Naar inhoud springen

rietje

Van Wiktionary

rietjes

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

rietje ó /rice/

  1. 'n hulpmiddel (meis van plestiek) inne vorm van e dun buuske wodoor me 'n vlujstóf kan opzuge, veur zich get te drinke
    Doe bös gek. Doe kóns toch gei beer drinke door e rietje?
Aafbraeking
  • riet-je
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif rietje rietjen rietjes
IPA /rice/ /ricen/ /rices/ /ricez/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif rietje rietjen rietjes
IPA /rice/ /ricen/ /rices/ /ricez/

In anger spraoke

[bewirk]