Коџики

Страна од ракописот Шинпукуџи на Коџики, кој датира од 1371–72 година

Коџики (јапонски: 古事記 „Записи од древните случувања“) е прва запишана книга во Јапонија врз основа на усно предание, а ја забележил во 712 година О-но-Јасумаро. Воведниот текст нè запознава со тоа во какви околности е создадено делото. Во однос на преданието, се тежнее кон зачувување на верзиите кои би ја докажале легитимноста на новиот цар ( О-ама ), а се отфрлаат оние кои тоа не го можат. Тенму О-ама по победата над Отом (синот на неговиот брат, царот Тенџи), решава од постојните текстови да ги среди и сочува само важните верзии за него.

Во првата фаза на составувањето, Тенму О-ама го повикува раскажувачот и го замолува да ги запамети сите „легитимни“ верзии (некои историчари тврдат дека раскажувачот била жена, на што во прилог му оди и фактот дека жените-шаманки во старојапонската култура воглавно билетие кои ги чуваат „ божјите зборови“). Тој раскажувач, Хиједа-не-Аре, го памети текстот како што наредил царот. Веќе во 711 година, царицата Генмеј го повикала дворскиот научник О-но-Јасумаро сè да забележи, што тој ќе го стори веќе во следната 712 година.

Во воведниот текст користен е чист кинески стил, а остатокот бил мешан. О-но-Јасумаро сакал да ги сочува јапонскиот јазичен дух и ритам, т.е. стилот, од наративното раскажување. Тоа било можно со користење на кинеското писмо во изменета форма, т.е. единствено поради пренесување на нивната фонетска вредност, но не и семантичката ( Манјоган ).

Содржина

Коџики содржи три свитоци (санкан):

1. Џокан - космогониски приказни (од времето на создавањето на земјата и небото до времето на царот Џинму). Историски не се веродостојни бидејќи се изразито митолошки. Земјата ја создава пар на богови, Изанаги и Изанами. Тогаш Аматерасу Омиками го создава небото.
2. Чукан - од царот Џинму до царот О- џин. Тоа се воглавно легендарни приказни за одредени јунаци како што се Јамато Такеру-но-Микото . Нема историска вредност, но како книжевно дело со околу 110 песни, покрај прозни делови, епски го доловува јапонскиот дух и светот.
3. Генкан - од Царот Нинтоку, па сè до царицата Сујко со повеќе историски приказни, помалку митологија; се занимава со времето на луѓето, а не на боговите.

Се изделуваат два вида на текст:

1. Тејки - се однесува на генеалогијата на самото царско семејство
2. Хонџи - митолошки приказни и легенди, не толку поврзани со генеалогијата и политиката

Литература

• Бенти, Theон Р. Автентичноста на Сендај Куџи Хонги: Ново испитување на текстови, со превод и коментар .  978-90-04-15225-0
• Brownlee, John S. (1997). Japanese historians and the national myths, 1600-1945: The Age of the Gods and Emperor Jimmu. Vancouver: University of British Columbia Press. ISBN 978-0-7748-0644-2.CS1-одржување: ref=harv (link)
• Brownlee, John S. (1991). Political Thought in Japanese Historical Writing: From Kojiki (712) to Tokushi Yoron (1712). Waterloo, Ontario: Wilfrid Laurier University Press. ISBN 978-0-88920-997-8.CS1-одржување: ref=harv (link).
• Чемберлејн, сала Василиј. (1919). Коџики.
• Nihon Koten Bungaku Daijiten Henshū Iinkai (1986). Nihon Koten Bungaku Daijiten. Iwanami Shoten. ISBN 978-4-00-080067-9.CS1-одржување: ref=harv (link)
• Оно, Мотонори Шинто: Патот Ками
• Philippi, Donald L. Philippi. (1977). Kojiki. Tokyo: University of Tokyo Press. ISBN 978-0-86008-320-7.CS1-одржување: ref=harv (link)
• Starrs, Roy (2005). „The Kojiki as Japan's National Narrative“. Во Palmer: Global Oriental, Edwina (уред.). Asian Futures, Asian Traditions. Folkestone, Kent. ISBN 978-1-901903-16-4.CS1-одржување: ref=harv (link)