Jump to content

turbae

E Victionario

Discretiva

turbae dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
turbae casus genitivus singularis substantivi turba
turbae casus dativus singularis substantivi turba
turbae casus nominativus pluralis substantivi turba
turbae casus vocativus pluralis substantivi turba

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈturbae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bae — morphologica: turb-ae

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • intervenit sententia quamvis indocili probabilis turbae, inaequali globo, ut si sit figura pineae nucis, nihilo minus terram undique incoli. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 65, [161] — turbae
  2. Vicicitatio: turbae.