Jump to content

Աշոտ Մեժլումյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մեժլումյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Աշոտ Մեժլումյան
Ծնվել էդեկտեմբերի 22, 1904(1904-12-22)
ԾննդավայրՀայաստան
Մահացել էհոկտեմբերի 21, 1994(1994-10-21) (89 տարեկան)
Վախճանի վայրՏագանրոգ, Ռոստովի մարզ, Ռուսաստան
ԿրթությունՈւրալի պետական տեխնիկական համալսարան

Աշոտ Մեժլումյան (դեկտեմբերի 22, 1904(1904-12-22), Հայաստան - հոկտեմբերի 21, 1994(1994-10-21), Տագանրոգ, Ռոստովի մարզ, Ռուսաստան), խորհրդային ճարտարապետ, Տագանրոգում «Ծովային սանդուղք» նախագծի հեղինակ։ Տագանրոգի պատվավոր քաղաքացի (1979)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սովորել է Երևանում և Օդեսայում։ Աշխատել է Դոնի Ռոստովում[1]։

1924 թվականին Աշոտ Մեժլումյանն ուղարկվեց Տագանրոգ՝ հայկական դպրոցը ղեկավարելու համար։ 1925 թվականին ավարտել է ռաբֆակը և ուսումը շարունակել Սվերդլովսկի Ուրալի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում։ Ստացել է ճանապարհների և կամուրջների ինժեների քաղաքացիական ճարտարապետության մասնագիտություն[1]։

Բանակում, ծառայության ընթացքում, ձերբակալվել և երեք տարի անցկացրել է Գուլագի ճամբարներում[1]։

Վերադառնալով Տագանրոգ՝ 1931 թվականին ակտիվորեն աշխատել է քաղաքի բարեկարգման ամենադժվար հատվածներում։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին եղել է Ռոստովի մարզադպրոցի ինժեներ-տեսուչ, վերականգնել մարզի կամուրջներն ու ճանապարհները։ Հետպատերազմյան շրջանում Աշոտ Անտոնովիչը շինարարական կազմակերպություններում զբաղեցրել է ղեկավար մի շարք պաշտոններ[1]։

1966 թվականին թոշակի է անցել, սակայն շարունակել է ակտիվորեն մասնակցել քաղաքի կյանքին[1]։

Քաղաքը նրան պարտական է հին քարե աստիճանի, Ա. Չեխովի անվան թատրոնի, Ռոտ-Ֆրոնտ կինոթատրոնի վերակառուցման համար, Տագանրոգի քաղաքաշինության և կենցաղի, Չեխովի կրպակների, Տագանրոգի պատկերասրահի թանգարանների ստեղծման համար[1]։

Աշոտ Մեժլումյանի ամենահայտնի նախագծերը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Киричек М. С. Межлумян-Муратханян Ашот Антонович // Таганрог. Энциклопедия. — Таганрог: Антон, 2008. — С. 483. — ISBN 978-5-88040-064-5.
  2. Петровский К. По проекту таганрожца // Таганрогская правда. — 1997. — 1 ноября. — С. 3.