intelixencia

Galego

• Etimoloxía: do latín intelligentia, voz derivada do verbo intellegere, termo composto por inter, 'entre' e legere, 'ler, escoller', que significa 'comprender' ou 'percibir'.

• Pronuncia: /iŋ.te.li.'ʃɛŋ.θja̯ / ou /iŋ.te.li.'ʃɛŋ.sja̯/ (AFI)

Substantivo feminino

intelixencia (sg: intelixencia; pl: intelixencias)

1. Facultade humana que permite pensar, coñecer, comprender e formar ideas.
   • Exemplo: Moitos consideran a intelixencia como unha facultade exclusiva do ser humano.
     
     
2. (Psicoloxía) Capacidade dunha persoa para aprender e utilizar o que se aprende para adaptarse a novas situacións e resolver novos problemas .
   • Exemplo: Este rapaz ten moita intelixencia.
     
     
3. Por extensión, calidade da persoa que sabe como actuar segundo as diferentes circunstancias.
   • Exemplo: Todos confiaban na intelixencia dese dirixente.
     
     
4. Por extensión, calidade ou característica dun animal que semella posuír esta facultade polo seu comportamento.
   • Exemplo: A intelixencia dos golfiños.
     
     

Termos relacionados

intelixencia artificial, intelixencia de datos, intelixencia emocional, servizo de intelixencia.

Galego

• Etimoloxía: do ruso intelligentzia.

Substantivo feminino

intelixencia (sg: intelixencia; pl: intelixencias)

1. Conxunto dos intelectuais dun país.
   • Exemplo: A intelixencia española.
     
     
2. Conxunto das ideas e os valores dunha comunidade, dun país, etc.
   • {{exemplo|As universidades preservan a intelixencia dun país.

Observacións

• Na 1ª acepción seu sinónimo é intelectualidade.

Traducións

• Portugués: inteligência ^(pt)