foca

Grafías semellantes:     focă

Galego

• Etimoloxía: do latín phōca, do grego antigo φώκη (phṓkē, “foca”).

• Pronuncia: /ˈfɔka̝/ (AFI)

Substantivo feminino

foca (sg: foca; pl: focas)

1. (Zooloxía) Nome xenérico de diversos mamíferos pinnípedes mariños, en particular aqueles da familia dos fócidos (Phocidae), adaptados a vivir en medios acuáticos a maior parte do tempo. Teñen corpos alongados e fusiformes, adaptados á natación; as extremidades anteriores son curtas e aplanadas, mellor preparadas para o seu uso como aletas que para o seu desprazamento por terra.
2. Persoa moi gorda.

Traducións

• Africáner: rob ^(af), seehond ^(af)
• Ainu: トッカリ ^(ain) (tokkari), トゥカㇻ ^(ain) (tukar), トゥッカㇻ ^(ain) (tukkar), トゥコロ ^(ain) (tukoro)
• Albanés: fokë ^(sq)
• Alemán: Seehund ^(de)
• Árabe: فقمة ^(ar) (fuqma)
• Armenio: փոկ ^(hy) (p'ok), ծովաշուն ^(hy) (çovašun)
• Asturiano: foca ^(ast), llobu marín ^(ast)
• Azarí: suiti ^(az)
• Bielorruso: цюлень ^(be) (cjulen')
• Bretón: reunig ^(br)
• Casaco: итбалық ^(kk) (iytbalıq)
• Castelán: foca ^(es)
• Catalán: foca ^(ca)
• Checo:  tuleň ^(cs)
• Cheroqui: ᎠᎹᏱ ᎡᎯ ᏗᏑᏫᏍᎩ ^(chr) (amayi ehi disuwisgi), ᎠᎹ ᏗᏑᏫᏍᎩ ^(chr) (ama disuwisgi)
• Chinés: 海豹 ^(cmn) (hǎibào)
• Coreano: 물범 ^(ko), 물개 ^(ko)
• Danés: sæl ^(da)
• Erza: чулга ^(myv)
• Escocés: seal ^(sco), selch ^(sco)
• Esloveno: tjulenj ^(sl)
• Esperanto: foko ^(eo)
• Estoniano: hüljes ^(et)
• Evenki: kuma ^(evn)
• Feroés: kópur ^(fo)
• Finés: hylje ^(fi)
• Francés: phoque ^(fr)
• Frisón: robbe ^(fy), seehûn ^(fy)
• Gaélico escocés: ròn ^(gd)
• Gagauzo: foka ^(gag)
• Grego: φώκια ^(el) (fókia)
• Groenlandés: natseq ^(kl), puisi ^(kl)
• Húngaro: fóka ^(hu)
• Ido: mar-hundo ^(io)
• Indonesio: anjing laut ^(id)
• Inglés: seal ^(en)
• Inglés antigo: seolh ^(ang)
• Innu-aimun: atshikᵘ ^(moe)
• Inuktitut: ᓇᑦᑎᖅ ^(iu) (nattiq)
• Inupiaq: natchiq ^(ik)
• Inuvialuktun: nattiq ^(ikt)
• Irlandés: rón ^(ga)
• Islandés: selur ^(is)
• Italiano: foca ^(it)
• Latín: phoca ^(la)
• Letón: ronis ^(lv)
• Lituano: ruonis ^(lt)
• Luxemburgués: Séihond ^(lb)
• Macedonio: фока ^(mk) (fóka)
• Malaio: anjing laut ^(ms), sil ^(ms), انجيڠ لاءوت ^(ms), سيل ^(ms)
• Maorí: kekeno ^(mi)
• Melanau: asou daat ^(mel)
• Neerlandés: zeehond ^(nl), rob ^(nl), zeerob ^(nl)
• Nórdico antigo: kópr ^(non)
• Noruegués: sel ^(no)
• Persa: فک ^(fa) (fok)
• Polaco: foka ^(pl)
• Portugués: foca ^(pt)
• Romanche: foca ^(rm), chaun da mar ^(rm), tgaun da mar ^(rm), tgàn marin ^(rm)
• Romanés: focă ^(ro)
• Ruso:  тюлень ^(ru) (tjulén’)
• Saánich: ÁSW̲ ^(saánich)
• Serbocroata: tuljan ^(sh)
• Suahili: sili ^(sw)
• Sueco: säl ^(sv)
• Tailandés: แมวน้ำ ^(th) (maew náam)
• Turco: fok ^(tr)
• Ucraíno: тюлень ^(uk) (tjulen’)
• Usbeco: muhr ^(uz)
• Vasco: itsas txakur ^(eu)
• Vietnamita: dấu niêm ^(vi)
• Volapuk: fuk ^(vo)
• Xaponés: アザラシ ^(ja) (azarashi), 海豹 ^(ja) (あざらし, azarashi)
• Zulú: umnyama ^(zu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín phōca, do grego antigo φώκη (phṓkē, “foca”).

Substantivo feminino

foca (sg: foca; pl: focas)

1. (Zooloxía) Foca.

Catalán

• Etimoloxía: do latín phōca, do grego antigo φώκη (phṓkē, “foca”).

Substantivo feminino

foca (sg: foca; pl: foques)

1. (Zooloxía) Foca.

Italiano

• Etimoloxía: do latín phōca, do grego antigo φώκη (phṓkē, “foca”).

Substantivo feminino

foca (sg: foca; pl: foche)

1. (Zooloxía) Foca.

Portugués

• Etimoloxía: do latín phōca, do grego antigo φώκη (phṓkē, “foca”).

Substantivo feminino

foca (sg: foca; pl: focas)

1. (Zooloxía) Foca.