Marinho Chagas

Marinho Chagas

(2023)
Biografía
Nacemento	8 de febreiro de 1952 Natal, Brasil
Morte	31 de maio de 2014 (62 anos) João Pessoa, Brasil
Altura	173 cm
Peso	77 kg
Actividade
Ocupación	futbolista
Nacionalidade deportiva	Brasil
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Lateral
Traxectoria   Equipo 1969–1970 ABC Futebol Clube 25 (4) 1971–1972 Clube Náutico Capibaribe 60 (8) 1972–1976 Botafogo de Futebol e Regatas 74 (10) 1977–1978 Fluminense Football Club 28 (10) 1979–1979 New York Cosmos 24 (8) 1980–1980 Fort Lauderdale Strikers 19 (3) 1981–1983 São Paulo Futebol Clube 54 (2) 1983–1983 Bangu Atlético Clube 6 (0) 1984–1984 Fortaleza Esporte Clube 14 (1) 1985–1985 América Futebol Clube (Rio Grande do Norte) 7 (0) 1986–1987 Los Angeles Heat 16 (2)   Selección nacional 1973–1977   Brasil 27 (4)
Participou en
1974	Mundial de Fútbol Alemaña 1974

Francisco das Chagas Marinho, máis coñecido como Marinho Chagas, nado en Natal o 8 de febreiro de 1952 e finado en João Pessoa o 31 de maio de 2014, foi un futbolista brasileiro. Irreverente e polémico, está considerado un dos mellores laterais esquerdos da súa época e un dos maiores ídolos da historia do Botafogo, club co que disputou 183 partidos, marcando 39 goles. Tamén destacou noutros clubs como o Fluminense ou o São Paulo, e foi internacional coa selección brasileira, coa que tivo unha destacada actuación no Mundial de 1974, no que Brasil quedou cuarto.

Traxectoria

Naceu na cidade de Natal, no estado brasileiro de Río Grande do Norte. Comezou a súa carreira como futbolista no Riachuelo, pasando logo polo ABC, co que gañou o Campionato Potiguar de 1971, e polo Náutico do Recife.

En 1972 fichou polo Botafogo, no que militou durante os seguintes cinco anos. Lateral esquerdo hábil e innovador, foi considerado un dos mellores xogadores do mundo na súa posición, e foi un dos primeiros laterais que subían de xeito habitual ao ataque, en vez de limitarse só ás tarefas defensivas. Converteuse nun ídolo do Botafogo, sendo galardoado en dúas ocasións coa Bola de Prata, e xogando co club carioca recibiu as súas primeiras convocatorias para a selección brasileira. Disputou un total de 183 partidos co club, marcando 39 goles, moitos deles de falta.

Durante a súa estancia no club alvinegro, despois do Mundial de 1974, foi probado polo Schalke 04 alemán nun partido ante o Bayern de Múnic. A continuación o club de Gelsenkirchen levou a cabo unha votación entre os seus afeccionados para decidir se contrataban ou non ao xogador, pero nunca se deu a coñecer o resultado da mesma, e o futbolista continuou no Río de Xaneiro.

Entre 1977 e 1978 xogou no Fluminense, co que marcou outros 39 goles, en só 93 partidos. A continuación chegou á North American Soccer League, disputando unha primeira tempada nas filas do New York Cosmos, onde compartiu equipo con xogadores como o seu compatriota Carlos Alberto Torres, a lenda alemá Franz Beckenbauer, o italiano Giorgio Chinaglia, o histórico centrocampista neerlandés Johan Neeskens ou o defensa galego Santiago Formoso. Rematou a liga no primeiro posto da Conferencia Leste e caeu nas semifinais do play-off polo título ante os Vancouver Whitecaps. Marcou 8 goles nos seus 24 partidos co club, e foi elixido no segundo mellor equipo ideal da tempada.

Ao ano seguinte militou nos Fort Lauderdale Strikers de Florida, onde tivo como compañeiros entre outros ao dianteiro alemán Gerd Müller e ao centrocampista peruano Teófilo Cubillas. Xogou 19 encontros co equipo, anotando 3 goles, e os Strikers remataron a tempada como subcampións tras perder na final dos play-offs diante do Cosmos por 0-3 ante o Cosmos. Marinho non xogou a final.

De regreso a Brasil gañou co São Paulo o Campionato Paulista de 1981, o título máis destacado da súa carreira, superando na final ao Ponte Preta por 1-1 e 2-0. A súa actuación persoal nesa tempada valeulle unha terceira Bola de Prata. Despois de pasar por varios equipos brasileiros máis (Bangu, Fortaleza, América de Natal) e polo Los Angeles Heat estadounidense, puxo fin á súa carreira como xogador cunha breve etapa en Alemaña, onde xogou no BC Harlekin de Augsburgo, da división afeccionada máis baixa do país, a "C-Klasse". O club fora creado polo empresario Peter Eiba, que fichou, ademais de a Marinho Chagas, a algunhas antigas celebridades menores da Bundesliga co obxectivo de levar o equipo ata a elite do fútbol alemán, cousa que nunca aconteceu.

Trala súa retirada regresou a Natal, onde se presentou como candidato á alcaldía da cidade polo Partido Liberal, sen éxito. Uns anos antes tivera unha pequena incursión no mundo da música, publicando o sinxelo Eu Sou Assim.

En 1991 foi contratado como adestrador do El Paso Patriots, un equipo afeccionado da Southwest Independent Soccer League dos Estados Unidos.

Selección brasileira

Foi internacional coa selección brasileira en 24 partidos oficiais (ademais doutros 8 non oficiais) e marcou catro goles. Debutou nunha derrota nun amigable ante Suecia en xuño de 1973. Foi convocado por Zagallo para o Mundial de 1974, onde disputou todos os partidos como titular, formando xunto a Luís Pereira, Marinho Peres e Nelinho (substituído por Zé Maria nos partidos finais) unha defensa moi sólida que só encaixou catro goles en sete partidos. O equipo brasileiro acabou cuarto.

Xogou o seu último partido co Brasil en xuño de 1977 ante Iugoslavia.

Vida persoal e morte

Despois de anos batallando contra o alcoholismo, o que lle provocou varias doenzas, faleceu o 31 de maio de 2014 en Coronel João Pessoa, por unha hemorraxia dixestiva. No momento da súa morte, traballaba como comentarista deportivo nunha emisora de Natal. Tiña 62 anos de idade.

Foi pai de tres fillos, dous homes e unha muller.

Palmarés

São Paulo

• Campionato Paulista (1): 1981.

ABC

• Campionato Potiguar (1): 1971.

Brasil

• Copa Roca (1): 1976.
• Copa Rio Branco (1): 1976.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Marinho Chagas: Ex-lateral do Botafogo, Fluminense e São Paulo, por Rogério Micheletti: en Terceiro Tempo: Que fim levou? (en portugués).
• Datos do xogador na North American Soccer League (en inglés).