Jump to content

diruendam

E Victionario

Discretiva

diruendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dīruendam casus accusativus singularis · genus femininum gerundivi dīruendus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːruˈendam/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·en·dam — morphologica: di-ru-end-am

Loci

[+/-]
Titus Livius
-58…+17
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quaerendo deinde latius, qui publice aut privatim partium regis fuissent, in Asiam quoque cognitionem extendere et ad Antissam in Lesbo insula diruendam ac traducendos Methymnam Antissaeos Labeonem miserunt, quod Antenorem, regium praefectum, quo tempore cum lembis circa Lesbum esset vagatus, portu receptum commeatibus iuvissent. —Ab urbe condita Titi Livii [1]

saec. I.

  • At rex Scytharum, cuius tum ultra Tanaim imperium erat, ratus eam urbem, quam in ripa amnis Macedones condiderant, suis inpositam esse cervicibus, fratrem, Carthasim nomine, cum magna equitum manu misit ad diruendam eam proculque amne submovendas Macedonum copias. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [2][3]

Fontes

  1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXIX, caput 37, [4] — diruendam
  2. 2.0 2.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VII. Capitulum VII, [1] — diruendam
  3. 3.0 3.1 Vicicitatio: diruendam.