Liškow

Liškow na hamtskej karće z lěta 1921

Liškow (němsce Groß Lieskow) bě wjes a samostatna gmejna w Delnjej Łužicy, kotraž bu w lětomaj 1982 a 1983 wotbagrowana. Po hamtskich ličbach dyrbješe so 255 wobydlerjow přesydlić, při čimž bě dźěl Liškowčanow wjes hižo po wozjewjenju brunicoweho plana w lěće 1972 wopušćił. Wobydlerjo přesydlichu so zwjetša do Choćebuskich nowotwarskich štwórćow.

Geografija

Liškow ležeše sewjerowuchodnje Choćebuza. Na městnje wsy namaka so dźensa wuhlowa jama Choćebuz-sewjer.

Stawizny

Wjeska naspomni so prěni raz w lěće 1351 jako Grozßen Lisekow a bě hižo w 15. lětstotku wosadna wjes. Wjesne mjeno pochadźeše prěnjotnje najskerje wot słowa „lěsk“ abo „lěska“ a nic wot liški. Liškow bě dróhowc a podsteješe hač do lěta 1574 Choćebuskemu hamtej a po tym hač do lěta 1832 Picnjanskemu.

Do wulkeje Liškowskeje wosady słušachu wokolne wsy Liškowk, Šlichow, Tšawnica, Klinka, Groźišćo, Móst a Barbuk.

W lěće 2013 woswjećichu składnostnje 16. dnja wotbagrowanych wsow wopomnjenski kamjeń na městnje něhdyšeho Liškowa.

Wobydlerstwo

Wobydlerstwo bě hač do 20. lětstotka přewažnje serbske. Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Liškow w lěće 1884/85 cyłkownje 521 wobydlerjow, z kotrychž rěčeše 511 serbsce. Arnošt Černik zwěsći w lěće 1954 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 71,1 %, mjez nimi 63 serbskich młodostnych.

Hlej tež

• Lisćina wotbagrowanych wsow we Łužicy

Žórła

• Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 83–92, ISBN 978-3-7420-1623-2.

• Klětu wopomnja wjes Tšawnicu (awtor HA), Serbske Nowiny, 15. decembra 2009

51.79291714.437139