Յուպիտեր LVI
.png) Յուպիտեր LVI (S/2017 J 1) | |
|---|---|
| Հիմնական տվյալներ | |
| Հայտնաբերվել է | 27 սեպտեմբեր 2011[1] թ. (Սքոթ Շեփարդի կողմից) |
| Բացարձակ մեծություն (H) | 23,6[2] |
| Հեռավորությունը Յուպիտեր | 23 400 981 կմ[2] |
| Ուղեծրային տվյալներ | |
| Էքսցենտրիսիտետ | 0,3321[2] |
| Սիդերիկ պարբերություն | 731,32 օր[2] |
| Թեքվածություն | 148,77° (խավարածրի հարթության նկատմամբ)[2] |
| Ֆիզիկական հատկանիշներ | |
| Շառավիղ | ~1 կմ (ենթադրված) |
| Միջին խտություն | 2,6 գ/սմ3 (ենթադրված) |
| Ալբեդո | 0,04 (ենթադրություն) |
| Մթնոլորտային տվյալներ | |
Յուպիտեր LVI, Յուպիտերի անկանոն բնական արբանյակներից է, ունի հակադարձ շարժում։ Հայտնաբերվել է Սքոթ Շեփարդի կողմից 2017 թվականի սեպտեմբերի 27-ին[1], և սկզբում անվանվել էր S/2011 J 2[3][4]:
Արբանյակը ունի մոտ 2 կմ տրամագիծ[5], և պտտվում է Յուպիտերի շուրջ միջինում 23 400 981 կմ հեռավորության վրա, 734,2 օրվա ընթացքում[2]։ Արբանյակի ուղեծրի թեքումը կազմում է 148,77° խավարածրի հարթության նկատմամբ, իսկ էքսցենտրիսիտետը 0,3321 է[2]։
Արբանյակը պատկանում է Պասիֆեի խմբին[6], որի արբանյակները ունեն հակադարձ շարժում, հեռավորությունը մոլորակից ընկնում է 22,8 - 24,7 գիգամետր միջակայքում, իսկ ուղեծրի թեքումը 144,5° - 158,3° միջակայքում։
Արբանյակը համարվում էր կորսված հայտնաբերման պահից ի վեր[7][8][9][10], սակայն 2017 թվականին կատարված դիտարկումների արդյունքում, այն վերահայտնաբերվեց և ստացավ հիմնական գրանցում[11]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 «MPEC 2017-L47 : S/2017 J 1». Minor Planet Center. International Astronomical Union. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 5-ին.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 MPEC 2017-L10 : S/2011 J 2 2017 Jun. 2 (recovery and ephemeris)
- ↑ MPEC 2012-B97 : S/2011 J 1 AND S/2011 J 2 2012 Jan. 29 (discovery)
- ↑ Jupiter's Known Satellites
- ↑ «Jupiter Satellite Data». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
- ↑ «Two New Moons Found Orbiting Jupiter». news.nationalgeographic.com. 2012 թ․ փետրվարի 3. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 28-ին.
- ↑ Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
- ↑ Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.
{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link) - ↑ Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-06-10-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). «Jupiter's Known Satellites». home.dtm.ciw.edu. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 10-ին.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||