Նամի Միկոյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Միկոյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Նամի Միկոյան
Ծնվել է	նոյեմբերի 21, 1928(1928-11-21) (96 տարեկան)
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Վրաստան
Մասնագիտություն	գրող, երաժշտագետ, լրագրող, պատմաբան և հրապարակախոս
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Կրթություն	Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա (1951)
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ ժուռնալիստների միություն
Աշխատավայր	Muzykalnaya Akademiya?, Արմենպրես, Հեղինակային իրավունքների համամիութենական գործակալության հայկական հանրապետական բաժանմունք և Q4288177?
Պարգևներ
Ամուսին	Ալեքսեյ Միկոյան
Զավակներ	Ստաս Նամին
Nami Mikoyan Վիքիպահեստում

Նամի Արտեմի Միկոյան (նոյեմբերի 21, 1928(1928-11-21), Թիֆլիս, Վրաստան), պատմաբան-երաժշտագետ, լրագրող, բազմաթիվ հրապարակումների հեղինակ, «Իրենց աչքերով» հիշողությունների գրքի հեղինակ։

Կենսագրություն

Հայրը՝ Գերուկով Արտյոմ. Մայրը՝ Պրիկալոնսկայա Քսենյա. Անունը, Նամի, որը որոշել է նրա հայրը, ով աշխատում է ԳԱԱԻ (Գիտական ավտոմոբիլային և ավտոշարժիչների ինստիտուտում)։

Նամի Արտեմևնան սովորել է մինչև 5 դասարան ք. Թբիլիսի։ 1937 թվականին նրա հայրը մահացավ ստալինյան ճնշումների ժամանակ և 1939 թ. Նամիի դաստիարակությունը վերցրել է հորաքույրը՝ Նինան, որն ամուսնու հետ ապրել է Երևանում (Հայաստա))։ Հորեղբայր — Գրիգորի Հարութունովը (Հարությունյան) 1937 թվականից մինչև 1953 թվականը եղել է Կենտրոնական կոմիտեի քարտուղար։ Նամին սովորել է երաժշտական դպրոցի կոնսերվատորիայում։

1946 թվականին ընդունվել է Երևանի կոնսերվատորիա, որն ավարտել է 1951 թվականին երկու ֆակուլտետներով՝ դաշնամուրի ֆակուլտետը գերազանցությամբ և երաժշտագիտական ֆակուլտետը։

Հայրենական Մեծ պատերազմի ժամանակ, սովորելով դպրոցում, օգնություն է ցուցաբերել հոսպիտալների աշխատանքներին։ Պատերազմի ավարտից հետո ստացել է մեդալ Հայրենական պատերազմի ժամանակ ցուցաբերած լավագույն աշխատանքային գործունեության համար։

1950 թվականին ամուսնացել է Ալեքսեյ Անաստասովիչ Միկոյանի հետ, և տեղափոխվել է Մոսկվա։

1957-1960 թթ. սովորել է ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի Արվեստի պատմության ինստիտուտի ասպիրանտուրայում «Երաժշտության պատմությունը» մասնագիտությամբ։

1951 թվականին ծնվեց Նամիի որդին՝ Անաստասը (Ստաս Նամին), 1954 թ. դուստրը՝ Նինան։

Նամի Արտեմևնան աշխատել է Լենինյան մրցանակների կոմիտեում , որպես երաժշտության ռեֆերենտ։ 1961 թվականից աշխատել է որպես ավագ խմբագիր «Սովետական երաժշտություն» ամսագրում։ Ամուսնալուծությունից հետո ամուսնու հետ (այնուհետև ամուսնացել է մշակույթի նախարարի տեղակալ Կուխարսկովո), 1965 թ. սկսել է աշխատել թղթակից Հայկական հեռագրական գործակալությունում՝ Մոսկվայում։ 1965 թվականին դարձել է ժուռնալիստների Միության անդամ։

1973 թ. սկսել է աշխատել փորձագետ, երաժշտության Համամիութենական գործակալության հեղինակային իրավունքներում։ Աշխատել է խմբագիր, դասական երաժշտության բաժնի ամսագրում «Ստաս»։

1989 թ. որպես վարչության անդամ, մասնակցել է Միջազգային հիմնադրամի աշխատանքին։

1991 թվականին ստացել է «Մեդալ խաղաղության ամրապնդման համար», իսկ 1992 թվականին ստացել է «Ոսկե մեդալ խաղաղության հիմնադրամի»։

Ներկայումս մասնակցում է հանձնաժողովի մանկական Հիմնադրամին (Խաղաղության Հիմնադրամի Միջազգային Ասոցիացիա)։

1998 թ. «Տերա» հրատարակչությունը հրատարակեց իր «Սիրով և վշտով» հուշագրերի գիրքը։

2000 թվականին հրատարակվեց կազմված Նամի Արտյոմովնայի հիշողությունների ժողովածուն «Գրիգոր Հարությունյանի կյանքն ու գործունեությունը», նվիրված է նրա հորեղբորը՝ Գրիգոր Հարությունյանին։

Լրացված և ընդլայնված «Սիրով և վշտով» գիրքը ստացավ նոր անվանում, որը կոչվում է «Իրենց աչքերով» («Վագրիուս» հրատարակչություն) 2003 թվականին։

2011 թվականին լույս է տեսել 3-րդ հատվածը «Գորոդեց» հրատարկչությունում բազմաթիվ լուսանկարներով։

Պարգևներ

• Մեդալ՝ «1941-1945 թթ. «Հայրենական մեծ պատերազմում գերազանց աշխատանքի համար»
• Մեդալ՝ «Խաղաղության ամրապնդման համար»
• Խաղաղության հիմնադրամի ոսկե մեդալ
• Հայրենական մեծ պատերազմում նվաճված հաղթանակի հոբելյանական մեդալներ։

Ծանոթագրություններ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նամի Միկոյան» հոդվածին։