Прејди на содржината

Статистичка механика

Од Википедија — слободната енциклопедија
Илустрација на систем кој станува се понарушен кога брзите и бавните честички се мешаат заедно
Илустрација на систем кој станува се понарушен кога брзите и бавните честички се мешаат заедно

Статистичката механика е еден од столбовите на современата физика. Оваа наука ги проучува на најосновно ниво сите физички системи со многу степени на слобода. Нејзиниот пристап е заснован на статистички методи, теорија на веројатноста и законите на микроскопската физика.[1]

Со неа може да се објасни термодинамичкото однесување на големи системи. Оваа гранка на статистичката механика која се занимава и ја надополнува класичната термодинамика е позната како статистичка термодинамика или рамнотежна статистичка механика.

Статистичката механика опишува како макроскопските величини (на пр. температурата и притисокот) произлегуваат од микроскопските параметри кои флуктуираат околу одреден просек. Таа ги поврзува термодинамичките величини (на пр. топлински капацитет) со микроскопското однесување. Класичната термодинамика, пак, единствено ги мери и табулира тие величини.[2]

Освен системи кои се во рамнотежа, статистичката механика ги проучува и тие кои се надвор од оваа состојба, преку својата гранка нерамнотежна статистичка механика (или уште позната како статистичка динамика). Статистичката динамика микроскопски ја моделира брзината на неповратните процеси, која е водена од нерамнотежа во некоја величина. Примери за такви процеси се хемиските реакции или текот на честички и топлина. Флуктационо-дисипативната теорема е основата која ја добиваме при примена на нерамнотежната статистичка механика при проучување на најпростите нерамнотежни ситуации со постојан проток во систем со многу честички.

  1. Tolman, Richard C. (1938). The Principles of Statistical Mechanics. Dover Publications. ISBN 9780486638966.
  2. Gibbs, Josiah Willard (1902). Elementary Principles in Statistical Mechanics. Њујорк, САД: Charles Scribner's Sons.