Tamandua tetradactyla

Tamandua tetradactyla
Tamanduá de catro dedos,
tamanduá meridional

Pouco preocupante

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Subfilo:	Vertebrata
Clase:	Mammalia
Superorde:	Xenarthra
Orde:	Pilosa
Suborde:	Vermilingua
Familia:	Myrmecophagidae
Xénero:	Tamandua
Especie:	T. tetradactyla

Nome binomial

Tamandua tetradactyla
(Linnaeus, 1758)

Área e distribución de Tamandua tetradactyla.

Verde: Tamandua tetradactyla nigra
Amarelo: Tamandua tetradactyla quichua
Vermello: Tamandua tetradactyla straminea

Azul: Tamandua tetradactyla tetradactyla

Tamandua tetradactyla é unha especie de mamífero placentario da orde dos pilosos e familia dos mirmecofáxidos.

É un tamanduá de Suramérica, solitario, que se encontra en numerosos hábitats de selvas e de sabanas áridas, e que se alimenta de formigas, térmites e abellas (de aí un dos seus nomes locais, oso mielero).

Ten fortes garras que usa para romper niños de insectos ou para defenderse.

Distribución e hábitat

Distribución

Tamandua tetradactyla encóntrase desde o nivel do mar até os 2 000 m de altura, distribuíndose en Suramérica desde Colombia, Venezuela e a illa Trinidad, polo norte, até o norte e nordés da Arxentina e o Uruguai.^[1]

Hábitat

Habita en bosques húmidos e secos, selvas tropicais, sabanas e montes. Gusta estar cerca de regatos e ríos, especialmente onde abundan lianas e plantas epífitas (presumibelmente debido a que están as súas presas nesas áreas).^[1]

Morfoloxía

O tamaño da cabeza e o troco oscila entre 5 e 9 dm, e a cola mide entre 4 a 6 dm. As variacións individuais e xeográficas observadas entre os individuos desta especie fixeron da súa descrición taxonómica unha dificultade. Os espécimes do sueste están "fortemente manchados," con manchas negras nas costas e na cola. O resto do corpo pode ser beixe ou pardo. Os individuos do norte do Brasil, e de Venezuela ao oeste dos Andes son enteiramente beixes, pardos ou negros, ou só moi lixeiramente manchados.

Posúen catro uñas nas mans e cinco nas extremidades posteriores. Para evitaren picar as palmas das mans con estas afiadas uñas, camiñan apoiando a parte exterior das mans. As partes inferiores do tronco e o final da cola están espidas. A cola é prénsil. O fociño é longo, en forma de trompa, e curvado; e a abertura bucal moi pequena, non maior que o diámetro dun lapis, por onde sae a lingua para atrapar os insectos que come; en repouso, a lingua está protrusa.

Bioloxía

As femias son poliéstricas, aínda que preñan xeralmente en verán. A xestación dura entre 130 e 150 días, tras os que nace unha soa cría en primavera. Ao nacer, a cría non se parece aos seus pais; a cor do seu pelo varía do branco ao negro. Durante un tempo vive agarrada ao lombo da nai, que a deixa nunha póla segura cando busca alimento.

É un animal principalmente nocturno, pero ocasionalmente está activo durante o día. É común achalo no seu niño durante o día, en ocos de árboees ou en covas doutros animais. Son solitarios, pero pódense comunicar cando se buscan polo celo e emitir un fétido olor por unha glándula anal.

É mirmecófago, é dicir, come formigas, térmites (formas arbóreas principalmente), que localizan co seu olfacto. Ademais gustan do mel e das abellas, e complementan a súa dieta con froitas e carne. Extraen ás súas presas usando as súas fortes garras para romper e abrir niños e capturalas coa súa pegañenta e alongada lingua (de até 4 dm de lonxitude).^[1]

A súa vida en cativerio pode alcanzar os 9 anos e 6 meses.

Taxonomía

Descrición

A especie foi descrita en 1758 por Linneo, na 10ª edición sa súa obra Systema Naturae, baixo o nome de Myrmecophaga tetradactyla.^[2]^[3] Posteriormente foi reclasificada dentro do xénero Tamandua, que fora creado por John Edward Gray en 1825.

Sinónimos

Ao longo do tempo, a especie foi coñecia tamén polos seguintes sinónimos:^[3]

Tamandua longicaudata (Turner, 1853)
Tamandua nigra Beaux, 1908
Tamandua opisthomelas Gray, 1873
Tamandua tamandua (Cuvier, 1798)
Tamandua mexicanae Cabrera, 1958
Tamandua longicauda Vesey-FitzGerald, 1936
Tamandua longicauda Rode, 1937

Subespecies

Na actualidade, dentro de Tamandua tatradactyla, recoñécense as seguintes subespecies:^[3]^[4]

Tamandua tatradactyla nigra (Geoffroy, 1803)
Tamandua tatradactyla quichua (Thomas, 1927)
Tamandua tatradactyla straminea (Cope, 1889)
Tamandua tatradactyla tetradactyla (Linnaeus, 1758)

Nota: Véxase a distribución de cada unha destas especies no mapa arriba.

Status de conservación

En 2014 a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualificou o status de Tamandua tetradactyla como LC (pouco preocupante) debido á súa ampla distribución, a suposta amplitude da súa poboación e a que se encontra nunha serie de áreas protexidas, e porque é pouco probábel que a poboación estea diminuíndo o suficiente como para cualificala nunha categoría ameazada.^[5]

Porén a súa poboación está en regresión, debido á súa caza, ás veces para aproveitar os grosos tendóns da cola, que se empregan para fabricar cordas.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Hayssen, V. (2011): "Tamandua tetradactyla (Pilosa: Myrmecophagidae)". Mammalian Species 43 (1): 64–74.
↑ Carolus Linnaeus (1758): Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Laurentius Salvius. Holmiæ p.35.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Tamandua tetradactyla en MSW.
↑ Gardner, A. L. (2007): "Magnorder Xenarthra". En: A. L. Gardner (ed.), Mammals of South America Vol. 1. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-28242-8, pp. 127-176.
↑ Tamandua tatradactyla na Lista vermella da UICN.

Véxase tamén

Bibliografía

Kowalski, Kazimierz (1981): Mamíferos. Manual de teriología. Madrid: H. Blume Ediciones. ISBN 84-7214-229-9, p. 341.
McKenna, Malcolm C. & Bell, Susan K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Mammals of the World. 6ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.
VV. AA. (1968): Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 78–83.

Outros artigos

Ligazóns externas

Tamandua tetradactyla no SIIT.
Tamandua tetradactyla na ADW. Abundante información (en inglés)
Tamandua tetradactyla na EOL.

[H-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Hayssen, V. (2011): "Tamandua tetradactyla (Pilosa: Myrmecophagidae)". Mammalian Species 43 (1): 64–74.

[2] Carolus Linnaeus (1758): Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Laurentius Salvius. Holmiæ p.35.

[M-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Tamandua tetradactyla en MSW.

[4] Gardner, A. L. (2007): "Magnorder Xenarthra". En: A. L. Gardner (ed.), Mammals of South America Vol. 1. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-28242-8, pp. 127-176.

[5] Tamandua tatradactyla na Lista vermella da UICN.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]