queimar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués queimar, do latín cremāre, de cremō, do protoindoeuropeo *ker.

• Pronuncia: /kejˈmaɾ/ (AFI)

Verbo

queimar

1. Consumir con lume.
2. Quentar intensamente.
3. Ter sensación de ardor, sobre todo na boca.
4. Destruír algo
5. v. pr. Gastar todos os recursos en conseguir algo, mais sen logralo.

Traducións

• Alemán: brennen ^(de), verbrennen ^(de), niederbrennen ^(de), versengen ^(de), ärgern ^(de), wurmen ^(de), glühend heiß sein ^(de), stechen ^(de)
• Castelán: quemar ^(es).
• Catalán: cremar ^(ca)
• Chinés: 刻录 ^(zh)
• Esloveno: zažgati ^(sl).
• Francés: brûler ^(fr).
• Inglés: burn ^(en)
• Italiano: bruciare ^(it)
• Portugués: queimar ^(pt).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	queimar
Xerundio	queimando
Participio	queimado, queimada, queimados, queimadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	queimo	queimas	queima	queimamos	queimades	queiman
	Copretérito	queimaba	queimabas	queimaba	queimabamos	queimabades	queimaban
	Pretérito	queimei	queimaches	queimou	queimamos	queimastes	queimaron
	Antepretérito	queimara	queimaras	queimara	queimaramos	queimarades	queimaran
	Futuro	queimarei	queimarás	queimará	queimaremos	queimaredes	queimarán
	Pospretérito	queimaría	queimarías	queimaría	queimariamos	queimariades	queimarían
Modo Subxuntivo	Presente	queime	queimes	queime	queimemos	queimedes	queimen
	Pretérito	queimase	queimases	queimase	queimásemos	queimásedes	queimasen
	Futuro	queimar	queimares	queimar	queimarmos	queimardes	queimaren
Modo Imperativo	Afirmativo		queima	queime1	queimemos	queimade	queimen1
	Negativo		queimes	queime1	queimemos	queimedes	queimen1
Infinitivo conxugado		queimar	queimares	queimar	queimarmos	queimardes	queimaren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués queimar, do latín cremāre, de cremō, do protoindoeuropeo *ker.

Verbo

queimar

1. Queimar.