Jump to content

afferre

E Victionario

Discretiva

afferre dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
afferre secunda singularis praesens passiva imperativus afferō
afferre
praesens activa infinitivus afferō

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /afˈferre/(classice)
Syllabificatio phonetica: af·fer·re — morphologica: af-fer-re

Formae aliae

[+/-]

Loci

[+/-]
Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Creditum est quasdam aquas scabiem afferre corporibus, quasdam uitiliginem et foedam ex albo uarietatem, siue infusa siue pota sit: quod uitium dicunt habere aquam ex rore collectam. —Naturales quaestiones Senecae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber III. 25, versus [11] — afferre
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: afferre.