agoiro

Galego

• Etimoloxía: do latín augurĭum.

• Pronuncia: /aˈɣojɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

agoiro (sg: agoiro; pl: agoiros)

1. Procedemento de adiviñación usado na antigüidade e en distintas épocas por pobos supersticiosos, baseado esencialmente na interpretación de sinais coma o canto ou o voo das aves, os fenómenos meteorolóxicos, etc.
2. Presaxio ou sinal de feitos futuros.
3. Prognóstico baseado na interpretación supersticiosa e sen outro fundamento de sinais ou accidentes.
4. Persoa, animal ou cousa que dá mala sorte.
   • Sinónimos: gafe.

Traducións

• Castelán: agüero ^(es).
• Francés: présage ^(fr).
• Ruso: предвестие ^(ru), предзнаменование ^(ru)