Fernando Fernández de Córdova

Fernando Fernández de Córdova
	;
Biografía
Nacemento	2 de setembro de 1809 ; Buenos Aires, Arxentina
Morte	30 de outubro de 1883 (74 anos); Madrid, España
Ministro de Ultramar
	14 de agosto de 1872 – 30 de agosto de 1872
Ministro da Guerra
	13 de xuño de 1872 – 24 de febreiro de 1873 ; ← Francisco Serrano Domínguez – Domingo Moriones i Murillo (en) →
Ministro da Guerra
	24 de xullo de 1871 – 5 de outubro de 1871 ; ← Francisco Serrano Domínguez – Joaquín Bassols y Marañosa →
Ministro de Estado
	24 de xullo de 1871 – 5 de outubro de 1871 ; ← Cristino Martos – José Malcampo y Monge →
Ministro da Guerra
	16 de setembro de 1864 – 30 de marzo de 1865 ; ← José María Marchessi y Oleaga (en) – Felipe Rivero (mul) →
Ministro da Guerra
	17 de xullo de 1854 – 19 de xullo de 1854 ; ← Anselmo Blaser San Martín (en) – Leopoldo O'Donnell →
Presidente do Consello de Ministros
	17 de xullo de 1854 – 18 de xullo de 1854 ; ← Luis José Sartorius – Duque de Rivas →
Capitán xeneral de Cataluña
	4 de setembro de 1848 – 27 de novembro de 1848 ; ← Manuel Pavía y Lacy, 1st Marquis of Novaliches (en) – Manuel Gutiérrez de la Concha y Yrigoyen (pt) →
Ministro da Guerra
	31 de agosto de 1847 – 3 de agosto de 1847 ; ← Manuel de Mazarredo (en) – Ramón María Narváez →
Senador de España
Actividade
Ocupación	político, militar, ministro
Partido político	Partido Moderado ; Partido Demócrata-Radical
Carreira militar
Rango militar	tenente xeneral
Premios
	(1875) Gran Cruz da Orde de San Hermenexildo; (1866) Knight of Pius IX (en) ; (1855) Ordem de São Januário (pt) ; (1850) Cruz Laureada de San Fernando; Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica; Gran Cruz da Orde de Carlos lll ;
Descrito pola fonte	Enciclopédia militar Sytin (pt)

Fernando Fernández de Córdova, nado en Buenos Aires en 1809 e finado en 1883, foi un militar e político español.

Traxectoria

Fillo de militar, xunto co seu irmán Luís combateu na Primeira Guerra Carlista. Pertencía ao Partido Moderado. Ascendeu a tenente xeneral en 1847 e foi destinado a Italia para protexer ao papa Pío IX. Ocupou o Ministerio da Guerra e, do 18 de xullo ao 20 de xullo de 1854, foi Presidente do Consello de Ministros en plena crise revolucionaria. A pesar de ser partidario de Isabel II, uniuse ao movemento revolucionario de 1868 que deu ao traste coa Coroa. Novamente foi ministro con Amadeu I de Savoia, pero en 1873 retirouse da vida política.

Reinado de Isabel II de España
Segue a: Luis José Sartorius	Fernando Fernández de Córdova (1854-1854)	Precede a: Ángel Saavedra y Ramírez de Baquedano
Segue a: Luis José Sartorius	Presidente do Goberno de España	Precede a: Ángel Saavedra y Ramírez de Baquedano