anticrese

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval antichresis, e este do grego antigo ἀντίχρησις (antíchrēsis), de ἀντί (antí, "en cambio"), e χρῆσις (chrẽsis, "uso"), de χράω (chráō, "usar)".

• Pronuncia: [ antiˈkɾɛse̝ ] (AFI)

Substantivo feminino

anticrese (sg: anticrese; pl: anticreses)

1. (Dereito) Contrato no que o debedor cede ao acredor os réditos derivados do usufruto dun ben que se fixa a ese efecto, con obrigación de imputalos ao pago da débeda.

Traducións

• Alemán: Antichrese ^(de).
• Castelán: anticresis ^(es).
• Catalán: anticresi ^(ca).
• Esperanto: antikrezo ^(eo).
• Francés: antichrèse ^(fr).
• Inglés: antichresis ^(en).
• Italiano: anticresi ^(it).
• Neerlandés: genotspand ^(nl).
• Portugués: anticrese ^(pt).
• Ruso: антихреза ^(ru).

Portugués

• Etimoloxía: do latín medieval antichresis, e este do grego antigo ἀντίχρησις (antíchrēsis), de ἀντί (antí, "en cambio"), e χρῆσις (chrẽsis, "uso"), de χράω (chráō, "usar)".

Substantivo feminino

anticrese (sg: anticrese; pl: anticreses)

1. (Dereito) Anticrese.