Jump to content

ducendum

E Victionario

Discretiva

ducendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
dūcendum
activa gerundium­ accusativo dūcō (dūcere)
Forma Modus flexurae originis
dūcendum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi dūcendus
dūcendum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi dūcendus
dūcendum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi dūcendus
dūcendum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi dūcendus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /duːˈken.dum/(classice)
Syllabificatio phonetica: dū·cen·dum — morphologica: duc-end-um

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Vitruvius
ca. -80…-15
P. Cornelius Tacitus
55–117
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Si enim virtus digna est gloriatione, ut est, tantumque praestat reliquis rebus, ut dici vix possit, et beatus esse poterit virtute una praeditus carens ceteris, nec tamen illud tibi concedetur, praeter virtutem nihil in bonis esse ducendum. Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt fortasse vitam beatam habere, in quo iure possit gloriari, etsi illi quidem etiam voluptates faciunt interdum gloriosas. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • In radice autem machinae conlocatur tertia troclea; eam autem Graeci επαγοντα, nostri artemonem appellant. Ea troclea religatur ad trocleae radicem habens orbiculos tres, per quos traiecti funes traduntur hominibus ad ducendum. Ita tres ordines hominum ducentes sine ergata celeriter onus ad summum perducunt. —De architectura Vitruvii [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • quadragesimum id stipendium Caecina parendi aut imperitandi habebat, secundarum ambiguarumque rerum sciens eoque interritus. igitur futura volvens non aliud repperit quam ut hostem silvis coerceret, donec saucii quantumque gravioris agminis anteirent; nam medio montium et paludum porrigebatur planities, quae tenuem aciem pateretur. deliguntur legiones quinta dextro lateri, unetvicesima in laevum, primani ducendum ad agmen, vicesimanus adversum secuturos. —Annales P. Cornelii Taciti [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. XVIII. [51] — ducendum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: ducendum.
  3. 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber decimus, 2. [9] — ducendum
  4. 4.0 4.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (Universitas Turicensis): Liber XIII. [54] — ducendum