Saltar ao contido

Manderlay

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Manderlay
Ficha técnica
DirectorLars von Trier
ProdutorVibeke Windeløv
GuiónLars von Trier
IntérpretesBryce Dallas Howard, Isaach De Bankolé, Danny Glover, Willem Dafoe, Jeremy Davies, Lauren Bacall, Chloë Sevigny, Jean-Marc Barr, Udo Kier, Michaël Abiteboul
MúsicaJoachim Holbek
FotografíaAnthony Dod Mantle
MontaxeBodil Kjærhauge e Molly Marlene Stensgård
DistribuidoraDistributionsselskabet (Dinamarca)
Estrea2005
Duración132 minutos
OrixeDinamarca Dinamarca
XéneroDrama
Orzamento$14 200 000
Recadación$674.918
Na rede
IMDB: tt0342735 Filmaffinity: 417020 Allocine: 49149 Rottentomatoes: m/manderlay Mojo: manderlay Allmovie: v327163 TCM: 629164 Metacritic: movie/manderlay TV.com: movies/manderlay Netlix: 70035179 Editar o valor en Wikidata

Manderlay é a segunda película da triloxía USA - Land of Opportunities, do director danés Lars von Trier. Nela trátase de profundar sobre as raíces do racismo.

A acción arranca poucos días despois do final de Dogville. Grace (desta vez interpretada por Bryce Dallas Howard en vez de por Nicole Kidman), viaxa a Alabama, no sur dos Estados Unidos, onde atopa unha plantación de algodón, Manderlay, onde aínda rexe a escravitude. Grace consegue liberar os escravos, e decide quedar para estabelecer unha comunidade democrática con moi malos resultados.

Logo de comprobar as condicións de traballo na plantación, abandona o seu pai, gángster, para tomar o control da mesma, abolindo a situación escravista e "castigando" aos antigos opresores. Antes de morrer, a ama da plantación entrégalle un libro, o libro da Ama, no que se explican as normas que os escravos deben cumprir.

Cerca do final da película explícase que esa comunidade seguía vivindo neses termos por propia vontade, e que ese mesmo libro fora redactado polos membros da plantación, libres e escravos.

Tras decatarse, Grace é obrigada, polos propios escravos de Manderlay, a tomar o control volvendo a oprimilos, tralo que decidindo escapar.

Ao igual que a súa predecesora Dogville, esta rodada sen apenas decorado, usando sinxelamente aqueles obxectos imprescindibles para o argumento e substituíndo paredes e portas por marcas no chan similares ás de xiz nunha lousa.

Críticas

[editar | editar a fonte]

A fita foi criticada principalmente polo feito de que na gravación asasinouse a un asno. Se ben a escena foi finalmente eliminada debido ás críticas, von Trier seguiu defendendo que importa máis a liberdade de expresión das persoas que a vida ou morte dun animal, algo que desgustou a moita xente.

Curiosamente, o movemento Dogma 95, do que é fundador, di nun dos seus mandamentos que non se pode incluír mortos (se ben esta película non está enmarcada dentro de dito movemento).