Saltar ao contido

Esociformes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Esociformes
Esociformes

Lucio (Esox lucius)
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Actinopterygii
Subclase: Neopterygii
Infraclase: Teleostei
Superorde: Protacanthopterygii
Orde: Esociformes
Bleeker, 1859
Familias
Véxase o texto
Sinonimia
Véxase o texto

A dos esociformes (Esociformes) é unha pequena orde de peixes teleósteos da superorde dos protacantopterixios, dulciacuícolas, distribuídos por ríos de Norteamérica e do norte de Eurasia.[1]

Nela encóntrase incluída unha famosa especie, o lucio, un voraz depredador dotado de mandíbulas moi potentes.

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A orde foi descrita en 1859 polo naturalista, anatomista comparativo e ictiólogo neerlandés Pieter Bleeker, experto no estudo comparado dos peixes, fundamente dos do leste asiático.[2][3][4]

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

O nome científico Esociformes está formado pola unión dos elementos esoc- e -iformes. O primeiro está tirado da raíz do nome do xénero tipo, Esox, [1] e o segundo é o sufixo empregado no latín científico para formar os nomes das ordes de animais.

Sinónimos

[editar | editar a fonte]

Ademais de poo seu nome actualmanet válido, a orde coñeceuse tamén polos sinónimos:[Cómpre referencia]

  • Esocoidei
  • Haplomi
  • Esocae
  • Umbriformes

A orde comprende na actualidade dúas familias:[2][3][4]

Características

[editar | editar a fonte]

Carecen de dentes. Tamén carcen da aleta adiposa como si teñen as especies doutras ordes da súa superorde emparentados con esta, como os salmoniformes. É moi característico que tanto a aleta dorsal como a aleta anal se encontren localizadas moi posteriormente.[5]

Os esócidos comprenden cinco especies de lucios que se encontran só nos lagos e ríos de máis fríos do hemisferio norte. Son peixes de aspecto moi característico, con fociños que recordan a un pico de pato, e corpos longos e tubulares. Poden chegar a medir até 1,8 m, e pesar até 35 kg. Son depredadores voraces, que comen outros peixes (incluídos outros lucios) e outros vertebrados como ras, aves e pequenos mamíferos; poden comer animais de até un terzo do seu tamaño. Os lucios son populares entre os pescadores deportivos, xa que pelexan cando son capturados e son bos como alimento.[6]

Os úmbridos só contan cun xénero actual, con tres especies,[7] que ocupan hábitats de auga doce sufocados por malas herbas no leste de América do Norte e o leste de Europa. Aínda que a familia contiña tradicionalmente os xéneros Umbra, Novumbra e Dallia, investigacións xenéticas e paleontolóxicas recentes considerararon esta agrupación como parafilética, e Novumbra e Dallia foron trasladadas á familia dos esócidos. Observouse que as especies de Umbra sobreviven baixo o xeo en invernos especialmente fríos, e teñen a capacidade de sobrevivir ao desecamento escavando coa cola no barro en tempos de seca.[8] Poden respirar aire atmosférico usando unha vexiga natatoria modificada para absorberen o oxíxeno.[9]

Filoxenia

[editar | editar a fonte]

O seguinte cladograma ilustra as relacións entre os esociformes.

Esociformes

Esocidae

Umbridae

Boltyshia

Palaeoesox

Proumbra

Umbra

  1. 1,0 1,1 Nelson 2016.
  2. 2,0 2,1 Esociformes no WoRMS.
  3. 3,0 3,1 Esociformes no GBIF.
  4. 4,0 4,1 Esociformes na BioLib.
  5. Esociformes en FishBase.
  6. Esocidae na ADW.
  7. Umbra Kramer, 1777 no WoRMS.
  8. Phillips, Gary L.; Schmid, William D. & Underhill, James C. (1982): Fishes of the Minnesota Region. University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-8169-3.
  9. Currie, S.; Bagatto, B.; DeMille, M.; Learner, A.; LeBlanc, D.; Marks, C.; Ong, K.; Parker, J.; Templeman, N.; Tufts, B. L. & Wright, P. A. (2010): "Metabolism, nitrogen excretion, and heat shock proteins in the central mudminnow (Umbra limi), a facultative air-breathing fish living in a variable environment". Canadian Journal of Zoology 88 (1): 43–58.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]