NGC 4141
| NGC 4141 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Голема Мечка |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Положбен агол | 75° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | спирална галаксија |
| Морфолошки вид | SBc |
| Привиден сјај (видлив) |
13,7 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,4 |
| Површински сјај | 13,7 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,3' x 0,9' |
| Историја | |
| Откривач | Вилијам Хершел |
| Откриена | 17 април 1789 |
| Други ознаки | UGC 7147, MCG 10-17-152, CGCG 292-74 |
NGC 4141 — спирална галаксија во соѕвездието Голема Мечка, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4141 се споменува и како UGC 7147, MCG 10-17-152, CGCG 292-74.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 17 април 1789 година од страна на Вилијам Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4141 е од видот SBc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,4 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,7 m/лм2.[2] NGC 4141 има привидни димензии од 1,3' х 0,9'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 75°.[2]
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 4141 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 38669. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 47; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 3840. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1389.
Поврзано
[уреди | уреди извор]
Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)", Tucson, Arizona: University of Arizona Press, 1973. (4016,0).