birnût
Bilêvkirin
[biguhêre]Navdêr
[biguhêre]| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | birnût | birnût |
| Îzafe | birnûta | birnûtên |
| Çemandî | birnûtê | birnûtan |
| Nîşandera çemandî | wê birnûtê | wan birnûtan |
| Bangkirin | birnûtê | birnûtino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | birnûtek | birnûtin |
| Îzafe | birnûteke | birnûtine |
| Çemandî | birnûtekê | birnûtinan |
birnût mê
- tûtina toz ya ku mirov hildikêşin difina / pozê xwe
yan jî dike di ber pidûyên xwe re û paşî diavêje- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Herwiha
[biguhêre]Bi alfabeyên din
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Hevreha sirbo-xirwatî burnut, makedonî бурмут (búrmut), mecarî burnót, gurcî ბურნუთი (burnut’i), hemû ji tirkî, bi tirkiya osmanî بورون اوتو, bi tirkiya niha burun otu ji burun (poz, difin) + ot (giya). Hêjayî gotinê ye ku di tirkî bi xwe de niha enfiye ya esil-erebî (ji انف (enf, “poz, difin, kepî”) serdesttir e.