Jump to content

biberit

E Victionario
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Discretiva

biberit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Proprietates grammaticales

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
biberit tertia singularis perfectum activa coniunctivus bibō (bibere)
biberit tertia singularis futurum exactum activa indicativus bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbiberit/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·be·rit — morphologica: bib-erit

Loci

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • neque enim est intellectus ullus in odore vel sapore; et aqua vinumque interemit salamandra ibi inmortua vel si omnino biberit unde potetur, item rana quam rubetam vocant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 116, [280] — biberit
  2. Vicicitatio: biberit.