FerroAtlántica
| FerroAtlántica S.A. | |
|---|---|
_08.jpg) Sede da empresa | |
| Tipo | Sociedade Anónima |
| Fundación | 1903[1] |
| Matriz | Grupo Villar Mir |
| Localización | Paseo de la Castellana, 259-D Plantas 45 e 49, 28046 Madrid |
| Persoas clave | Juan Miguel Villar Mir |
| Industria | Metalurxia |
| Produtos | Aliaxes |
| Na rede | |
| http://www.gestamp.com/ e http://www.ferroatlantica.es/index.php/es/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
FerroAtlántica é unha empresa galega con sede en Madrid, no edificio Torre Espacio. A empresa é o primeiro produtor mundial de silicio metal e de ferroaliaxes co 15 % do mercado mundial. Ten 15 fábricas (6 en Francia, 5 en España, 2 en Suráfrica, unha en Venezuela e outra na China). A capacidade de produción total é de 300.000 toneladas ao ano[2].
Historia
[editar | editar a fonte]
A historia da empresa iníciase co aproveitamento eléctrico do río Xallas o 17 de outubro de 1910. O Goberno Civil da Coruña outorga unha concesión a Francisco del Campo Lacalle para un aproveitamento eléctrico no Xallas cun caudal máximo de 6.000 l/s e un salto de 19,13 m[3]. A empresa medrou mercando concesións, fábricas e canteiras. En 1992 compra a División de Ferroaleacións do Grupo Carburos Metálicos, constituíndose o 4 de decembro dese mesmo ano a sociedade FerroAtlántica, no ano 2007 constitúese o Grupo FerroAtlántica[4].
FerroAtlántica ten actualmente tres fábricas en Galiza e seis centrais hidroeléctricas: nos concellos de Cee e Dumbría (na Costa da Morte) e mais no polígono industrial de Sabón (Arteixo).
Cinco das centrais hidroeléctricas están situadas na cunca do río Xallas (Dumbría,Mazaricos, entre eles o encoro da Fervenza e o encoro de Santa Uxía) e unha na cunca do río Grande do Porto (Vimianzo). A enerxía eléctrica consómese nas fábricas do grupo vendendo o excedente.
O mineral de cuarzo obtense de canteiras propiedade do grupo como a de Serrabal entre Vedra e Boqueixón.
En 2007 a empresa abriu as comportas da presa da Fervenza deixando o río Xallas e o encoro sen auga causando a morte de milleiros de peixes. Ferroatlántica foi condenada ao pago de 305.954 euros e dous directivos a multas de 4.320 euros, segundo sentenza firme do Xulgado do Penal número seis da Coruña. O fallo condenou en novembro de 2011 á empresa de Juan Miguel Villar Mir a abonar 265.954 euros á Xunta e outros 40.000 a partes iguais entre a Federación Galega de Pesca e Salmo Club de Pesca Deportiva[5].
En 2015 a empresa anunciou a súa fusión con Globe Speciality Metals (GSM), con sede en Miami. O novo grupo será propiedade ao 57% de FerroAtlántica e o grupo estadounidense terá o outro 43%[6] pasando a chamarse Ferroglobe.
A empresa ten as certificacións ISO 9001, OSHAS 18001 e ISO 14001, todas elas do Regulamento de Ecoxestión e Ecoauditoría Ambiental EMAS (Environmental Management and Audit System). A empresa tamén cumpre o regulamento REACH (Registration, Evaluation, Authorization and Restriction of Chemicals Substances).
Produtos
[editar | editar a fonte]- Si Metal
- SiMn
- FeMn
- FeMn Af
- FeSi
- Microsílice
- Pasta Söderberg
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Un paseo completo desde Carburos hasta Ferroatlántica", La Voz de Galicia.
- ↑ Ferroatlántica analiza invertir 400 millones para fabricar silicio en Canadá. Expansión
- ↑ "Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir", El País.
- ↑ "Historia de FerroAtlántica". Arquivado dende o orixinal o 12 de decembro de 2012. Consultado o 29 de outubro de 2012.
- ↑ "Hernández usa una multa a Ferroatlántica para recuperar el Xallas", El País.
- ↑ Ferroatlántica se fusiona con la americana Globe y consolida su liderazgo mundial en el sector lavozdegalicia.es
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina web da empresa Arquivado 25 de agosto de 2013 en Wayback Machine.
