perención

Galego

• Etimoloxía: do latín peremptio.

• Pronuncia: [pe.ɾenˈθjoŋ] (AFI)

Substantivo feminino

perención (sg: perención; pl: perencións)

1. (Dereito) Prescrición que anula un procedemento cando as partes non fan as xestións precisas no prazo definido por lei.

Traducións

• Alemán: Verwirkung ^(de)
• Castelán: perención ^(es)
• Francés: péremption ^(fr)
• Inglés: peremption ^(en)
• Italiano: perenzione ^(it)
• Polaco: przedawnienie ^(pl)
• Portugués: perempção ^(pt), perenção ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín peremptio.

Substantivo feminino

perención (sg: perención; pl: perenciones)

1. (Dereito) Perención.