Jump to content

finiendus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: fiːniˈen.dus/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·ni·en·dus — morphologica: fin-iend-us

Notatio

[+/-]
← Latinefīniō

Gerundivum

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
fīniendus
passiva gerundivum­ nominativo fīniō (fīnīre)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. fīniendus fīnienda fīniendum nom. fīniendī fīniendae fīnienda
gen. fīniendī fīniendae fīniendī gen. fīniendōrum fīniendārum fīniendōrum
dat. fīniendō fīniendae fīniendō dat. fīniendīs fīniendīs fīniendīs
acc. fīniendum fīniendam fīniendum acc. fīniendōs fīniendās fīnienda
abl. fīniendō fīniendā fīniendō abl. fīniendīs fīniendīs fīniendīs
voc. fīniende fīnienda fīniendum voc. fīniendī fīniendae fīnienda

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus ca.
-25…+50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI


Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Adversus autem omnium sic insanientium animos gerere se pro cuiusque natura necessarium est. Quorundam enim vani metus levandi sunt, sicut in homine praedivite famem timente incidit, cui subinde falsae hereditates nuntiabantur. Quorundam audacia coercenda est, sicut in is fit, in quibus continendis plagae quoque adhibentur. Quorundam etiam intempestivus risus obiurgatione et minis finiendus: quorundam discutiendae tristes cogitationes; ad quod symphoniae et cymbala strepitusque proficiunt. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XVIII. De tribus insaniae generibus, et primum, de eius curatione, quae a Graecis φρενῖτις dicitur. [10] — finiendus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: finiendus.