Jump to content

coniungendus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kon.junˈgen.dus/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·iun·gen·dus — morphologica: con-iung-end-us

Notatio

[+/-]
← Latineconiungō (coniungere)

Gerundivum

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
coniungendus
passiva gerundivum­ nominativo coniungō (coniungere)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. coniungendus coniungenda coniungendum nom. coniungendī coniungendae coniungenda
gen. coniungendī coniungendae coniungendī gen. coniungendōrum coniungendārum coniungendōrum
dat. coniungendō coniungendae coniungendō dat. coniungendīs coniungendīs coniungendīs
acc. coniungendum coniungendam coniungendum acc. coniungendōs coniungendās coniungenda
abl. coniungendō coniungendā coniungendō abl. coniungendīs coniungendīs coniungendīs
voc. coniungende coniungenda coniungendum voc. coniungendī coniungendae coniungenda

Usus

[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • nam cum sub idem tempus in tumultuaria inter Caesarianos, qui Iavarini erant et Turcos, qui ad Albam regalem castra habebant, pugna, Mahumetus Albae ipsius praefectus a Georgio Thurigero extra ordines procurrente captus esset, qui se postea exsolutis L aureorum CIↃ redemit, et Keretschenius cum eo permutari speraret, quippe cuius filius cum Arachi aulae Caesareae praefecti, qui Mahumetum in potestate habebat, filia matrimonio coniungendus erat, re tamen ob nescio quas causas protelata, postremo Tauruno Byzantium ductus est, ubi conquerentibus quamplurimis de iniuriis praeter belli iura ab eo acceptis, nam aliis iussu eius nareis, aliis os praesectum, plerisque vitam vario tormentorum genere ademptam, Selimus novus Turcorum imperator, querimoniis iis graviter affectus, eum tandem accusatoribus donavit, ut ex eo poenas arbitratu suo sumerent. —Historiae sui temporis Iacobi Augusti Thuani (1553-1617). Liber XXXIX, p.385.