam '84. Kemudian dengan pergerakan baru ini hardcore yang mula untuk benar-benar berkembang di '85, saya fikir "mengisar" (grind) benar-benar sesuai kerana kelajuan jadi saya mula memanggilnya grindcore.

— [34]

Sumber lain bercanggah tuntutan Harris. Dalam majalah artikel Spin ditulis mengenai genre, Steven Blush mengisytiharkan bahawa "manusia sering dikreditkan" untuk dubbing grindcore gaya adalah Shane Embury, pemain bes Napalm Death sejak 1987 Embury menawarkan akaun sendiri bagaimana "bunyi" grindcore telah menjadi:

Setakat yang bagaimana bunyi ini keseluruhan bermula, kami benar-benar ke dalam Celtic Frost, Siege - yang merupakan band hardcore dari Boston - banyak band-band hardcore dan death metal, dan beberapa band industrial-noise seperti awal Swans. Jadi, kita hanya mencipta jaringan semua itu. Ia hanya akan segala-galanya di satu ratus batu sejam, pada dasarnya

— .[35]

Pengasas Earache Records Digby Pearson bersetuju dengan Embury, mengatakan bahawa Napalm Death "meletakkan hardcore dan metal melalui sebuah pemecut."[36] Pearson, bagaimanapun, dia berkata tentang grindcore "tidak hanya kira-kira kelajuan [itu] dram, blast beat, dan lain-lain." Beliau mendakwa bahawa "ia sebenarnya dicipta untuk menggambarkan gitar - berat, downtuned, suram, gitar riffing keras 'grind', jadi itulah yang genre itu digambarkan sebagai, oleh pemuzik yang inovatif [dan] penyokong."[37]

Walaupun kasar, grindcore mencapai ukuran penglihatan arus perdana. New Musical Express memaparkan Napalm Death di kulit depan pada tahun 1988, mengisytiharkan mereka "band yang paling cepat di dunia."[38] Sebagai James Hoare, timbalan editor majalah Terrorizer, menulis:

Ia boleh dikatakan bahawa tiada sehelai ekstrim metal (dengan sentuhan hardcore dan post-punk dilambung masuk untuk perisa), telah mempunyai begitu besar kesan di luar komuniti berpagar patch-jaket dan lubang bulatan sebagai grindcore mempunyai di UK. [...] Genre ini adalah sebahagian daripada pengalaman muzik British.

— [39]

Kesan seismik Napalm Death mengilhamkan beberapa kumpulan grindcore British yang lain pada 1980-an, di antara mereka Extreme Noise Terror,[31] Carcass dan Sore Throat.[40] Extreme Noise Terror, dari Ipswich, ditubuhkan pada tahun 1984.[41] Dengan matlamat untuk menjadi "band hardcore punk yang paling ekstrim sepanjang masa,"[42] kumpulan itu mengambil Mick Harris dari Napalm Death pada tahun 1987.[43] Ian Glasper menggambarkan kumpulan itu sebagai "mabuk benar bunyi kebencian dengan akarnya di antara Discharge dan Disorder, dengan [penyanyi] Dean [Jones] dan Phil [Vanes] menolak cap dagang hujung vokal mereka kepada had mutlaknya."[43] Pada tahun 1991, kumpulan itu telah bekerjasama dengan kumpulan acis house The KLF, muncul di atas pentas dengan kumpulan di Brit Awards pada tahun 1992.[44] Carcass melancarkan Reek of Putrefaction pada tahun 1988, John Peel mengisytiharkan album kegemarannya tahun ini walaupun pengeluaran sangat miskin.[45] Tumpuan kumpulan itu lebih pada keganasan dan kerosakan anatomi, secara lriknya dan karya seni lengan, mengilhamkan subgenre goregrind.[15] Sore Throat, berkata oleh Ian Glasper telah mengambil "mungkin anti-muzik pendirian yang paling tegas"[46] diilhamkan oleh crust punk dan juga muzik industrial.[47] Beberapa pendengar seperti Digby Pearson, yang dianggap mereka untuk menjadi hanya satu dalam jenaka atau parodi grindcore.[48]

Dalam dekad yang berikutnya, dua perintis gaya menjadi semakin berdaya maju secara komersial. Menurut Nielsen SoundScan, album Napalm Death dijual 367,654 unit antara Mei 1991 dan November 2003, manakala album Carcass dijual 220,374 unit dalam tempoh yang sama.[49] Kemasukan lagu Napalm Death "Twist the Knife (slowly)" kepada soundtrak Mortal Kombat membawa band itu ke jarak penglihatan yang lebih besar, seperti penyusunan menjaringkan Top 10 kedudukan dalam carta Billboard 200[50] dan mendapat platinum dalam masa kurang daripada setahun.[51] Asal gaya telah menyatakan beberapa pertentangan mengenai populariti seterusnya grindcore. Pete Hurley, gitaris Extreme Noise Terror, mengisytiharkan bahawa dia tidak mempunyai minat yang diingati sebagai perintis gaya ini: "'grindcore' adalah satu istilah yang bodoh secara lagendanya dicipta oleh seorang kanak-kanak hiperaktif dari West Midlands, dan ia mempunyai apa-apa untuk lakukan dengan kami jua ENT telah, adalah, dan -. saya mengesyaki - sentiasa akan menjadi band hardcore punk ... bukan band grindcore, band stenchcore, band trampcore, atau mana-mana sub-sub-sub-core genre- mentakrifkan istilah anda boleh datang dengan."[52] Lee Dorian dari band Cathedral dan bekas Napalm Death menunjukkan bahawa" Malangnya, saya fikir perkara yang sama berlaku kepada grindcore, jika anda mahu untuk memanggil ia, seperti yang berlaku kepada punk rock - semua band asal yang besar telah diciplak oleh hanya satu bilion kumpulan-kumpulan lain yang hanya disalin gaya mereka sepercaman, menjadikannya tidak lagi asal dan tidak lagi melampau "[53]

Grindcore di Amerika Utara

[sunting | sunting sumber]
Seth Putnam dari Anal Cunt di Relapse Festival, 1993
Brutal Truth, live di Hole In The Sky, Bergen Metal Fest 2008

Wartawan Kevin Stewart-Panko berhujah bahawa grindcore di Amerika pada tahun 1990-an yang dipinjam dari tiga sumber: grindcore British, prekursor Amerika, dan death metal.[54] Sebagai album Napalm Death terawal tidak diedarkan secara meluas di Amerika Syarikat, beberapa kumpulan-kumpulan dari Amerika cenderung untuk mengambil inspirasi daripada kerja-kerja kemudian, seperti Harmony Corruption.[54] Kumpulan-kumpulan Amerika juga sering menggunakan riffs diambil dari crossover thrash atau thrash metal.[54] Awal pengamal grind Amerika termasuk Terrorizer dan Assück.[40] Anal Cunt, sekumpulan terutamanya tidak sesuai yang tidak mempunyai pemain bes, juga terutama berpengaruh.[54] Gaya mereka kadang-kadang dirujuk sebagai "noisecore" atau "noisegrind", yang digambarkan oleh Giulio dari Cripple Bastards sebagai "muka yang paling anti-muzik dan nihilistik muzik yang melampau pada masa itu."[19][55] Brutal Truth adalah kumpulan adegan pecah tanah dari Amerika pada awal 1990-an.[40]

Walau bagaimanapun, Sharp menunjukkan bahawa mereka lebih diilhamkan oleh kumpulan thrash metal Dark Angel daripada kumpulan di British.[22] Discordance Axis mempunyai gaya yang lebih teknikal daripada kebanyakan yang terdahulu, dan mempunyai gaya visual dan pengeluaran yang lebih hiasan.[54] Scott Hull terkemuka dengan adegan grindcore kontemporari, melalui penyertaannya dalam Pig Destroyer dan Agoraphobic Nosebleed.[56] album ANb Frozen Corpse Stuffed with Dope telah digambarkan sebagai "Boutique Paul daripada grindcore", oleh pengkritik Village Voice Phil Freeman, untuk yang "hyper-rujukan, meal mustahil tebal sampel, blast beat, menjawab mesin mesej, dan secara komprehensifnya ujar."[57] Pig Destroyer diilhamkan oleh thrash metal seperti Dark Angel dan Slayer, sludge metal daripada The Melvins, dan grindcore diamalkan oleh Brutal Truth,[58] manakala Agoraphobic Nosebleed mengambil isyarat daripada thrashcore dan powerviolence, seperti gaya D.R.I. dan Crossed Out​​.[58] Gaya Pig Destroyer itu kadang-kadang dirujuk sebagai "deathgrind",[59] kerana tersebar luasnya pengaruh death metal, seperti Cattle Decapitation.[60]

Video luar
Ikon video lagu Pig Destroyer "Gravedancer", dari YouTube, diberi kuasa oleh Relapse Records.

The Locust, dari San Diego,[56] juga mengambil inspirasi daripada powerviolence (Crossed Out, Dropdead), gelombang pertama screamo (Angel Hair), mengaburkan experimental rock (Art Bears, Renaldo and the Loaf), dan death metal.[61] The Locust kadang-kadang digambarkan sebagai "grind hipster" kerana asas dan fesyen pilihan peminat mereka.[54] Di Los Angeles, Hole juga pada mulanya menarik pengaruh dari grindcore dalam siaran awal, terutamanya single mereka "Dicknail" dan "[[Teenage Whore", dan juga pada mereka album pertama, Pretty on the Inside(1991),[62] semua yang memaparkan lirik-lirik seksual provokatif dan ganas, serta penyelewengan yang berat dan turun naik tempo yang membezakan genre. Frontwoman Courtney Love menyatakan bahawa dia mahu menangkap unsur-unsur yang membezakan grindcore manakala menggabungkan lebih berasaskan pop-struktur melodi, walaupun band ini menjauhkan diri dari gaya dalam siaran mereka kemudian.

Kumpulan-kumpulan grindcore yang lain kemudian terkemuka di Amerika Utara termasuk Brujeria,[63] Soilent Green,[64] Cephalic Carnage, Impetigo,[65] dan Circle of Dead Children.[66] Fuck the Facts, kugiran dari Kanada, mengamalkan grindcore klasik, dicirikan oleh "dram metronom-ketepatan dan riffing [itu] melimpah ruah, dan juga jeritan vokal dan growls" oleh pengulas AllMusic Greg Prato.[67]

Grindcore di Benua Eropah

[sunting | sunting sumber]
Kumpulan grindcore dari Finland, Rotten Sound persembahan di Kuopio tahun 2008.

Kumpulan-kumpulan dari Eropah seperti Agathocles, dari Belgium,[40] Patareni, Croatia, dan Fear of God, dari Switzerland, adalah pengamal awal yang penting dalam gaya tersebut.[68] Filthy Christian, yang menandatangani untuk Earache Records pada tahun 1989, memperkenalkan gaya di Sweden,[69] ketika Cripple Bastards menubuhkan grindcore di Itali.[23] Giulio daripada Cripple Bastards menegaskan bahawa nama itu sendiri telah mengambil sedikit masa untuk berpindah dari Britain, dengan gaya yang disebut sebagai "death-thrashcore" untuk semasa di Eropah.[23] Nasum, yang muncul dari adegan death metal di Sweden,[70] menjadi kumpulan popular, menangani topik politik dari perspektif peribadi.[71]

Anders Jakobson, pemain dram mereka, melaporkan bahawa "Ia adalah semua jenis orang yang menikmati apa yang kita telah lakukan. [...] Kami jadikan grindcore sedikit lebih mudah untuk mendengar dengan mengorbankan peminat susah mati grindcore yang menyangka bahawa kita adalah, baik, tidak sellouts, tetapi tidak benar-benar intipati asal grindcore."[71] Kumpulan Sweden lain, seperti General Surgery dan Regurgitate, mengamalkan goregrind.[72] Inhume, dari Belanda,[73] Rotten Sound, dari Finland,[74] dan Leng Tch'e, dari Belgium,[75] adalah kumpulan berikutnya Eropah yang mengamalkan grindcore dengan suara death metalnya. Pada 2000-an, yang berpangkalan di Belgium Aborted "telah berkembang menjadi peranan penyumbang utama kepada genre death-grind"[76]

Pengaruh kepada pelbagai genre lain

[sunting | sunting sumber]

Kumpulan noise rock Jepun Boredoms telah meminjam elemen-elemen grind, [3][77] dan tour dengan Brutal Truth pada tahun 1993.[78] Kumpulan grindcore Jepun Gore Beyond Necropsy ditubuhkan pada tahun 1989, dan kemudiannya bekerjasama dengan artis muzik bising Merzbow[79]Naked City, diketuai oleh avant-garde jazz pemain saksofon John Zorn, yang dilakukan satu bentuk avant-garde daripada polystylistik, grindcore dipengaruhi dengan punk jazz.[80][81] Zorn kemudian membentuk projek Painkiller dengan pengeluar ambient dub Bill Laswell selaku gitar bes dan Mick Harris sekalu dram,[82] yang juga bekerjasama dengan Justin Broadrick dalam mana-mana karya.[83] Di samping itu, grindcore adalah salah satu pengaruh ke atas pergerakan powerviolence dalam hardcore punk Amerika, dan telah memberi kesan sesetengah strain metalcore. Beberapa ahli muzik juga telah menghasilkan kacukan antara grind dan muzik elektronik.

Powerviolence

[sunting | sunting sumber]

Powerviolence adalah subgenre mentah dan tidak sesuai daripada hardcore punk[84][85] Gaya ini berkait rapat dengan thrashcore[84] dan sama dengan grindcore. Walaupun powerviolence mengambil inspirasi daripada Napalm Death dan band grindcore awak yang lain, kumpulan powerviolence mengelakkan unsur-unsur heavy metal.[86] Ia mula diterokai di akhir 1980-an dalam muzik band hardcore punk Infest, yang bercampur elemen youth crew dengan lebih bising, kualiti yang lebih sludge daripada Lärm dan Siege.[84][85] Microgenre ini keras ke dalam bentuk yang paling biasa diiktiraf. Pada awal tahun 1990an, dengan bunyi band seperti Man Is the Bastard, Crossed Out, No Comment, Capitalist Casualties, dan Manpig.[84]

Band powerviolence memberi tumpuan kepada kelajuan, keringkasan, kerosakan masa pelik, dan perubahan tempo tetap.[84] Lagu powerviolence sering singkat; ia bukan sesuatu yang luar biasa bagi sesetengah bertahan kurang daripada 30 saat.[84] Beberapa kumpulan, terutamanya Man Is the Bastard, mengambil pengaruh dari sludge metal dan muzik bising.[84][85] Secara liriknya dan dari segi konsep, kumpulan powerviolence sangat mentah dan underproduced, kedua-dua secara soniknya dan dalam bungkusan mereka.[84][85] Beberapa kumpulan (Man Is the Bastard dan Dropdead) telah mengambil pengaruh dari anarko-punk dan crust punk, menekankan hak asasi haiwan dan anti-ketenteraan.[85] The Locust[87] dan Agoraphobic Nosebleed diperbadankan semula elemen powerviolence ke grindcore.[58]

Industrial dan muzik elektronik

[sunting | sunting sumber]

Antara pengaruh lain, Napalm Death mengambil dorongan dari adegan muzik industri.[28] Selepas itu, bekas pemain gitar Napalm Death, Justin Broadrick, pergi ke kerjaya dalam muzik industrial metal dengan Godflesh[26] Mick Harris, dalam projek post-Napalm Death beliau, Scorn, secara ringkas bereksperimen dengan gaya tersebut.[88] Scorn juga bekerja dalam muzik industrial hip hop[89] dan g ayapemencilan[90] Fear Factory[91] juga dinamakan hutang kepada genre. Digital hardcore adalah hibrid mulanya hardcore punk Jerman dan hardcore techno.[92] Agoraphobic Nosebleed dan The Locust telah diperolehi dari pengeluar digital hardcore dan muzik bising.[93][94] James Plotkin, Dave Witte, dan Speedranch mengambil bahagian dalam projek Phantomsmasher yang menggabungkan antara grindcore dan digital hardcore. Alec Empire bekerjasama dengan Justin Broadrick, untuk album pertama Curse of the Golden Vampire,[95] dan Gabe Serbia, daripada The Locust,tinggal di Jepun[96] Japanoise icon Merzbow juga mengambil bahagian dalam persembahan Empire/Serbia.[96]

Abad ke-21 juga menyaksikan pembangunan "electrogrind" (atau "cybergrind"),[97][98] diamalkan oleh The Berzerker, Body Hammer, Gigantic Brain dan Genghis Tron yang meminjam dari muzik elektronik.[55] Kumpulan-kumpulan ini dibina di atas karya-karya Agoraphobic Nosebleed, Enemy Soil dan The Locust, dan juga industrial metal.[97] The Berzerker juga diperuntukkan distorted Roland TR-909 dram sepakan daripada pengeluar pembual.[99] Banyak kumpulan electrogrind kemudian telah karikatur untuk sambungan hipster mereka.[97]

Metalcore

[sunting | sunting sumber]

Metalcore adalah satu genre fusion yang menggabungkan ekstrim metal dengan hardcore punk, dan pada masa yang sama ia menarik pada groove metal.[100] Seperti grindcore, metalcore boleh menampilkan breakdown dan juga petikan sengit kondusif kepada moshing.[101] Pada pertengahan tahun 1990-an, beberapa kumpulan metalcore mula mengambil inspirasi daripada perkembangan dalam grindcore. Sebagai contoh, mathcore kumpulan[102][103] seperti The Dillinger Escape Plan,[104] Some Girls,[105] dan Daughters[106][107] Kumpulan-kumpulan ini juga merangkumi unsur-unsur post-hardcore[102] selain metalcore beberapa kumpulan awal screamo,[108] seperti Circle Takes the Square dan Orchid,[109] telah yang berkaitan dengan grindcore oleh beberapa pengulas.

Nota-nota

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Metal: The Definitive Guide (Garry Sharpe-Young), US Death Metal and Grindcore
  2. ^ Prown, Pete; Newquist, Harvey P. (1997). "Chapter Thirty-three: Industrial and Grindcore". Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock's Greatest Guitarists. Hal Leonard Corporation. m/s. 249. ISBN 978-0793540426.
  3. ^ a b c d "Grindcore", Allmusic. [1] Access date: 16 September 2008.
  4. ^ McPheeters, Sam (2006-03-09). "Extreme Extremeness". Orange County Weekly. Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-09-29. Dicapai pada 2011-03-27.
  5. ^ Johnson 2007, page 04.
  6. ^ a b c Adam MacGregor, mengulas album Agoraphobic Nosebleed, Dusted pada 11 June 2006 [2] Diarkibkan 2008-12-21 di Wayback Machine Access date: 2 Oktober 2008.
  7. ^ a b Strub, Whitney. "Behind the Key Club: An Interview with Mark 'Barney' Greenway of Napalm Death". PopMatters, 11 Mei 2006. Diambil pada September 17, 2008.
  8. ^ Ekeroth, p. 22.
  9. ^ Stormtroopers of Death, 1985, trek 11.
  10. ^ Sarcófago,
  11. ^ Sepultura, 1986, trek 10.
  12. ^ a b c d e Matthew Widener, "Scared to Death: The Making of Repulsion's Horrified", Decibel no. 46, Ogos 2008, p. 63-69.
  13. ^ "Grindcore Special," p. 46.
  14. ^ Carcass biography. NME.com. [3] Access date: April 25, 2009.
  15. ^ a b Widener, Matthew. Carcass Clones. Decibel Magazine. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-12-14. Dicapai pada 2007-11-28.
  16. ^ Purcell, Natalie J. (2003). Death Metal Music: The Passion and Politics of a Subculture. McFarland. m/s. 23–24. ISBN 0-7864-1585-1. Dicapai pada 2007-11-28.
  17. ^ Eduardo Rivadavia, Anal Cunt bio, Allmusic. [4] Access date: 25 April 2009.
  18. ^ "The Locust: Catching Up with J.P.", 17 Oktober 2007
  19. ^ a b "Grindcore Special", p. 44.
  20. ^ Steven Blush, "Boston Not L.A.", American Hardcore, Feral House, p. 171.
  21. ^ a b Mudrian 2004, p. 50.
  22. ^ a b "Grindcore Special", p. 41.
  23. ^ a b c "Grindcore Special," p. 43.
  24. ^ a b "Grindcore Special", p. 45.
  25. ^ "Grindcore Special", p. 52.
  26. ^ a b c "Dark Recollections: Napalm Death, Scum," Terrorizer, issue 183, Mei 2009, p. 84-85
  27. ^ Atkinson, Peter (2003-02-07). "Fire in the Belly: Interview With Napalm Death's Mark "Barney" Greenway". KNAC.COM. Dicapai pada 2008-06-19.
  28. ^ a b c Mudrian 2004, page 31.
  29. ^ Wawancara dengan Mick Harris, separuh DVD daripada album Napalm Death Scum 20 tahun penerbitan semula ulang tahun.
  30. ^ a b Glasper 2009, p. 11
  31. ^ a b "Crustgrind", "Grindcore Special" part 2, p. 46
  32. ^ Glasper 2009, p. 12
  33. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Glasper 2009, p. 14
  34. ^ Mudrian 2004, page 35.
  35. ^ Blush 1991, page 36
  36. ^ Blush 1991, page 35
  37. ^ Pearson, Digby (2007-04-26). "Godflesh/PSI etc - are they Grind?". Ask earache - BraveWords.com. Dicapai pada 2008-06-15.
  38. ^ Glasper 2009, p. 22
  39. ^ James Hoare, Terrorizer, #180, Februari 2009, p. 1.
  40. ^ a b c d Felix von Havoc, Maximum Rock'n'Roll #198. [5] Diarkibkan oleh Havoc Records. Tarikh akses: 20 Jun 2008.
  41. ^ Glasper 2009, p. 273
  42. ^ Dean Jones, quoted in Glasper 2009, p. 273
  43. ^ a b Glasper 2009, p. 275
  44. ^ Glasper 2009, p. 277
  45. ^ Mudrian 2004, p. 132
  46. ^ Glasper 2009, p. 237
  47. ^ Glasper 2009, p. 238
  48. ^ Glasper 2009, p. 502
  49. ^ "It's Official: CANNIBAL CORPSE Are The Top-Selling Death Metal Band Of The SoundScan Era". BLABBERMOUTH.NET. 2003-11-17. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-06-02. Dicapai pada 2008-05-03. External link in |publisher= (bantuan)
  50. ^ "Billboard 200: Week of 23 September 1995". Rovi Corporation. Dicapai pada 2011-03-27.
  51. ^ "GOLD AND PLATINUM - Searchable Database". RIAA. Dicapai pada 2008-10-14. Type "Mortal Kombat" in "Album" space.
  52. ^ Glasper 2009, 279
  53. ^ Glasper 2009, p. 25
  54. ^ a b c d e f Kevin Stewart-Panko, "Altered States," "Grindcore Special" part 2, p. 42-43
  55. ^ a b Lilker
  56. ^ a b Mudrian, p. 265
  57. ^ Phil Freeman, "Gratuitous Grindcore Gross-Out Gimps' Glade and Guns Get Guffaws", Village Voice, 13 September 2005. [6] Diarkibkan 2014-08-19 di Wayback Machine Access date: 19 Julai 2008.
  58. ^ a b c Anthony Bartkewicz, "Pig Destroyer", Decibel, Julai 2007 [7] Access date: 24 Julai 2008
  59. ^ Bryan Reed, The Daily Tar Heel, 19 Julai 2007. [8] Access date: March 27, 2011.
  60. ^ "The Locust, Cattle Decapitation, Daughters", Pop and Rock Listings, The New York Times, 13 April 2007. [9] Access date: August 6, 2008.
  61. ^ LA Weekly, 18 September 2003 [10] Diarkibkan 2009-03-05 di Wayback Machine Access date: 24 Julai 2008
  62. ^ "Wawancara Flipside dalam isu #68, September/Oktober 1990". The First Session. Hole. Sympathy for the Record Industry, Flipside Magazine. 1995. Cite has empty unknown parameter: |titlelink= (bantuan)CS1 maint: others (link)
  63. ^ Jason Birchmeier, Matando Güeros review, Allmusic. [11] Access date: 3 Oktober 2008.
  64. ^ D. Shawn Bosler, "Soilent Green", Decibel, September 2005. [12] Access date: 3 Oktober 2008.
  65. ^ John Book, Ultimo Mondo Cannibale review, Allmusic. [13] Access date: 3 Oktober 2008.
  66. ^ Alex Henderson, The Genocide Machine review, Allmusic. [14] Access date: 3 Oktober= 2008.
  67. ^ Greg Prato, Stigmata High-Five review, Allmusic. [15] Access date: 21 Mac 2009.
  68. ^ "Grindcore Special", p. 54.
  69. ^ Ekeroth, p. 262.
  70. ^ Ekeroth, p. 263, 381.
  71. ^ a b Anders Jakobson interview, "Grindcore Special" part 2, p. 56.
  72. ^ Ekeroth, p. 263.
  73. ^ Eduardo Rivadavia, In for the Kill review, Allmusic. [16] Access date: 3 Oktober 2008.
  74. ^ Paul Kott, Still Psycho review, Allmusic. [17] Access date: 3 Oktober 2008.
  75. ^ Cosmo Lee, Stylus, 25 Julai 2008 [18] Access date: 23 Julai= 2008.
  76. ^ Rivadavia, Eduardo. "Aborted". AllMusic. Dicapai pada 2009-06-10.
  77. ^ Brad Jones, "Bore None", Denver Westword, 6 Julai 1994. [19] Diarkibkan 2010-03-02 di Wayback Machine Access date: 16 September 2008.
  78. ^ Andrew Parks, "Boredoms Explore the Void", Theme Magazine, issue 7, Fall 2006. [20] Diarkibkan 2008-09-24 di Wayback Machine Access date: 16 September 2008.
  79. ^ "Braindead Zine Interviews Gore Beyond Necropsy". Grindgore.com, 1 November 2003.
  80. ^ Bagatellen, "Slave to the Grind", 21 April 2004 [21] Access date: 21 Jun 2008
  81. ^ Christopher Thelen, Daily Vault, 8/17/1998 [22] Access date: 21 Jun 2008
  82. ^ Huey, Steve. "(Pain Killer > Overview)". allmusic.com. Dicapai pada 2008-07-02.
  83. ^ Cosmo Lee, Stylus Magazine, 15 Mei 2006. [23] Diarkibkan 2007-08-14 di Wayback Machine Access date: 8 Ogos 2008.
  84. ^ a b c d e f g h "Powerviolence: The Dysfunctional Family of Bllleeeeaaauuurrrgghhh!!". Terrorizer no. 172. Julai 2008. p. 36-37.
  85. ^ a b c d e Anthony Bartkewicz. "Screwdriver in the Urethra of Hardcore". Decibel Magazine. Julai 2007. (Subscription-only site; interview reprinted in full at blog.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=52501650&blogID=285587688 (blacklisted link). Diambil pada 17 November 2008.
  86. ^ Bartkewicz, Anthony (July 2007). "Screwdriver in the Urethra of Hardcore". Decibel Magazine. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-09-17. Dicapai pada 2008-06-20. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  87. ^ Andrew Marcus, "Buzz Clip", SF Weekly, 6 Ogos 2003. [24] Access date: 7 Ogos 2008.
  88. ^ Christian Genzel, Scorn, Stealth review, Allmusic.com, [25] Access date: 24 Julai 2008
  89. ^ David E. Flick, Scorn, Stealth, Re:Gen Magazine, 18 Januari 2008 [26] Diarkibkan 2008-02-24 di Wayback Machine Access date: 24 Julai 2008
  90. ^ Simon Reynolds, "Chill: the new ambient." Artforum, Januari 1995. [27] Diarkibkan 2013-07-18 di Wayback Machine Access date: 27 Mac 2011.
  91. ^ Cordero, Amber (Director) (December 18, 2001). Fear Factory: Digital Connectivity (motion picture). United States of America: Roadrunner Records.
  92. ^ Temu ramah bersama J. Amaretto of DHR, WAX Magazine, isu 5, 1995. Termasuk dalam nota liner daripada Digital Hardcore Recordings, Harder Than the Rest!!! CD kompilasi.
  93. ^ Whitney Strub, Agoraphobic Nosebleed review, 26 Julai, 2007. Stylus Magazine. [28] Diarkibkan 2009-04-09 di Wayback Machine Access date: 19 Julai 2008.
  94. ^ The Locust Biography [29] Diarkibkan 2008-06-23 di Wayback Machine Access date: 19 Julai 2008.
  95. ^ Ipecac Records, The Curse of the Golden Vampire. [30] Access date: 27 Mac 2011.
  96. ^ a b "Alec Empire Interview: "People Are Organized But Political Music Is Not Really Being Made", Indymedia Ireland, 28 Disember 2006 [31] Access date: 25 Julai 2008.
  97. ^ a b c Kevin Stewart-Panko, "Shock Tactics", "Grindcore Special", part 2, p. 52-53
  98. ^ Andrew Childers, "The Body Electric", "Grind and Punishment" 15 Mac 2010 [32] Access Date: 22 Mac 2011
  99. ^ Liz Ciavarella, "The Berzerker: Sonic Discontent," Metal Maniacs, vol. 26, no. 2, Februari 2009, p. 80-81.
  100. ^ "Blood Runs Deep: 23 Bands Who Shaped the Scene". Alternative Press. 7 Julai 2008. m/s. 110.
  101. ^ "Bahagian yang terbaik daripada setiap lagu metalcore adalah breakdown, bahagian di mana dram tercicir dan gitar memperlahankan mencongklang terburu-buru mereka ke buruk, tepat masalah-riff dan semua orang di moshpit menjadi bertambah gila." - Tom Breihan. "Status Ain't Hood". "Live: Trivium, the Jackson 5 of Underground Metal". The Village Voice Daily Voice. 11 Oktober 2006. [33] Diarkibkan 2013-10-20 di Wayback Machine Access date: 21 Julai 2008.
  102. ^ a b Steve Carlson, Hell Songs review, "Blog Critics", 19 Oktober 2006. [34] Diarkibkan 2011-06-05 di Wayback Machine Access date: September 13, 2008.
  103. ^ "San Diego Reader"[35] Access date: 27 Mac 2011.
  104. ^ "Contemporary grindcore bands such as The Dillinger Escape Plan [...] have developed avant-garde versions of the genre incorporating frequent time signature changes and complex sounds that at times recall free jazz." Keith Kahn-Harris (2007), Extreme Metal, Berg Publishers, ISBN 1-84520-399-2, p. 4.
  105. ^ Corey Apar, Heaven's Pregnant Teens review, Allmusic. [36] Access date: 24 Ogos 2008.
  106. ^ Joe Davenport, Hell Songs review, Delusions of Adequacy, 24 Ogos 2006. [37] Access date: 25 Ogos 2008.
  107. ^ Stewart Mason, Daughters biography, Allmusic. [38] Access date: 25 Ogos 2008.
  108. ^ "Satu lagi sub-sub-genre yang menarik adalah crossover ini aneh generasi pertama emo dan mengisar. Pancaragam seperti Pembalikan lelaki atau Orkid mungkin telah berdiri ujian masa, tetapi ia adalah bunyi yang cukup sejuk pada masa dan satu yang agak unik Amerika. - Greg Pratt, "Altered States," "Grindcore Special" part 2, p. 43.
  109. ^ Ryan Buege, "Circle Takes the Square is in the Studio". Metal Injection, 15 Jun 2008. [39] Access date: 8 Julai 2008