2010 թվականին, աշխատելով Koduco-ի՝ Սան Ֆրանցիսկոյում հիմնված խաղերի մշակման ընկերության հետ, Մարդրոպին օգնել է մշակել iPad-ի «Pong Vaders» խաղը[2][3]։ 2011 թվականին նա թողարկեց Lesbian Spider Queens of Mars խաղը՝ որպես հարգանքի տուրք 1981 թվականի Midway Games Wizard of Wor հրատարակչի արկադային խաղին՝ քվիրային թեմայով[4]։ 2012 թվականին Աննան թողարկել է Dys4ia խաղը։ Սա ինքնակենսագրական խաղ է հորմոնալ փոխարինող թերապիայի Anthropis-ի փորձի մասին, որը «թույլ է տալիս խաղացողին զգալ սիմուլյացիա կամ մոտենալ բանին, ինչ նա վերապրել է»[5]։ Անտրոպին ասում է, որ իր խաղերն ուսումնասիրում են սադիզմի և խաղային դիզայնի սիրահարները, նայում են անկուշտ խաղացողների սպասելիքներին և ակնկալում, որ ծրագրավորողը պետք է ստեղծի այնպիսի խաղեր, որում խաղացողը պատժվի սխալների համար[6][7]։
2012 թվականին տպագրվել է մարդաբանության առաջին գիրքը՝ Rise Of The Videogame Zinesters-ը։ Հարցազրույցի ժամանակ Անտրոպին հայտարարել է, որ առաջ է մղում «հոբբիիստ-հեղինակի փոքր, հետաքրքիր, անձնական փորձի գաղափարը»։ Zinesters-ը գոյություն ունի, որպեսզի դեսպան լինի այն գաղափարի համար, թե ինչպիսին կարող են լինել տեսախաղերը[8]։ Գիրքը նաև նվիրված է թվային խաղերի մեխանիկայի և հնարավորությունների մանրամասն վերլուծությանը, ներառյալ այն գաղափարը, որ խաղերը կարող են ավելի օգտակար լինել թատրոնի համեմատ, քան կինոն[9]։ Անտրոպին նաև քննադատում է այն, ինչ նա կոչում է վիդեո խաղերի արդյունաբերություն, որը կառավարվում է կորպորատիվ «էլիտայի» կողմից, այն նախագծում է տեսախաղեր, որպեսզի դրանք ֆորմալ լինեն և չեն ընդունում ստեղծագործական ռիսկերը։ Zinester-ը ցանկանում է, որ սպառողները տեսախաղեր դիտեն որպես «մշակութային և գեղարվեստական արժեք», նման գեղարվեստական ուղղություններով, ինչպիսիք են կոմիքսները։ Վիդեո խաղերի արդյունաբերությունը, որը ղեկավարում է «էլիտան», թույլ չի տալիս մարդկանց տարբեր խմբերին, ինչպիսիք են քվիր-կանաց համայնքը, նպաստել խաղերի զարգացմանը և դիզայնին։ Ինչպես ասում է Անտրոպին «Ես պետք է շատ աշխատեմ, որպեսզի խաղ գտնեմ քվիր-կնոջ մասին, այնպիսի խաղ, որ նա արտացոլի իմ սեփական փորձը»[10]։