Прејди на содржината

Железна ѕвезда

Од Википедија — слободната енциклопедија
Железна ѕвезда
Уметнички впечаток на една железна ѕвезда
Вид појаваОбразување на хипотетички вид на збиена ѕвезда
Датумок. 101500 години од сега
Траењеок. 101026 to 101076 години од сега
ЕпохаКрајно далечна иднина
ИзворСоединување кое се случува преку квантно тунелирање предизвикувајќи јадрото да се соедини кон јадрото железо-56
ЗабележителностиСамо можност ако протоните не се распаѓаат.
СледиОбразување на неутронски ѕвезди и црни дупки

Во астрономијата, железна ѕвезда е хипотетички вид на збиена ѕвезда.

Неповрзано, поимот „железна ѕвезда“ е користен и за сините суперџинови кои имаат мноштво од забранети FeII линии во нивните спектри. Тие се потенцијално мирни топли сјајни сини променливи ѕвези. Ета Кобилица е опишана како прототипен пример.[1][2]

Образување

[уреди | уреди извор]

Железна ѕвезда е хипотетички вид збиена ѕвезда што може да се појави во универзумот во крајно далечна иднина, по можеби 101500 години.

Премисата зад образување на железните ѕвезди вели дека ладното соединување кое се случува преку квантно тунелирање би предизвикало светлосните јадра во обичната материја да се спојат во јадра на железо-56. Фисијата и емисијата на алфа-честички потоа би направиле тешките јадра да се распаѓаат во железо, претворајќи ги телата со ѕвездена маса во ладни сфери од железо.[3] Образувањето на овие ѕвезди е можно само доколку протоните не се распаѓаат. Иако површината на неутронската ѕвезда може да биде железна според некои предвидувања, таа се разликува од железната ѕвезда.

До крајот на 101026 до 101076 години, железните ѕвезди би се распаднале во неутронски ѕвезди и црни дупки.[3]

Во општонародната култура

[уреди | уреди извор]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. Walborn, Nolan R.; Fitzpatrick, Edward L. (2000). „The OB Zoo: A Digital Atlas of Peculiar Spectra“. The Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 112 (767): 50. Bibcode:2000PASP..112...50W. doi:10.1086/316490.
  2. Clark, J. S.; Castro, N.; Garcia, M.; Herrero, A.; Najarro, F.; Negueruela, I.; Ritchie, B. W.; Smith, K. T. (2012). „On the nature of candidate luminous blue variables in M 33“. Astronomy & Astrophysics. 541: A146. arXiv:1202.4409. Bibcode:2012A&A...541A.146C. doi:10.1051/0004-6361/201118440.
  3. 3,0 3,1 Dyson, Freeman J. (1979). „Time without end: Physics and biology in an open universe“. Reviews of Modern Physics. 51 (3): 447–460. Bibcode:1979RvMP...51..447D. doi:10.1103/RevModPhys.51.447.