Jules Cambon

Jules Cambon
	;
Biografía
Nacemento	5 de abril de 1845 ; París, Francia
Morte	19 de setembro de 1935 (90 anos); Vevey, Suíza
Presidente Cercle de l'Union interalliée (en)
	1929 – 1935 ; ← Ferdinand Foch – Gaston Doumergue →
Cadeira 40 da Academia Francesa (pt)
	16 de maio de 1918 – 19 de setembro de 1935 ; ← Francis Charmes (pt) – Lucien Lacaze (pt) →
Permanent secretary of the French Foreign Affairs Ministry (en)
	1915 – 1920 – Maurice Paléologue (pt) →
Ambassador of France to Germany (en)
	1907 – 1914
Embaixador de França em Espanha (pt)
	1902 – 1907
Embaixador de Francia nos Estados Unidos
	1897 – 1902 ; ← Jules Patenôtre (pt) – Jean Jules Jusserand (pt) →
Governor of Algeria (en)
	18 de abril de 1891 – 1 de outubro de 1897 ; ← Louis Tirman (pt) – Louis Lépine (pt) →
Prefect of Rhône (en)
	1886 – 1891
Prefect of Nord (en)
	1882 – 1887
Prefect of Constantine (en)
	13 de xuño de 1878 – 19 de febreiro de 1879
Datos persoais
Educación	Liceo Louis-le-Grand
Actividade
Campo de traballo	Diplomacia
Ocupación	diplomático, avogado, banqueiro, oficial
Membro de	Academia Francesa (1918–)
Obra
Arquivos en	Arquivos Nacionais de Francia [ F/1bI/450]; Aquivos departamentais de Yvelines, documento → carta [ 166J, Ms 8829] ;
Familia
Irmáns	Paul Cambon
Parentes	Geneviève Tabouis, sobriña política; Robert Tabouis, sobriño
Premios
	(24 de marzo de 1925) Collar of the Order of the White Lion (en) ; (25 de maio de 1913) colar da Orde de Carlos III; Gran Cruz da Lexión de Honra ;
Descrito pola fonte	Svensk Uppslagsbok (pt) ; Obálky knih, ; 1922 Encyclopædia Britannica (en)

Jules-Martin Cambon, nado en París o 5 de abril de 1845 e finado en Vevey (Suíza) o 19 de setembro de 1935, foi un diplomático francés e irmán de Paul Cambon. Como embaixador ante Alemaña entre 1907 e 1914, traballou para lograr a amizade entre ambos países. Os seus intentos quedaron frustrados por líderes franceses como Raymond Poincaré, que decidiron que Berlín trataba de debilitar a Tripla Entente de Francia, Rusia e Gran Bretaña e que non eran sinceros na súa busca da paz. O consenso francés era que a guerra era inevitable.^[1]^[2]

Traxectoria

Comezou a súa carreira como avogado (1866), serviu na guerra franco-prusiana e integrouse no servizo civil en 1871. Foi prefecto do departamento de Norte (1882) e do Ródano (1887-1891), e en 1891 foi designado Gobernador Xeral de Alxeria, onde servira xa en postos de menor relevancia en 1874.^[3]

Foi nomeado embaixador de Francia en Washington D. C. en 1897, e nesa condición traballou na preparación dos documentos preliminares para o acordo de paz entre España e Estados Unidos trala guerra hispano-estadounidense de 1898. Foi un dos que contribuíron á firma do Tratado de París de 1898. O seu traballo nas negociacións permitiu fortalecer as relacións políticas entre España e Francia.^[4]

En 1902 foi nomeado embaixador en Madrid, e en 1907 en Berlín, onde permaneceu ata o inicio da primeira guerra mundial en 1914. Durante o conflito foi xefe da sección política do Ministerio de Asuntos Exteriores francés. Foi membro da Academia Francesa. O seu irmán, Paul, foi tamén un notable diplomático.

Notas

↑ John Keiger, "Jules Cambon and Franco-German Détente, 1907–1914." Historical Journal 26.3 (1983): 641-659.
↑ John Keiger, France and the Origins of the First World War (1985) pp 68-81.
↑ Tabouis, 1938
↑ Offner, 1983.

Véxase tamén

Bibliografía

Cambon, Jules (1903). France and the United States: Essays and Addresses.
Keiger, John (1983). ""Jules Cambon and Franco-German Détente, 1907–1914."". Historical Journal 26.3: 641–659.
Offner, John (1983). ""The United States and France: Ending the Spanish–American War."". Diplomatic History 7.1: 1–22.
Tabouis, Genevieve R. (1938). The Life of Jules Cambon.

Outros artigos

Carta de Cambon

[1] John Keiger, "Jules Cambon and Franco-German Détente, 1907–1914." Historical Journal 26.3 (1983): 641-659.

[2] John Keiger, France and the Origins of the First World War (1985) pp 68-81.

[3] Tabouis, 1938

[4] Offner, 1983.

[1]

[2]

[3]

[4]