Jump to content

iron

E Victionario
= Anglica Media  iren 
= Anglica Antiqua  íren 
← Protogermanice *īsarno-

Ab origine a radice Protindoeuropaea *eis-ira”, fortasse via una lingua Celtica.

Nomen substantivum

iron (materiale; pl: irons)

  1. ferrum (-i, n.) || √ Elementum 26; symbolus: Fe
  2. Ferrum ut ferramentum, praesertim:
    1. Ferrum levigatorium vestimenti.
  3. (pluraliter) Manicae, pedicae; compes.
  4. Fortitudo; potestas; inflexibilitas.

Nomen adiectivum

iron

  1. ferreus (-a, -um)
  2. Color ferreus.
  3. Quam ferrum in fortitudine, stabilitate, etc.

Dictiones collatae

Formula:systema-periodicum-en

Dictiones derivatae

Collocationes

Partes principales
praes. III.sg. irons
part. praes. ironing
praet. ironed
part. praet. ironed

“Ferrum adhibere,” ab  iron  nomine.

Verbum transitivum

iron

  1. levigo (-are, -avi, -atum) || Ferro levigare (e.g. vestimenta).
  2. compedio (-ire, —, -itum) || Ponere in compedes.

Formae affines