aestimanda

Discretiva

aestimanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

aestimanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi aestimandus
aestimanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi aestimandus
aestimanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi aestimandus
aestimanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi aestimandus
aestimanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stiˈmanda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·da — morphologica: aestim-and-a

aestimandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stiˈmandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dā — morphologica: aestim-and-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• Dicunt appetitionem animi moveri, cum aliquid ei secundum naturam esse videatur, omniaque, quae secundum naturam sint, aestimatione aliqua digna eaque pro eo, quantum in quoque sit ponderis, esse aestimanda, quaeque secundum naturam sint, partim nihil habere in sese eius appetitionis, de qua saepe iam diximus, quae nec honesta nec laudabilia dicantur, partim, quae voluptatem habeant in omni animante, sed in homine rationem etiam. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis