sólido

Galego

Cubito de xeo, auga en estado sólido

Diversos sólidos (solĭdus) romanos. Arriba: c. 157 a.C. República Romana, c. AD 73 Vespasiano, c. 161 Marco Aurelio, c. 194 Septimio Severo
Abaixo: c. 199 Caracalla, c. 200 Xulia Domna, c. 219 Heliogábalo, c. 236 Maximino ou Tracio

• Pronuncia: /ˈsɔliðo̝/ (AFI)

sólido¹

• Etimoloxía: do latín solĭdus.

Adxectivo

sólido (ms: sólido; mpl: sólidos; fs: sólida; fpl: sólidas)

1. Dise dun obxecto que é firme, macizo, denso e forte.
   • Exemplo: A estatuiña que teño na mesa do despacho é forte
     
     .
2. Relativo ou pertencente a un corpo sólido ou que ten as súas características.
   • Exemplo: Certas materias poden pasar do estado sólido ao gasoso. O xeo é auga sólida
     
     .
3. Que resiste, que non se vén abaixo ou que non se destrúe con facilidade.
   • Exemplo: Unha parede sólida. Tecidos de cores sólidas.
     
     
4. Dito dun corpo, que, debido á gran cohesión das súas moléculas, mantén forma e volume constantes.
5. (Figurado) Que non se destrúe con facilidade debido a que ten boa base.
   • Exemplo: Entre eles hai unha sólida amizade. Posúe unha sólida formación
     
     .

Observacións

• Na 3ª acepción, sinónimo forte, antónimo fráxil.
• Na 4ª acepción, úsase tamén como substantivo.
• Na 5ª acepción, sinónimo firme.

Substantivo masculino

sólido (sg: sólido; pl: sólidos)

1. Corpo no que as moléculas permanecen inmóbiles, o que fai que sexa duro e consistente.
   • Exemplo: O ferro é un sólido mentres non se someta a altas temperaturas
     
     .
2. (Matemáticas) Figura de tres dimensións limitada por superficies planas ou curvas.
   • Exemplo: O cubo é un sólido
     
     .

sólido²

• Etimoloxía: do latín solĭdus.

Substantivo masculino

sólido (sg: sólido; pl: sólidos)

1. (Historia) Moeda romana de ouro, que comunmente valía vinte e cinco denarios.
   • Exemplo: Co sólido pagaban os emperadores aos seus lexionarios. Do sólido latino deriva a voz galega "soldo"
     
     .