Saltar ao contido

Novo Reino de Granada

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Novo Reino de Granada en 1538.

O Novo Reino de Granada ou Reino da Nova Granada foi a denominación outorgada a unha entidade territorial, integrante do Imperio español, estabelecida pola Coroa española durante o seu período de dominio americano, que se atopaba ó norte de Suramérica, que corresponde co núcleo principal da actual República de Colombia.

Nova Granada correspondeu ao territorio baixo a xurisdición da Real Audiencia de Santafé de Bogotá (1550-1718) e posteriormente correspondente ó Vicerreinado de Nova Granada (1718-1819) cuxa sede foi Santafé de Bogotá.

Política e goberno

[editar | editar a fonte]

Real Audiencia de Santafé de Bogotá

[editar | editar a fonte]

Durante o tempo que o territorio do Novo Reino de Granada foi constituído como distrito dunha Real Audiencia, estivo gobernado por un presidente e facía parte do Vicerreinado do Perú.

Vicerreinado de Nova Granada

[editar | editar a fonte]

Os territorios xurisdicionais das Audiencias de Santafé e de Quito, e parte do que máis adiante sería a Capitanía Xeneral de Venezuela foron constituídos como un vicerreinado polo rei Filipe V entre 1717 e 1724. A capital do vicerreinado situouse na cidade de Bogotá. O vicerreinado disolveuse temporalmente, por razóns económicas, entre 1724 e 1740, cando se reinstaurou novamente.

En 1514, foi a primeira vez que España se asentou permanentemente na área. Con Santa Marta (1525) e Cartaxena de Indias (1533), estabeleceuse o control español da costa, e comezou a expansión do control territorial cara ó interior. O conquistador Gonzalo Jiménez de Quesada colonizou unha vasta área na rexión seguindo a canle do río Magdalena no interior dos Andes en Colombia, derrotando á poderosa Confederación muisca, fundando a cidade de Santafé de Bogotá en 1538, e nomeando a rexión como o Novo Reino de Granada, en homenaxe ó Reino de Granada, España.

Para estabelecer un goberno civil na Nova Granada, creouse unha real audiencia en Santafé de Bogotá en 1548-1549, un corpo que combinaba a autoridade executiva e xudicial, até cando se estabeleceu unha presidencia ou gobernación en 1564, asumindo os poderes executivos. Neste punto, a Nova Selecta é considerada unha Capitanía xeneral do Vicerreinado do Perú. A xurisdición da Real Audiencia foise estendendo co tempo sobre as provincias dos arredores que se ían constituíndo no territorio correspondente á Nova Granada.

En 1717, Santafé constituiríase na capital do Vicerreinado de Nova Granada, que aínda que suspendido en 1724 por problemas financeiros, foi reinstaurado en 1739 e continuou até a perda do poder español sobre os territorios nos anos 1810.

O 27 de xaneiro de 1812, creouse o terceiro Consello de Rexencia durante a marcha de Fernando VII a Baiona, presidido polo neogranadino Joaquín Mosquera y Figueroa. Durante este período, coincidente coa Guerra de Independencia española, fórmanse as Cortes de Cádiz, que acabaron redactando a Constitución española de 1812. O seu mandato conclúe o 8 de marzo de 1813.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]