aestimandorum

Discretiva

aestimandorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stimanˈdoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dō·rum — morphologica: aestim-and-orum

Usus

Latinitas nova

saec. XVII.

• Quinimo in memer conversus blandius me effero, dum me alicuius fieri sentio ab eo viro, qui usu longissimo aestimandorum ingeniorum peritissimus, quasi quodam Privilegio non tam coniicit quam divinat: Id adeo reapse experior, en qui totus ante frigebam, divino tuo velut incitamento, iam de novo vivit pene ac spirat ingenium: si quid posthac promoveo, sisto me tibi debendi reum. —Et clarorum virorum ad eum epistolae Gerardi Ioan. Vossii (1577-1649). CXXIII.