Џеј Џеј Кејл
Џон Велдон „ЏејЏеј“ Кејл“ [1] (5 декември 1938 — 26 јули 2013) — американски гитарист, пејач и текстописец. Иако не сакал да биде центар на вниманието,[2] неговото влијание како музички уметник било широко признато од фигури како Марк Нопфлер, Нил Јанг и Ерик Клептон, кои го опишаа како „еден од најважните уметници во историјата на рок-музиката“.[3] Тој се смета за еден од основоположниците на Тулса Саунд, лабав жанр кој се темели на блуз, рокабили, кантри и џез.
Во 2008 година, Кејл и Клептон добиле Греми награда за нивниот албум „Патот до Ескондидо“.
Живот и кариера
[уреди | уреди извор]
Издигнување до слава
[уреди | уреди извор]Во 1970 година му го привлече вниманието фактот што Ерик Клептон снимил насловна нумера на „По полноќ“ на неговиот деби албум. На Кејл му било сугерирано дека треба да го искористи овој публицитет и да направи своја верзија. Неговиот прв албум, објавен на 25 октомври 1971 година, го започнал неговиот стил, опишан од новинарот на Лос Анџелес Тајмс, Ричард Кромелин, како „уникатен хибрид на блуз, фолк и џез, обележан со опуштени делови, флуидна гитара и иконски вокал на Кејл. Неговите неконвенционални мешавини му даваат препознатлив и безвременски квалитет, и го издвојуваат од групата американски музичари.“[4]
Во неговата биографија од 2003 година Шејки, Нил Јанг забележал: „Од сите музичари што некогаш сум ги слушнал, најдобрите електрични гитаристи се (Џими) Хендрикс и Џеј Џеј Кејл“.[5] Во документарниот филм „ До Тулса и назад: На турнеја со Џеј Џеј Кејл“ од 2005 година, Ерик Клептон го карактеризирал стилот на гитарата на Кејл како „навистина, навистина минимален“.
Неговиот најголем хит сингл во САД „Луда мама“ се искачил на 22-то место на американската Билборд Хот 100 листа во 1972 година. Во документарниот филм „ До Тулса и назад“ од 2005 година, Кејл ја раскажува приказната за тоа што му била понудена можност да се појави на телевизиската Американскa сцена на Дик Кларк за да ја промовира песната, што би ја кренало повисоко на топ-листите. Кејл одбил кога му рекле дека не може да го донесе својот бенд на снимањето и ќе треба да ги синхронизира зборовите.[6]
Смрт
[уреди | уреди извор]Кејл починал на 74-годишна возраст во Сан Диего, Калифорнија, на 26 јули 2013 година, откако доживеал срцев удар. Неговата сопруга Кристин Лејкленд го надживеала, со која тој се оженил во 1995 година.[7][8][9][10]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Biography“. JJ Cale official website. Посетено на April 19, 2019.
- ↑ "I was always a background person. It took me a while to adjust to the fact that people were looking at me 'cause I always just wanted to be part of the show. I didn't want to be the show." To Tulsa and Back: On Tour with J.J. Cale (2005)
- ↑ Martin Chilton (25 July 2014). „Eric Clapton: JJ Cale got me through my darkest days“. The Telegraph. Посетено на 2015-11-04.
- ↑ Cromelin, Richard (24 February 2009). „J.J. Cale rolls on“. Los Angeles Times.
- ↑ McDonough, Jimmy (2013). Shakey: Neil Young's Biography. ISBN 9781446414545.
- ↑ „J. J. Cale Biograph“. Sing 365.com. Архивирано од изворникот на 2013-01-18. Посетено на 2013-01-06.
- ↑ Gripper, Ann (July 27, 2013). „JJ Cale dead at 74: Tributes paid to singer songwriter after his death from a heart attack“. Daily Mirror. Посетено на April 9, 2015.
- ↑ „JJ Cale passed away at 8:00 pm on Friday July 26 at Scripps Hospital in La Jolla, CA“. JJ Cale official website. Посетено на 27 July 2013.
- ↑ Castillo, Mariano (27 July 2013). „Writer of hits JJ Cale dead at 74“. CNN. Посетено на 27 July 2013.
- ↑ „Cale's agent confirms his death“. The Rosebud Agency.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор] |
„Џеј Џеј Кејл“ на Ризницата ? |
- Официјално мрежно место
- The Long Reach of J.J. Cale Архивирано на 13 ноември 2021 г. на MTV.com
- Џеј Џеј Кејл во Дискос
- J. J. Cale на
Семрежната филмска база на податоци (англиски)
