destruír

Grafías semellantes:     destruir

Galego

• Etimoloxía: do latín destruĕre.

• Pronuncia: /destɾuˈiɾ/ (AFI)

Verbo transitivo e pronominal

destruír

1. Desfacer(se) algo en anacos.
   • Sinónimos: despezar, escachar, esnacar, esnaquizar.

Traducións

• Alemán: umreißen ^(de).
• Castelán: destruir ^(es).
• Francés: détruire ^(fr).
• Inglés: destroy ^(en).
• Italiano: distruggere ^(it).
• Portugués: destruir ^(pt).

Conxugación

Verbo semirregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	destruír
Xerundio	destruíndo
Participio	destruído, destruída, destruídos, destruídas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	destrúo	destrúes	destrúe	destruímos	destruídes	destrúen
	Copretérito	destruía	destruías	destruía	destruiamos	destruiades	destruían
	Pretérito	destruín	destruíches	destruíu	destruímos	destruístes	destruíron
	Antepretérito	destruíra	destruíras	destruíra	destruiramos	destruirades	destruíran
	Futuro	destruirei	destruirás	destruirá	destruiremos	destruiredes	destruirán
	Pospretérito	destruiría	destruirías	destruiría	destruiriamos	destruiriades	destruirían
Modo Subxuntivo	Presente	destrúa	destrúas	destrúa	destruamos	destruades	destrúan
	Pretérito	destruíse	destruíses	destruíse	destruísemos	destruísedes	destruísen
	Futuro	destruír	destruíres	destruír	destruírmos	destruírdes	destruíren
Modo Imperativo	Afirmativo		destrúe	destrúa1		destruíde	destrúan1
	Negativo		destrúas	destrúa1		destruades	destrúan1
Infinitivo conxugado		destruír	destruíres	destruír	destruírmos	destruírdes	destruíren

1 Vostede(s)