მეცნიერება

ქართული

მეცნიერება

ეტიმოლოგია

წაკითხვა

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [mɛt͡sʰniɛrɛbɑ]
აუდიო მაგალითი: მეცნიერება ^?
დამარცვლა: მეც·ნი·ე·რე·ბა, მრ. რ. მეც·ნი·ე·რე·ბე·ბი, მეც·ნი·ე·რე·ბა·ნი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი

➤ მეცნიერება, მეცნიერებ-ის(ა), მრავლობითი: მეცნიერებ-ებ-ი, მეცნიერება-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	მეცნიერება	მეცნიერებები	მეცნიერებანი
მოთხრობითი	მეცნიერებამ / მეცნიერებამა	მეცნიერებებმა	მეცნიერებათ / მეცნიერებათა
მიცემითი	მეცნიერებას / მეცნიერებასა	მეცნიერებებს / მეცნიერებებსა	მეცნიერებათ / მეცნიერებათა
ნათესაობითი	მეცნიერების / მეცნიერებისა	მეცნიერებების / მეცნიერებებისა	მეცნიერებათ / მეცნიერებათა
მოქმედებითი	მეცნიერებით / მეცნიერებითა	მეცნიერებებით / მეცნიერებებითა
ვითარებითი	მეცნიერებად / მეცნიერებადა	მეცნიერებებად / მეცნიერებებადა
წოდებითი	მეცნიერებავ / მეცნიერება	მეცნიერებებო	მეცნიერებანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ცოდნის სისტემა ბუნების, საზოგადოების და აზროვნების განვითარების კანონზომიერებათა შესახებ; ამგვარი ცოდნის ცალკეული დარგი. საბუნებისმეტყველო მეცნიერებანი. — მეცნიერებათა აკადემია.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

წარმოებული ლექსიკა

თარგმანები

აზერბაიჯანული: elm (az)
ბერძნული: επιστήμη (el) მდედრ. (epistími)
ბულგარული: наука (bg) მდედრ. (nauka)
გერმანული: Wissenschaft (de) მდედრ.
ესპანური: ciencia (es) მდედრ.
თურქული: bilim (tr) ilim (tr)
იაპონური: 科学 (ja) (かがく, kagaku), 学問 (ja) (がくもん, gakumon), 学術 (ja) (がくじゅつ, gakujutsu)
ინგლისური: science (en) academic discipline (en)
იტალიური: scienza (it) მდედრ.
პოლონური: nauka (pl)
პორტუგალიური: ciência (pt) მდედრ.
რუსული: наука (ru) მდედრ. (nauka)
სომხური: Գիտություն (hy) (Gitutʿyun)
უკრაინული: наука (uk) მდედრ. (nauka)
ფრანგული: science (fr) მდედრ.
შვედური: vetenskap (sv) საერთ.
ჩინური: 科学 (zh) (kēxué)

წყაროები და რესურსები

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 5, სვეტი 225-226, თბილისი, 1958 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „მეცნიერება“
„მეცნიერება“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 343